منوچهر هادی با انتشار این عکس نوشت:
#قصر_شیرین یادداشتی برای فیلم رضا میرکریمی. در فیلم‌های میرکریمی صداقت و روراستی عجیبی موج میزنه که یقینن از پاکی و صافی خود فیلمساز بوجود میاد. آرامش و سادگی عمیقی دیده میشه که از تفکر ودانش بی ادعای کارگردانش حاصل میشه. این سواد و شعور و این تبحر و تخصص که در قصر شیرین به اوج پختگی میرسه چنان تنیده و هدایت میشه در اجزای فیلم که همه جور مخاطب و همه جور سلیقه رو با خودش همراه میکنه. شاید با استقبال عجیب روبرو نشه ولی مخاطبی که فیلم میرکریمی رو ببینه فراموش نمیکنه. چه بسیار فیلم‌های پر فروشی که نه در ذهن مخاطبش نه در سینما ماندگار نشدن. قصر شیرین جدیدترین اثر جناب میرکریمی مجدد نام این فیلمساز رو بر سر زبان‌ها انداخت و اکنون در بین سینمایی ها صحبت از قصر شیرین می‌شود. وقتی در فیلمی تمام اجزای اون به درستی انتخاب می‌شوند و خوب لمس می‌شود از فیلمنامه تا بازی‌ها، طراحی بخش‌های مختلف صحنه، گریم، لباس، صدا و... یعنی در راس این گروه کارگردان با درک درست از متن دست به کار شده برای ساخت مهمترین و جلو ترین فیلم خودش. من به وضوح تعامل نویسندگان با کارگردان رو مشاهده میکنم. یه وضوح حضور فیلمساز در هدایت تک تک لحظات بازی بازیگرانش رو میبینم. منظورم فقط بازی بچه ها در فیلم نیست. اتفاقا هدایت بازیگر قلدری مثل حامد بهداد که باید بازی رو بشناسی و کارتو استادانه بلد باشی که بتونی با همفکری با او حامد بهداد متفاوت و پر از جزئیاتی رو خلق کنی که این اتفاق چقدر درست شکل گرفته. در قصر شیرین نقش حامد در رودر رویی با بازیگران فرعی کامل میشه و دست مریزاد بازم به این فیلمنامه، کارگردانی و بازی‌های درخشان. بازیگران فرعی یکی بهتر از دیگری. جای دوربین درست میزانسن های طلایی و فیلمبرداری بی نقص مرتضی هدایی و همه چی به درستی در خدمت یک تفکر حاکم بودن قطعن این خروجی رو به همراه خواهد داشت. چطور میشه فیلمی به این تلخی رو اینقدر شیرین ساخت؟ چطور میشه قهرمان داستان آنقدر منفی و سیاه باشه ولی دوست‌داشتنی بشه و باهاش همراه شد؟ لطافت فیلم و حلاوت اون مدیون و مرهون حضور لطیف و بجای کودکان فیلمه در فیلمنامه با هدایت بی نقص کارگردان اثر. میرکریمی در طبیعت و در نمای باز به خوبی جزئیات یک فیلم رو نشون میده و صداقت و بکارت موجود در طبیعت رو خوب در فیلمش نمایان و برجسته میکنه. بعد از تماشای فیلم معمولا سینمایی ها میگن فیلمه یه ده دیقه اضافه داشت کاش تو مونتاژ درش بیارن ریتمش درست شه ولی در پایان فیلم من دوست داشتم فیلم ده پونزده دیقه بیشتر می‌شد. در آخر تبریک به قصر شیرینی‌ها
