گیاه علفی و پایای آقونیطون با نام علمی (با نام علمی Aconitum napellus L) بومی نواحی مرطوب دنیاست. تیره Ranuncalaceae این گیاه در ایران رویش ندارد و نمونه بازار دارویی آن محصولی از کشور هندوستان است.
اخبار اجتماعی- هم اکنون از جنس آقونیطون سه گونه در ایران رویش دارند؛ گلهای بزرگ و زیبا به رنگ آبی و گاهی ارغوانی از مشخصات بارز آن است. ریشههای این گیاه سمی بوده و به مقدار کم به عنوان آرام بخش، ضد درد، ضد احتقان و معرق مصرف سنتی دارد. برای تسکین دردهای عصبی باید گیاه تازه را له کرده و در محل درد گذاشت. در صورت قرمز شدن پوست از استفاده مجدد آن باید خودداری شود.
هنگام جمع آوری این گیاه با احتیاط چیده شود، زیرا همه قسمتهای این گیاه مخصوصا ریشه آن سمی است. برای درمان سیاتیک نیز میتوان از ضماد این گیاه در محل درد استفاده کرد. یک و نیم گرم این گیاه کشنده است، علاج آن آویشن شیرازی و داروهای گرم است.
علایم مسمومیت با این گیاه تشنج، بسته شدن زبان، سیاه شدن رنگ بدن، تشدید ضربان قلب ، ترشح بزاق و لرز است. علایم مسمومیت بعد از ۱۰ – ۲۰ دقیقه ظاهر میشود و علایم دیگری مانند مورمورشدن بدن به خصوص انگشتان دست و پا، تهوع شدید و گرفتگی ماهیچهها به همراه دارد.
این گیاه برای درمان دردهای عصبی مخصوصا عصب تری ژومو مفید است، اما باید به مقدار خیلی کم استفاده شود. این گیاه برای روماتیسمهای حاد مفصلی نیز مفید است. همچنین برای عوارض ناشی از ترک اعتیاد که عبارتند از رنجهای جسمانی، اضطراب و… نیز به کار میرود.
همچنین از این گیاه میتوان برای آب آوردن بدن نیز استفاده کرد. در چین و ژاپن مرسوم است که ریشههای ضخیم این گیاه را در پاییز جمع آوری و در آب خیس کرده و آب آن را هر روز عوض میکنند تا سه روز این کار را ادامه میدهند و برای پرورده کردن این گیاه ۱۰ واحد ریشه ضخیم، یک واحد دانه سوژا، ۵/۱ واحد ریشه شیرین بیان به آن اضافه کرده و با مقدار زیادی آب آن قدر میجوشانند که رنگ سفید قسمت مرکزی این گیاه از بین برود. سپس به مقدار کم استفاده میکنند، این فرآورده برای معالجه روماتیسم، بیحسی اعضای بدن، ورم دستگاه تناسلی، درد پشت و کمر تجویز میشود.