به گزارش افکارنیوز، فارس به نقل از "استریت تایمز"، "خاویر سولانا" مسئول سابق سیاست خارجی اتحادیه اروپا در گزارشی نوشت: جدیدترین دور از مذاکرات بر سر برنامه هستهای ایران بین ایران و گروه ۱+۵ شروع شده است. بعد از یک سال بن بست در مذاکرات از ژانویه ۲۰۱۱ تا کنون، این گفتوگوها به نوعی آخرین شانس برای یافتن راه حلی صلح آمیز برای این پرونده یک دههای است.
هدف از این مذاکرات که به ریاست " کاترین اشتون " مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و " سعید جلیلی " دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران برگزار می‌شود اقدام در چارچوب " ان پی تی "، تعلیق غنی سازی اورانیوم و همراهی با قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل است.
اما در این زمینه، چند نکته اهمیت استراتژیک مذاکرات را افزایش می‌دهد؛ شرایط سیاسی و اقتصادی در ایران به طور قابل توجهی از زمان آخرین مذاکرات تغییر کرده است.
اگر چه افزایش قیمت انرژی در جهان امتیاز ویژه‌ای برای ایران محسوب می‌شود اما تحریم‌ها نیز در میان مصرف کنندگان ایرانی تاثیر گذاشته است و تراکنش‌های و فعالیت‌های پولی و مالی برای دولت، تجار و … گران و سخت شده است.
اسرائیل که از دور قبلی مذاکرات نیز عصبانی بود اکنون به طور فزاینده‌ای نگران ادامه مذاکرات است. با رشد و پیشرفت برنامه هستهای ایران و مبهم بودن اوضاع منطقه، تنها راه چاره اسرائیل تاکید بر یک حمله نظامی است.
نگرانی اسرائیل در سخنرانی ماه گذشته " بنیامین نتانیاهو " نخست وزیر اسرائیل در لابی " آیپک " نمود یافت. وی در سخنرانی خود شرایط را اضطراری اعلام کرد. نتانیاهو با رد مذاکرات گفت که مذاکرات نوسان خواهد داشت و لایه پیچیده دیگری به موضوع اضافه خواهد کرد.
مساله بعدی این است که " باراک اوباما " رئیس جمهوری آمریکا می‌داند که انتخاب دوباره وی به دوری از هرگونه اشتباه بستگی دارد. در حال حاضر آمریکا یک کانال مستقیم برای ارتباط با ایران باز کرده است و تمایل داشت در مذاکرات استانبول نیز مذاکرات دوجانبه‌ای با هیات ایرانی داشته باشد.
سولانه در ادامه نوشت: سیاست آمریکا در برابر پرونده هستهای ایران تفاوت عمده ای با سیاست‌های اسرائیل دارد. استراتژی فعلی آمریکا که در مذاکرات استانبول نیز نمود یافت هم راستا با سیاست‌های اسرائیل نیست.
اگر ما می‌خواهیم مطمئن شویم که که ایران هرگز به سلاح‌های هستهای دست پیدا نمی‌کند تنها راه آن مذاکره است نه استفاده از زور.
مسئول سابق سیاست خارجی اتحادیه اروپا در پایان نوشت: هیچ کس نمی‌تواند نتایج جنگ را محاسبه کند اما دلایل خوبی برای نشستن و مذاکره کردن وجود دارد.
