شمشیر دوستان علی در غلاف نیست

اما زارع در پایان شعری خواند که بیت بیتش که نه، مصرع به مصرعش زبان دل دانشجویان بود. هم شعر خوب بود و هم او بسیار حماسی و زیبا می‌خواند. سخنی کز دل برآید لاجرم بر دل نشیند؛ برای هرمصرعش و حتی هر کلمه‌اش احسنت بلندی می‌گفتند …