"رشیدپور" بهانه بود، فریاد "حاتمیکیا" یک انتقام بود
فریاد حاتمیکیا انتقام ما بود از آن شب غربتی در اسفند ۷۰. او فریاد میزد و فریادش، فقط از حنجره خودش نبود که طنینانداز شده بود. فریاد آوینی هم بود بر سر شبهروشنفکران وطنی که میخواستند هنر ناب انقلاب را به بهانه حکومتی و ارگانی بودن، تحقیر کنند و هنر بیمخاطب خود را قیمتی جلوه دهند.