سرویس مذهبی افکار نیوز- در تعبیرات دینی آمده است که اگر خواستید بفهمید دنیا و ثروت چقدر می ارزد؛ ببینید پیش چه کسانی است. اگر دیدید نزد افراد خوب است، بفهمید ثروت و دنیا ارزش دارد؛ اما اگر پیش افراد خوب نیست، معلوم می شود چیز خوبی نیست و گرنه خدای سبحان آن را به خوبها می داد.
امیرمؤمنان علی(علیه السّلام) در نهج البلاغه می فرماید: «این قدر خود را ارزان نفروشید» سپس به عنوان تفکری منطقی طی دو مقدّمه استدلال می کند.
مقدّمه اوّل: آیا خدا پیامبرش را گرامی داشت یا نه؟ بدون تردید عزیزترین بندگان پیش خدا پیامبر است و هیچ کرامت و عزت و حرمتی نبود، جز آنکه خدای سبحان به پیامبرش داد و فرمود: «و رَفَعنا لَکَ ذِکرک». ۱
مقدمه دوم: زندگی پیامبر بسیار ساده بود و حتی ایشان مدتها گرسنه می خوابیدند. چه در شعب ابی طالب و چه در غیر آن. اگر مالی از خدیجه(سلام الله علیها) رسید، در راه اسلام خرج شد و حضرت مصرف شخصی نکرد. در آن سه سال شعب ابی طالب، چه گرسنگی ها کشیدند.
سپس در مقام نتیجه گیری می فرماید: یا باید مال داشتن کمال و شرافت باشد، در این صورت باید ملتزم شد که خدا پیامبرش را تحقیر کرده و این صحیح نیست؛ و چون پیامبرش را تکریم کرده نه تحقیر، باید بدانید کسی را که خدا مال سرگرم کرد، به او اهانت کرده؛ تا دیگر به سراغ معارف نیاید. ۲
منبع:
۱. سوره انشراح، آیه ۴.
2. نهج البلاغه، خطبه 160.
