انعطاف‌پذیری در شرایط بحرانی زندگی می‌تواند تجربیات آموزنده و راهگشایی را برای هر کسی ایجاد کند. حدود یک سال پیش و دقیقا زمانی که بیماری همه‌گیر کرونا به تازگی وارد نیویورک شده بود، سه شریک قصد افتتاح یک فروشگاه بزرگ مشترک را داشتند. آنها با همکاری یکدیگر یک رستوران با قدمت ۱۴۰ ساله را بازسازی و به مدت یک سال و نیم برای بازسازی آن کارو وقت صرف کردند. عدم افتتاح آن تصمیم دشواری برای آنها بود.
آنها به ناچار تن به چنین تصمیمی داده و خانه‌نشین شدند. فریزل یکی از این سه شریک در این باره می‌گوید: در آن ایام تنها صدایی که در خیابان‌ها شنیده میشد، آژیر آمبولانس ها بود. یکی از روزها در حالی که با اضطراب برای تهیه مایحتاج خود به سوپرمارکت محله رفته بودم، به سراغ فروشنده رفتم تا از تحویل اقلام سفارشی خود مطلع شوم. فروشنده منتشر بود تا اقلام سفارشی خریداران بیشتر شود که ارزش بیرون رفتن و تحویل آنها را داشته باشد.
فریزل با مشاهده این موقعیت، دست به کاری زد که تاکنون انجام نداده بود؛ اقلام را از فروشنده گرفت و مسئول تحویل آنها به همسایگانی شد که سفارش داده بودند. به گفته وی، این کار در تمامی خریدهای مجازی مرسوم بوده و این فکر را به ذهنش رسانده که می‌توان برای فروشگاه افتتاح‌نشده خود چنین کاری انجام داد.
وی با وانتی که از قبل داشت، شروع به این کار کرد. همسایگانی که اقلام خوراکی خود را تحویل می‌گرفتند سفارشات دیگری مانند شیر، تخم‌مرغ یا پنیر و گوشت نیز داشتند. بسیاری از مردم درباره محل فروشگاه پرس‌وجو می‌کردند. به تدریج فروش رونق گرفت و با نصب تابلوهای تبلیغاتی، رستوران قدیمی را برای همیشه تبدیل به فروشگاهی بزرگ کردیم.
تجربه این شهروند حاکی از آن است که هر زمان فرد از انزوا خارج شده و به اجتماع متصل شود، درهای پیشرفت را به روی خود گشوده است. فریزل معتقد است: شناسایی و تامین نیاز مردم احساس خوبی برای انسان به همراه دارد. این یک احساس هدفمند است.
هنگامی که در زندگی بحران‌هایی مانند آنچه از سال گذشته در جهان روی داده، بوجود می‌آید برخی از افراد به جای تن دادن به این بحران، فرصت را برای تغییر، اقدام و تامل بیشتر غنیمت می شمارند. پرواضح است که همه‌گیری، شیوه زندگی همه ما را زیر سوال برده است. متخصصان بر این عقیده هستند که یک بحران اغلب به ما کمک می‌کند تا دیدگاه وسیع‌تری در زندگی خود ایجاد کنیم و این امکان فراهم می‌گردد که آنچه را می‌بینیم از نو تنظیم کنیم.
البته این را نیز باید گفت که برای بسیاری از افرادی که برای تأمین هزینه‌های زندگی خود تلاش بی‌وقفه می‌کنند یا فاقد پس‌انداز هستند، ایجاد یک تغییر بزرگ در زندگی -یا حتی فقط تغییر دیدگاه و چشم‌انداز خود - ممکن نیست. اما برای کسانی که آنقدر خوش‌شانس هستند که از فضای روانی و امنیت اقتصادی برخوردار باشند، این نوع تحولات (مانند همه‌گیری کرونا) می‌تواند امکانات واقعی را برای تغییر درونی ایجاد کند.
اکثر ما غالباً فرصت‌ها را چیزهایی می‌دانیم که در خارج از خودمان وجود دارد، مثل یک شغل جدید یا نقل مکان به شهری دیگر، اما فرصت‌های رشد و تغییر در درون ما نیز هست. همه‌گیری بسیاری از مردم را وادار کرده تا سبک زندگی خود را تغییر دهند، اما تنها کسانی می‌توانند در این وضعیت موفق شوند که سخت‌گیری های ذهنی خود را کنار گذاشته و برای بهره‌گیری از هر شرایطی، انعطاف‌پذیر باشند.
