"استیون گالاگر" (Steven Gallagher) مرد ۴۸ ساله انگلیسی است که این عمل پیوند را انجام داده است و حال گالاگر پنج ماه بعد از عمل، اکنون می‌تواند کار‌هایی مانند، باز کردن شیر آب و پر کردن یک لیوان آب را به راحتی انجام دهد. او اکنون امیدوار است که بتواند مجددا به کار خود بازگردد.
به نقل از اسکای،استیون گالاگر که دستانش به دلیل ابتلا به یک بیماری نادر به نام "اسکلرودرمی" غیرقابل استفاده مانده بود، پس از پیوندی که گمان می‌رود اولین پیوند دو دست در جهان به خاطر ابتلا به بیماری اسکلرودرمی باشد، جان تازه‌ای گرفت.
استیون گالاگر ۴۸ ساله، پس از اینکه حدود ۱۳ سال پیش دچار یک سری بثورات غیرعادی شد به اسکلرودرمی (یک بیماری خود ایمنی که باعث ایجاد زخم در پوست و اندام‌های داخلی می‌شود)، مبتلا شد.
بیماری اسکلرودرمی (Scleroderma) نوعی بیماری نادر و پیشرونده روماتیسمی است که پوست بیماران ضخیم، سفت و خشک شده و گاه در انتهای اندام‌ها زخم ایجاد می‌شود. تجمع کلاژن و سایر فیبر‌ها در این بیماری، پوست صورت و اندام‌ها، مفاصل دست و پا، ریه، کلیه و دستگاه گوارش به خصوص مری را گرفتار و فرد را ناتوان می‌کند.
در طول این بیماری نواحی از بدن این فرد از جمله بینی، دهان و دست‌هایش تحت تاثیر قرار گرفته بودند و حدود هفت سال پیش، انگشت‌هایش شروع به پیچ‌خوردن کردند تا اینکه در حالت مشت شده قرار گرفتند که این امر باعث شد این فرد از درد وحشتناکی رنج ببرد.
زمانی که کارشناسان ایده پیوند دو دست را پیشنهاد کردند، گالاگر که پدر سه فرزند نیز است ابتدا این ایده را رد کرد، اما پس از آن تصمیم گرفت با وجود خطرات، آن را انجام دهد.
او سپس در اواسط دسامبر ۲۰۲۱ پس از پیدا شدن یک فرد اهداکننده مناسب تحت عمل ۱۲ ساعته قرار گرفت. تیم پیوند دست در بیمارستان آموزشی لیدز که این جراحی را انجام داد، گفتند این اولین بار در جهان است که از پیوند دست برای جایگزینی دست‌هایی که به‌طور قطعی تحت تاثیر اسکلرودرمی قرار گرفته‌اند، استفاده می‌شود.
آقای گالاگر گفت: بعد از عمل از خواب بیدار شدم و این کاملا سورئال بود، زیرا قبل از آن دست‌هایم را داشتم و بعد از آن که از عمل بیدار شدم دست‌هایی سالم داشتم، بنابراین هرگز دست‌هایم را از دست ندادم. این دست‌ها شگفت‌انگیز هستند، همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاده است. از لحظه‌ای که از عمل بیدار شدم، می‌توانستم آن‌ها را حرکت دهم.
گالاگر پس از عمل حدود چهار هفته را در بیمارستان لیدز گذراند و به طور منظم برای فیزیوتراپی به بیمارستان مراجعه می‌کند. با گذشت بیش از پنج ماه از عمل، وضعیت او رو به بهبود است و اگرچه او نمی‌تواند کار‌هایی مانند بستن دکمه را که به تمرکز بالایی نیاز دارند، انجام دهد، اما می‌تواند کار‌هایی مانند، باز کردن شیر آب و پر کردن یک لیوان آب را انجام دهد.
