عصر جدیدی از حسگر‌های پزشکی زیست تخریب پذیر ممکن است به لطف آشپز‌های رقابتی ساخته شوند. به گفته Conor Boland، مدرس فیزیک مواد در دانشکده علوم ریاضی و فیزیک دانشگاه ساسکس، تماشای شرکت کنندگان در MasterChef که از جلبک دریایی برای جایگزین ژلاتین گیاهی در دسر‌ها استفاده می‌کنند، او را به این فکر انداخت که این خواص همه کاره کجا می‌تواند مفید باشد.
نتایجی که اخیرا در مجله ACS Sustainable Chemistry & Engineering منتشر شده است، نحوه ترکیب گرافن را با مواد طبیعی از جمله سنگ نمک، جلبک دریایی و آب برای ایجاد حسگر سلامتی جدید که نه تنها زیست تخریب پذیر و خوراکی است، بلکه نسبت به گزینه‌های مصنوعی موجود به طور بالقوه دقیق‌تر عمل می‌کند.
محققان برای ساختن ماده جدید و موثر مانیتور خود، ابتدا یک لایه نازک با استفاده از مخلوطی از جلبک دریایی (یک عایق طبیعی) و گرافن رسانای الکتریکی ساختند. این ماده پس از خیساندن در حمام نمک، آب را جذب کرد تا هیدروژلی نرم و اسفنجی شبیه به سنسور‌های چسب مصنوعی استانداردی که در بیمارستان‌ها دیده می‌شود، تشکیل دهد. با این حال، برخلاف محصولات موجود، حسگر جدید و طبیعی زیست پزشکی بسیار نازک و سبک است، نویسندگان ترکیب جلبک دریایی را شبیه به پوست دوم توصیف کردند.
محصولات هیبریدی بیوتکنولوژیکی به‌طور فزاینده‌ای به عنوان رشد پیشرفته، پایدار و نوآورانه در زمینه‌های مختلف از جمله مدل‌های «هوش ارگانوئید مغز» در رایانه‌ها گرفته تا تخته‌های مدار ساخته شده از فرهنگ‌های کامبوچا خشک شده، در خط مقدم قرار می‌گیرند.
حسگر‌های جلبک دریایی جدید، پیشرفت‌های اخیر در باند‌های هوشمند زیست تخریب‌پذیر که زمان بهبودی سریع‌تری را وعده می‌دهند، به کار گرفته می‌شوند و این اولین رودئوی فناوری جلبک دریایی نیست، این گیاه آبکی اخیرا به عنوان یک موزه برای انواع محصولات و مواد از جمله پلاستیک‌های زیستی جدید، کشاورزی پایدار و سوخت زیستی عمل می‌کند.
صنعت حسگر‌های پزشکی بسیار پرسود است، ارزش آن در سال ۲۰۲۱ به بیش از ۶ میلیارد دلار می‌رسد و برآورد‌ها تا سال ۲۰۲۷ به ۱۰ میلیارد دلار می‌رسد. همان طور که بولند توضیح می‌دهد، تولید انبوه فناوری بهداشتی مبتنی بر لاستیک و پلاستیک ناپایدار می‌تواند از طریق شستشوی میکروپلاستیک‌ها به منابع آب در حین تخریب، خطری برای سلامت انسان ایجاد کند.
