تهران ، خواستنی‌تر از آن چیزی است که برخی گمان دارند. تهران، زیبا و جذاب است خیلی بیشتر از آنچه در باور برخی رسوب کرده است. شاید تهران چوب پایتخت بودن خود را می‌خورد که کسی آن را به‌عنوان مقصدی گردشگرانه به‌حساب نمی‌آورد؛ و یا شاهد انبوه دود و غلظت ترافیک و سیمان متراکم در برج‌ها باعث شده کسی به تهران به‌عنوان یک مقصد مناسب برای مسافرت تفریحی توجه نکند.
که فقط به خاطر دوا و درمان و یا به خاطر انجام یک کار اداری پایشان به تهران باز شده و چند شب کوتاه را منزل یکی اقوام بیتوته کرده‌اند و بعد سراسیمه به شهرشان بازگشته‌اند بی‌آنکه خاطره‌ای زیبا برایشان رقم خورده باشد. حضور اینچنینی در خیابان‌های عریض و طویل شهر با تقاطع‌های پیچ‌درپیچ غیر همسطح هر رهگذری را می‌رنجاند و او را به هراس وامی‌دارد. برای همین است که خاطرات برخی از تهران پر از التهاب و نگرانی از گم شدن یا دیر رسیدن است.
کم‌محلی به محله‌های خاص تهران و بی‌توجهی به آثار دیدنی تهران، عامل بزرگی شده است که بزرگترین کلانشهر ایران اسلامی با چهره‌ای زمخت و تیره در میان شهرهای ایران اسم خود را ثبت کند.
تهران آثار تاریخی، ابنیه دیدنی، باغ‌ها و بوستان‌های به‌یادماندنی و موقعیت‌های گردشگری بسیاری دارد. امام‌زاده‌های پر از معنویت و فضاهای فرهنگی دینی هنری پر از جذابیت در تهران بسیار است. اما این تراکم از جاهای دیدنی، هرگز آنچنانی که باید تبلیغ نشده و حق آن هرگز ادا نشده است.
تردیدی نیست که سهم و وزن رسانه در معرفی تهران زیبا، جدی و حیاتی است اما در این میان نباید از سهم خود تهرانی‌ها در بازشناسی زیبایی‌های تهران و بازنمایی آن برای دیگران غافل شد. تهران را زیبا ببینیم و زیبایی‌های آن را برای دیگران تبلیغ کنیم.
