به گزارش افکارنیوز، در ساختمان محل کار یکی از تهران شناسان و در فضایی مملو از تصاویر شور و هیجان مردم در زمان انقلاب آن هم در چند قدمی خانه ملت، پیرمردی ۸۸ ساله فارغ از همه مسئولیت هایش روی مبلی نشسته و چندساعت قبل از برگشتن به زادگاهش در شهر مشهد، گفتگو می کند. او غیر از فعالیت در حوزه تدریس در دانشگاههای داخلی و خارجی، مسئولیتهایی نیز در اداره مخابرات و سازمان برق، وزارت راه و … داشته است. او دو سال شهردار مشهد بود و دو بار شهردار تهران شد. جواد شهرستانی آخرین شهردار تهران تا قبل از انقلاب اسلامی است. او روز چهاردهم بهمن سال ۵۷ به حضور امام
خمینی(ره) رسید و استعفای خود را تسلیم ایشان کرد و امام خمینی(ره) نیز وی را مجددا به عنوان شهردار تهران تایید کردند. اکنون شهرستانی پیرترین شهردار تهران است.
* وقتی شهر را با ۳۴ سال پیش مقایسه می کنید، چه نمره ای به شهردارانش می دهید؟
همه شهرداران تهران در شرایط زمانی خودشان خوب کار کردند اما هیچ کدام عالی نبودند به عنوان مثال کرباسچی هم خوب کار کرد اما کارهای اشتباه هم زیاد داشت.
*این اشتباهات را در چه چیزی می دانید، طرح جامع شهر؟
طرح جامع تهران چیزی نبود که الان اجرا می شود باید دوباره بررسی شود و هر کدام از بخش های آن را با شرایط امروز مقایسه کنند و بدانند که اکنون باید با این شرایط چه کاری انجام دهند. اکنون شهر را نامتناسب ساخته اند در خیابانی که مسکونی است، مجتمع تجاری قد علم کرده و این تناسب شهر را به هم زده است. به عنوان مثال در شهرک غرب یک قسمت تجاری و در قسمت دیگر ساختمانهای مسکونی ساخته اند اگر همین الان هم ساختمانهای غیر اصولی تخریب شود ضرر نیست بلکه منفعت طولانی مدت دارد. یادم می آید که حتی یک بار سفارت انگلستان در ایران قصد داشت که تمام فضای اطرافش را کاربری تجاری بدهد ولی جلوی این
کار ایستادم. الان اگر از یک بچه بپرسی مشکل تهران چیست می گوید ترافیک. چون به جای یک ماشین در یک منطقه مسکونی ده ماشین وارد می شود چون می خواهند از مجتمع تجاری آنجا هم استفاده کنند.
* پس درآمدزایی بدون فروش تراکم چطور ممکن است. شهرداران با بی پولی دولت چطور شهر را اداره کنند؟
آن زمان برای اینکه فضاهای اطراف راه آهن و قلعه مرغی و بهشت زهرا را آزاد کنیم باید زمین هایی را که برای ملاکان بزرگ بود را می گرفتیم اما شهرداری پولی برای خرید زمین ها نداشت به همین دلیل از روابط و دوستی هایمان برای آزادسازی این زمین ها استفاده کردیم به عنوان مثال یکی ازدوستانم به نام ساسان فر مالک زمین های زیادی بود اما خودش در فرانسه زندگی می کرد به او گفتم که بخشی از زمین هایت را برای مملکت می خواهم او هم قبول کرد و بخشی را آزاد کردیم وقتی با ملاکان صحبت می کردیم و توضیح می دادیم که این کار به نفع مملکت است با ما همراهی می کردند چون هر کجا که مردم بدانند هر حرکتی که
می کنند چقدر به نفع مملکت تمام می شود و به دولت اعتماد داشته باشند، حتما همراهی می کنند در برخی از موارد هم اگر سرسختی می کردند و زمین نمی دادند در مقابل، امتیازهایی را برایشان در نظر می گرفتیم اما پولی به کسی ندادیم. زمین های اطراف میدان شهیاد را بازسازی کردم و به شاه گفتم که این محدوده باز شده و باید وزارت خانه های دیگر کارهایش را انجام دهند. شاه هم دستور داد آنجا را آسفالت کردند. وظیفه شهرداری انجام شده بود و باید نهادهای دیگر به کمک او می آمدند تا کار انجام می شد.
* جدایی ری از تهران بحثداغ این روزهای شهر تهران است که هنوز هم به نتیجه نرسیده نظر شما در این باره چیست؟
جدایی ری از شهر تهران کار اشتباهی است چون مدیریت یک پارچه شهر به هم می ریزد این کار تبعات منفی دارد. ری جزیی از این شهر و وابسته به تهران است، نمی شود جدایش کرد. مگر می شود مکان هایی که به همدیگر ارتباط دارند، برنامه دارند و کارشان همیشه با هم است، را جدا کرد. همه برنامه ها باید با همدیگر تطبیق پیدا کند. اگر کاربری آنجا جدا بود، مثلا فقط صنعتی یا فقط کشاورزی بود، می شد جدا باشد، ولی اکنون تمام برنامه ها و کاربری شهرری با تهران یکی است. از طرف دیگر ری پیشینه تاریخی دارد که نباید آن را از کلانشهر جدا کرد.
*ولی شما در دوره قبل از انقلاب قصد داشتید که شهر ری را با یک کمربند سبز از تهران جدا کنید؟
ــ من علاقه مند بودم به فضاي سبز زياد اضافه شود. چيزي كه باعث ايجاد اكسيژن و تنفس مي شود و فضا را زيبا مي كند، فضاي سبز است. پارك هايي كه درست كرديم خيلي زياد بود و فضاي جنگل مانند در شهر درست كرديم. مي خواستم براي هوا اين كمربند را اجرا كنم، نمي خواستم ري را جدا كنم. بايد همه چيز شهر به همديگر ربط داشته باشد، با اين جدايي، كار خراب مي شود.
