در حالی که توت فرنگی درجه یک در مزارع، بین سه هزار و ۵۰۰ تا چهار هزار تومان قیمت دارد، هر کیلو از این محصول در بازار خرده فروشی تهران، بسته به محل عرضه، بین هفت تا ۱۱ هزار تومان به فروش می رسد.
به گزارش افکارنیوز،توت فرنگی از جمله محصولات بهاره به حساب می آید. با پایان یافتن تعطیلات نوروز، توت فرنگی استان های شمالی به بازارهای کشور وارد می شود. به تدریج با نزدیک شدن به تابستان، توت فرنگی کردستان و استان های غربی نیز راهی بازار می شوند. اما تفاوت فاحش قیمت این محصول از سر مزرعه تا بازار مصرف، نکته ای قابل تامل است. این تفاوت قیمت، نشان دهنده ضعف سیستم دولتی برای نظارت بر بازار و حاشیه سود توزیع کنندگان است.
پروانه صیفی پور یکی از توت فرنگی کاران حاجی کلا از توابع بابلسر، قیمت هر کیلو توت فرنگی در اواخر فصل برداشت و در سر مزرعه را بین سه هزار و ۵۰۰ تا چهار هزار تومان اعلام می کند.
وی می گوید: این روزها مردم توت فرنگی را برای تهیه شربت و مربا خریداری می کنند. اما در ابتدای فصل، قیمت فروش محصول بالاتر بود و به ۱۰ هزار تومان هم رسید.
صیفی‌پور درباره حاشیه سود تولیدکننده بیان می دارد: در کشت توت فرنگی، سال های پربار و کم بار داریم. در سال های پربار سود بیشتری عایدمان می شود و در سال های کم بار، کمتر. اما به طور میانگین، سود ما در سال های کم بار و پربار، حدود ۱۰۰۰ تومان است.
در حالی که تولیدکننده حاشیه سودی معادل ۱۰۰۰ تومان دارد، عمده سود به جیب دلالانی می رود که فقط وظیفه حمل محصول تا بازار مصرف را به عهده دارند. در نخستین روزهای پس از نوروز، نوبرانه توت فرنگی در بازار تهران بین ۱۵ تا ۱۷ هزار تومان عرضه می شد. در روزهای اخیر نیز توت فرنگی درجه یک در بازار خرده فروشی بین ۶ تا هفت هزار تومان به فروش می رسد. توت فرنگی های ریز و درجه دو نیز چهار تا پنج هزار تومان قیمت دارد. این قیمت ها نشان دهنده حداقل سه هزار تومان اختلاف قیمت بین محل تولید تا بازار مصرف است.
صیفی پور در پاسخ به سئوالی درباره هزینه حمل توت فرنگی به تهران، خاطر نشان می سازد: هر نیسان که دو تن بار حمل می کند، برای انتقال محصول به تهران ۱۵۰ هزار تومان کرایه دریافت می کند.
وی درباره هزینه های تولید توت فرنگی، اذعان می دارد: در هر هکتار توت فرنگی حدود ۱۵۰ هزار بوته توت فرنگی کشت می شود. هر نشاء توت فرنگی را ۵۰ تومان می خریم. هزینه های برداشت نیز بالاست. هر ۸ تا ۱۵ نفر در روز، ۲۰۰ جعبه نیم کیلویی توت فرنگی جمع آوری می کنند. هر کارگر روزانه ۲۰ هزار تومان حقوق دریافت می کند.
محمود جهانی یکی دیگر از توت فرنگی کارانی است که محصول وی موفق به دریافت گواهی سالم از وزارت جهاد کشاورزی شده است.
وی در پاسخ به اینکه چرا عمده سود توت فرنگی به جیب دلالان می رود، می گوید: متاسفانه توت فرنگی کاران اتحادیه ندارند. افراد به صورت انفرادی کار می کنند. این رفتار به ضرر تولیدکننده است.
جهانی اضافه می کند: قیمت محصول، دست تولیدکننده نیست. بار فروش قیمت ها را تعیین می کند. در صورتی که اگر تشکیلات داشتیم، قیمت را تولیدکننده تعیین می کرد.
وی میزان برداشت توت فرنگی در هر هکتار را بسته به شرایط آب و هوایی متفاوت دانسته و ادامه می دهد: در دمای زیر ۲۵ درجه سانتیگراد، می توان از هر هکتار ۱۰ تا ۱۵ تن محصول برداشت کرد.
این توت فرنگی کار تصریح می کند: در دماهای بالاتر، تولید محصول کاهش می یابد. توزیع توت فرنگی به صورت انفرادی سبب می شود بدون برنامه و هدف، محصول به بازارهای سراسر کشور ارسال شود. به همین دلیل در برخی موارد، عرضه در یک بازار به خصوص، بیشتر از تقاضا می شود و قیمت ها افت می کند.
متاسفانه به دلیل کامل نبودن زنجیره تولید و عدم توجه مسئولان وزارت صنعت، معدن و تجارت به حاشیه سود توزیع کنندگان، معمولا عمده سود حاصل از تولید به جیب دلالانی می رود که هیچ زحمتی برای تولید این محصول نکشیده اند. دلالان به دلیل داشتن نقدینگی، در بسیاری از موارد به عنوان تامین کنندگان منابع مالی برای کشاورزانی که همواره به سیستم بانکی مقروض بوده و یا قادر به جذب تسهیلات نیستند، وارد عمل شده و محصول آنها را به حداقل بهای ممکن پیش خرید می کنند.
