خبرآنلاین:مشهورترین این کنفرانسها، پنجمین کنفرانس سالوی بود که در اکتبر ۱۹۲۷ / مهر ۱۳۰۶ با موضوع الکترونها و پروتونها برگزار شد. از ۲۹ نفر فیزیکدان حاضر در کنفرانس، ۱۷ نفر برنده جایزه نوبل شده بودند (یا در سالهای بعد از کنفرانس برنده این جایزه شدند). موضوع این کنفرانس، بحث و بررسی در مورد نظریه کوانتومی بود که بهتازگی ارایه شده بود و اصل عدمقطعیت هایزنبرگ به موضوع بحث داغ بین آلبرت اینشتین و نیلز بوهر تبدیل شده بود. اینشتین میگفت خدا تاس نمیاندازد و نیلز بوهر جواب میداد: بس کن! به خدا نگو که چهکار کند. برای آنکه بفهمید پس از این هشتاد سال، این بحث به نفع چه کسی به پایان رسید،



حاضران در عکس، از راست به چپ
ردیف سوم(ایستاده): لئون بریلوئین – رالف فاولر – ورنر هایزنبرگ(نوبل فیزیک ۱۹۳۲) – ولفگانگ پائولی(نوبل فیزیک ۱۹۴۵) – ژولز امیل ورشافلت – اروین شرودینگر(نوبل فیزیک ۱۹۳۳) - تئوفیل دی‌داندر - ادوارد هرزن – پل اهرنفست - امیل هنریوت - آگوست پیکارد


ردیف دوم: نیلز بوهر(نوبل فیزیک ۱۹۲۲) – مکس بورن(نوبل فیزیک ۱۹۵۴) – لوییس دی‌بروگلی(نوبل فیزیک ۱۹۲۹) – آرتور کامپتون(نوبل فیزیک ۱۹۲۷) – پل دیراک(نوبل فیزیک ۱۹۳۳) – هنریک کرامرز – ویلیام براگ(نوبل فیزیک ۱۹۱۵) – مارتین نادسن – پیتر دبیه(نوبل شیمی ۱۹۳۶)


ردیف اول: اوون ریچاردسون (نوبل فیزیک ۱۹۲۸) - چارلز ویلسون (نوبل فیزیک ۱۹۲۷) - چارلز گویه - پل لانگهوین - آلبرت اینشتین (نوبل فیزیک ۱۹۲۱) - هنریک لورنتز (نوبل فیزیک ۱۹۰۲) - ماری کوری (نوبل فیزیک ۱۹۰۳ و نوبل شیمی ۱۹۱۱) - مکس پلانک (نوبل فیزیک ۱۹۱۸) - اروینگ لنگمویر (نوبل شیمی ۱۹۳۲)