به گزارش افکارنیوز، «سال هاست که از داشتن این صفت رنج می برم. به محض اینکه خبردار می شوم کسی از اطرافیانم موقعیتی خاص و یا شرایطی مطابق میل و خواسته اش به دست آورده است، آتش حسادت در درونم شعله ور می شود و آرزو می کنم که ای کاش این نعمت به او نمی رسید! با خودم فکر می کنم این شرایط عالی چرا باید نصیب و روزی او شود؟ مگر او چه فرقی با من دارد؟ از نظر من او صلاحیت داشتن این نعمت و روزی را ندارد. من با داشتن این نعمت و روزی را ندارد. من با داشتن این حس و این نگاه، ناخودآگاه آن فرد را دشمن خود می دانم و هر وقت کسانی را می بینیم که او را می شناسند، فرصت را برای بدبین کردن آنها نسبت به او از دست نمی دهم؛ کارهایی مثل بدگویی کردن، زیر آب زدن و خوار و خفیف نشان دادن او. در واقع هر کاری را که به ذهنم برسد، برای کوچک جلوه دادن او انجام می دهم. شرایطم طوری شده که دیگر از نعمت هایی که خودم دارم، کوچکترین لذتی نمی برم و مدام به این فکرم که چرا دیگران باید فلان نعمت ها را داشته باشند، اما من نه؟! تازگی ها دیگر اطرافیانم من را فردی محبوب و دوست داشتنی نمی دانند.

ماجرا به همین جا ختم نمی شود؛ امروز در حال خواندن روزنامه بودم که ناگهان درسا، دختر سیزده ساله ام که برای بازی به محوطه آپارتمان رفته بود، با چهره ای برافروخته از خشم و خانه آمد و بدون مقدمه گفت: «مامان، می دانی امروز پدر فریبا دوستم به مناسبت تولدش چه هدیه ای برای او خریده است؟ یک تبلت! فریبا هنوز بلد نیست با موبایل کار کند، آن وقت پدرش برای او تبلت خریده! او ضعیف ترین دانش آموز مدرسه است. همیشه نمره هایش از من کمتر می شود و هیچ کدام از معلم ها هم او را دوست ندارند، چون خیلی تنبل است!» همین طور داشت ادامه می داد که حرفش را قطع کردم.
حالا دیگر فکر می کنم این اخلاق منفی من روی درسا هم تاثیر گذاشته است و او مدام داشته های خود را با دیگران مقایسه می کند و دائماً در حال رشک بردن به دوستانش است.

من با وجود اینکه تمام راهکارهایی را که از مجله ها و کتاب های آموزش انرژی مثبت برداشت می کنم، مو به مو انجام می دهم، ولی حتی به خواسته های خیلی کوچکم هم نمی رسم و فکر می کنم آموخته هایم هیچ تاثیری روی قدرت جذب من ندارد و انگار یک انرژی منفی دائماً من را تعقیب می کند.»

حسود از داشتن آرامش محروم است

خوشبختی و احساس رضایت داشتن در زندگی، در گرو داشتن باورهای آرامش بخش و زندگی کردن آنهاست. وقتی باور داشته باشیم که نگاه و عملکرد روزانه ما، سهم داشتن از نعمت های الهی را در زندگی برایمان فراهم می سازد، هیچ گاه اجازه نخواهیم داد عوامل بیرونی، سبب از بین رفتن آرامش ما شود و ما را از نعمت های زندگی محروم کند. اگر فکر کنیم که با داشتن شرایط و امکانات مالی و یا موقعیت های اجتماعی، می توانیم سهم بیشتری از این موهبت داشته باشیم، سخت در اشتباهیم، زیرا در اطراف خود افراد فراوانی را سراغ داریم که شاید به ظاهر جایگاه مالی و شرایط و موقعیت های عالی نداشته باشند، اما وقتی برای مدتی کوتاه با آنها همراه می شویم، می بینیم داشته ها و نداشته های آنها، هیچ وقت نمی تواند ذره ای از آرامش شان کم کند، چرا که باور دارند نعمت ها و رسیدن به خواسته ها، ‌تنها به دست خداوند فراهم می شود و تا زمانی که خود را موظف به انجام وظیفه می دانند، دیگر نگران رسیدن یا نرسیدن به آرزوهایشان نیستند و داشته های دیگران، حتی لحظه ای زمینه ساز بروز حسادت در آنها نمی شود. از آنجا که همه ما دوست داریم روز به روز نعمت ها و موهبت های بیشتری را در زندگی نصیب خود سازیم، باید توجه داشته باشیم که حسادت، مانعی جدی در جهت رسین به خواسته ها محسوب می شود. شاید فرد حسود در ابتدا تصور کند با تصور سلب نعمت از دیگری، بهره خود را بیشتر می سازد، اما از این نکته غافل است که هر روز زمینه محرومیت هر چه بیشتر خود را از نعمات الهی فراهم می سازد، چرا که این صفت منفی، نمونه بارز ناشکری و ناسپاسی نسبت به نعمت ها، سوءظن و عدم توکل به پروردگار است.

حسود به آرزوهایش نمی رسد

حسادت، یکی از ابزارهای شیطان است. این ویژگی هم آرامش را از شخص حسود می گیرد و هم رنج و زحمت را برای دیگرانی که مورد حسادت واقع می شوند، فراهم می کند. اگر حسادت را نوعی بیماری مهلک و کشنده بدانیم، قطعاً همین امروز، بدون لحظه ای درنگ، به فکر اصلاح و درمان آن در درون خود خواهیم بود، چرا که امام علی، علیه السلام می فرماید: «آفرین بر حسادت! چه عدالت پیشه است! پیش از همه صاحب خود را می کشد!»

بیایید همین امروز و در همین لحظه، نحوه تفکر و نگرش خود را تغییر دهیم تا به این وسیله در خود انگیزه ایجاد کنیم و اثرات منفی حسادت را دائماً به خود یادآور شویم. باید به منافع زندگی بدون حسادت توجه کنیم؛ منافعی مانند داشتن یک زندگی توام با آرامش و رسیدن به تمام خواسته ها!

ما همیشه باید به خاطر داشته باشیم که آنکه نعمت می دهد و نعمت می ستاند، فقط خداست و باید باور کنیم که خداوند حکیم است و آنچه که در اختیار دیگران قرار می دهد، براساس مصلحت و تقدیر اوست. بنابراین برای به دست آوردن آرامش و رهایی از این صف ناخوشایند، سعی کنیم بهترین نعمت ها و دستاوردها را برای دیگران آرزو کنیم.

راز/ شماره ۳۱/ نيمه اول شهريور ماه ۹۲/ مينا نيك سرشت/ صفحه ۸۳