به گزارش افکارنیوز، دوست شدن و دوست داشتن! تنها به این شیوه است که کنار هم امدن و با هم کنار آمدن، در زندگی جمعی تمرین می شود. کار کردن و همکاری با یکدیگر و اهمیت دادن و توجه به خواسته های دیگران، از اولویت های زندگی اجتماعی است.

فعالیت سازنده در کالیبر اجتماعی، سایز اعتماد به نفس را بالا می برد و رفتارهای اجتماع پسندانه و نوع دوستانه را همزمان ارتقا می بخشد و درک مسئولیت رفتاری را در پی خواهد داشت؛ پس با مراقبت از رفتار خود، مواظبت از دیگران را فرا بگیریم.

در معاشرت و مهارت اجتماعی، وقتی خود را جای طرف مقابل قرار می دهیم، می توانیم بی طرفانه نظر دهیم. در هنگام انتخاب کردن و انتخاب شدن است که نقاط مشترک کشف می شود و ناتوانی فرد با توانایی فرد، گره خواهد خورد. کمک کردن و کمک گرفتن، مشارکت کردن و مشاوره گرفتن، دور هم بودن و دور از هم نبودن، از مختصات بایسته و مشخصات شایسته دوست داشتن است.

با نوع دوستی، می آموزیم چگونه مسائل را دوستانه حل کنیم و از خودخواهی به خودداری و دست شستن از عادت ها و یاد گرفتن رعایت ها برسیم.
روابط عمومی و مرتبط شدن با افراد تازه، آشنا شدن با دنیای تازه است.

فرصت شنیدن نظرات متفاوت و مختلف، کمک خواهد کرد تا به آدرس جدیدی از خودشناسی و خودآگاهی دست یابیم. خوبان دوست، مهرتان را سپاس!

اگر دیگران را «زیاد دوست داشتی»، «دوست زیادی داشتی»!
باید «یاد بگیری» که از او «یاری بگیری»!
اگر از خود «دربیایی»، «در میابی» که تنها نیستی!
«دوست داشتن» و «دوست را داشتن»، چه دوست داشتنی است!
وقتی دوستانه «دست داد»، دشمنی ها را از «دست داد»!
در روابط و عواطف، از «ماست» که «گرماست»!
با گفتن «متاسفم» و «متشکرم»، محترم بودن خود را اعلام کن!
با «نوع دوستی»، «دوستی نو» خواهی داشت!
چون «خود را دوست نداشت»، «دوستی برای خود نداشت»!
اگر «رفیق بازی» می کنیم، با «رفیق، بازی» نکنیم!
در مشکلات دوستت، «کناری نایست»، «کنارش بایست»!
«برخورد گرم»، شرایط را «نرم» می کند!
آن گاه «یاد گرفتن را دوست داشتم»، که «دوست داشتن را یاد گرفتم»!
وقتی «تنهایی از در آمد»، از «تنهایی در آمدم»!
چون از خودش «سیر بود»، از دیگران «دلگیر بود»!
تشخیص، شخصیت «شخص» را «مشخص» می کند!
وقتی «خودخواهی می کنیم»، «عذرخواهی نمی کنیم»!
چون «قادر به دوست داشتنی»، «قابل دوست داشتنی»!

راز/ شماره ۳۳/ نيمه اول مهر ماه ۹۲/ علي درويش/ صفحه ۸۲