به گزارش افکارنیوز، نایب قهرمانی پرتاب دیسک المپیک که در چند سال اخیر یکی از موفق ترین ورزشکاران کشورمان محسوب می شود، همواره جزو کسانی بوده که در میادین بین المللی حتی یک ذره استرس را هم نمی توانید در چهره او ببینید. با اینکه برای رسیدن به موفقیت در ورزش باید از مراحل سختی عبور کرد اما آرامش همیشگی احسان حدادی این مراحل را برای او آسان کرده تا او اکنون تنها ورزشکاری باشد که در رشته ای به غیر از کشتی، وزنه برداری و تکواندو برای ایران در تاریخ المپیک مدال کسب کرده. حدادی که متولد ۳۰ دی ماه ۱۳۶۳ است در آستانه تولد ۲۹ سالگی اش در میان مردم به
ورزشکاری محبوب تبدیل شده است. با او همراه شدیم تا در خصوص آرامش در زندگی شخصی و ورزشی اش گفتگو کنید.
آقای حدادی از شخصیتی که دارید پیداست از کودکی شیطنت های زیادی داشتید؟
به هر حال همه افراد در دوران کودکی شیطنت هایی دارند و به نظرم اگر کسی این طور نباشد قطعاً مشکلی دارد یا اینکه یک فرد عادی نیست. من هم از بچگی چیز زیادی یادم نمی آید اما این طور که مادرم می گوید، شیطنت زیاد کرده ام اما در کل انسان آرامی هستم و یاد گرفته ام در زندگی، آرامشم را حفظ کنم.
پس در زندگی خانوادگی تان هم آرامش را تجربه کردید؟
خدا را شکر در خانواده خوبی بزرگ شدم که همواره توانستند محیط خانه را آرام و گرم نگه دارند. هیچ وقت یادم نمی آید که مشکلی در خانواده مان به وجود آمده باشد و خدا را شکر والدینم توانستند در طول این سال ها طوری مرا تربیت کنند که هیچ وقت کمبودی احساس نکنم. از زمانی که ورزش را به صورت قهرمانی و حرفه ای دنبال می کنم سعی کرده ام که حواشی ورزش را به خانه مان نبرم و تا همین امروز هم آرامش زیادی در خانه مان بوده است.
خودتان شخصیتی شوخ طبع دارید و در برنامه های تلویزیونی و مصاحبه هایتان نیز بارها این مورد دیده شده است. با این شرایط فکر می کنید شوخی و خنده، با آرامش در زندگی در تضاد باشد؟
به نظرم این دو در تضاد نیستند اما دو مقوله جدا از هم هستند که داشتن یکی از آنها جا را برای دیگری تنگ نمی کند. شوخی و خنده برای تمام افراد لازم است زیرا زندگی خشک و بی روح باعثافسردگی می شود اما انسان ها باید در این خصوص با سیاست رفتار کنند. نمی شود همه جا انسان با شوخی و خنده کارهایش را پیش ببرد زیرا در برخی مواقع جدیت در کارها لازم است. البته شوخ طبعی هم می تواند به برقراری آرامش و دوستی در محیط خانواده کمک کند اما اگر بیش از حد باشد قطعاً مشکل ساز خواهد شد. در واقع از قدیم گفته اند که: هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد.
کلاً زیاد عصبانی می شوید؟
آدم عصبانی ای نیستم و سعی می کنم زیاد عصبی نشوم اما اگر موضوعی روی مغزم راه برود به شدت عصبانی می شوم. این در حالی است که می گویند خیلی خطرناکم و کسی نمی تواند جلوی مرا بگیرد. البته سعی می کنم در برابر مشکلاتی که پیش می آید صبور باشم اما انسان گاهی از کوره در می رود. مثلاً در همین رشته خودم، بعد از المپیک به من قول دادند تا مربی خارجی برایم بیاورند و امکانات را فراهم کنند اما هنوز حتی نیمی از مشکلاتم حل نشده و من هم سعی کردم صبور باشم زیرا در میادین بین المللی برای نام کشورم و مردم عزیز مسابقه می دهم و بار زیادی روی دوشم است.
زمانی که عصبانی می شوید چه کسی می تواند شما را آرام کند یا کجا می روید که آرام شوید؟
هر وقت عصبانی می شوم سعی می کنم اطرافیانم را اذیت نکنم زیرا با ناراحتی من، آنها هم ناراحت می شوند. در این مواقع در خلوت خود می نشینم و به هیچ چیز فکر نمی کنم تا آرام شوم.
به نظرتان در جامعه ای که امروزه زندگی می کنیم، رسیدن به آرامش کار سختی است؟
شاید جامعه هم در میزان آرامش افراد تاثیر داشته باشد اما قطعاً این خود انسان ها هستند که آرامش را به وجود می آورند. البته بستگی دارد در طول روز در محل کار و خانه شان با چه افراد سروکار داشته باشند اما در کل به نظرم میزان آرامش به جامعه ربطی ندارد و بیشتر به خود انسان و کسانی که کنارش زندگی می کنند مربوط می شود. همین کسانی که در خانه هایشان آرامش وجود ندارد وقتی در جامعه حاضر می شوند آرامش بقیه را نیز بهم می ریزند.
خیلی ها از غذا خوردن و خوابیدن، به عنوان لذت های زندگی نام می برند. به نظرتان آرامش در رده چندم لذت های زندگی افراد جای دارد؟
آرامش قطعاً اولین و بهترین لذتی است که انسان ها می توانند در زندگی به دست آورند. غذا خوردن، خوابیدن و… لذت های زودگذری هستند که شاید روی مسیر زندگی افراد تاثیرگذار نباشد اما وقتی انسان ها آرامش را درک کنند، بیشترین لذت را برایشان دارد. با آرامش، لذت خوب خوردن و خوب خوابیدن هم به دست می آید اما برعکس این موضوع، به هیچ وجه عملی نیست.
آرامش در زندگی ورزشی تان چقدر تاثیرگذار بوده است؟
دوری از استرس و ریلکس بودن، هم در تمرینات و هم در زمان مسابقه بسیار مهم است چه بسا خیلی از ورزشکاران ما زمانی که در تمرینات شان آرامش داشتند، رکوردهای خوبی ثبت کردند اما در هنگام مسابقه به دلیل استرس و فشار بالا یک دهم از توانایی هایشان را هم نتوانستند بروز دهند. اینجاست که نقش روانشناسان ورزشی در یک تیم یا برای یک فرد خودش را نشان می دهد. روانشناس می تواند قبل از یک مسابقه بزرگ، ورزشکار را از نظر ذهنی آرام کند.
آرامش در کسب مدال نقره تاریخی که در المپیک گرفتید، چقدر تاثیرگذار بود؟
مربیانی که با من کار کرده اند می دانند که من استرس زیادی ندارم و خودم می توانم از پس استرس اضطرابم برآیم. در لندن هم با وجود اینکه اولین باری بود که المپیک را تجربه می کردم اما استرس نداشتم و اگر کمی شانسم بیشتر بود، می توانستم طلا هم بگیرم.
آقای حدادی ازدواج نکردید؟
نه هنوز، ورزش نگذاشته به این موضوع فکر کنم.
به نظرتان بعد از ازدواج آرامش در زندگی تان بیشتر می شود؟
فکر کنم ازدواج می تواند آرامش بیشتری را در زندگی افراد ایجاد کند البته اگر اصولی و از راه درست انجام شود. خدا را شکر با توجه به خانواده ام تا به حال هم آرامش خوبی داشته ام و از این نظر کمبودی در زندگی ام حس نکردم.
آرامش/ شماره ۲۰/ بهمن ماه ۹۲/ حسین جمشیدی/ صفحه ۶۸
