به گزارش افکارنیوز، طبیعی است در چنین شرایطی دانش‌آموزان هم رغبتی به ورزش ندارند. به این مشکلات می‌توان به‌کارگیری معلمان و نیروهای غیرتخصصی به‌عنوان معلم ورزش را نیز اضافه کرد.
تفکیک تربیت‌بدنی از معاونت پرورشی و تغییر در چارت سازمانی وزارت و ایجاد معاونت تربیت بدنی نیز چاره ساز نبود. اجرای طرح‌هایی با پسوند ملی هم نافرجام ماند. موفق‌ترین آنها که طرح آموزش شنا به دانش‌آموزان پایه سوم ابتدایی بود به‌دست فراموشی سپرده شد و ورزش صبحگاهی هم از رونق افتاده‌است.
روی دیگر سکه دانش‌آموزانی هستند که سراغ بازی‌های کامپیوتری رفته و کم تحرک شده‌اند. براساس نتایج معاینات پزشکی نوآموزان بدو ورود به دبستان در سال تحصیلی ۹۲-۹۱که دانشگاه علوم پزشکی تهران منتشر کرده علاوه بر کم‌خونی، اختلالات بینایی، چاقی و اضطراب، اندام‌های غیرطبیعی بیشترین فراوانی را در میان دانش‌آموزان دارد که نشان‌دهنده اختلالات اسکلتی و ناهنجاری‌های قامتی بین کودکان است.
معلم‌ها چه می‌گویند؟
محمد تفرشی، دبیر بازنشسته ورزش مدارس و مربی ۸رشته ورزشی که هم‌اکنون در یکی از مدارس غیردولتی مشغول به‌کار است به همشهری می‌گوید: ورزش جایگاهی در مدارس ندارد، زنگ ورزش به سایر دروس اختصاص می‌یابد، مسئولان توجهی به آن ندارند، تراکم دانش‌آموزی و نبود امکانات و معلم ورزش از مهم‌ترین مشکلات پیش‌روی ورزش دانش‌آموزی است. از طرف دیگر بحثورزش دانش‌آموزی طوری در جامعه مطرح شده که نمره ورزش زیر ۱۸در بین دانش‌آموزان و خانواده‌ها هرگز قابل پذیرش نیست.
تفرشی توضیح می‌دهد که ورزش نمره حساسی محسوب نمی‌شود، حتی نمره ورزش را به لحاظ ارزش کارنامه‌ای به نازل‌ترین سطح رسانده‌اند و ضریب آن در دبیرستان‌ها نیم است، ورزش جایگاه نمره‌‌ای ندارد که دانش‌آموزان نسبت به آن حساسیت داشته باشند.
علیزاده، مربی ورزش یکی از مدارس تهران می‌گوید: هیچ معلمی حاضر نیست زنگ درس خودش را به ورزش اختصاص بدهد، ولی مدیران مدارس نخستین راهکارشان برای جبران عقب ماندگی سایر دروس یا برگزاری امتحان یا تنبیه دانش‌آموزان، به راحتی زنگ ورزش را تعطیل و به بقیه درس‌ها اختصاص می‌دهند. پای درد دل معلم‌ها، دانش‌آموزان و والدین که بنشینید از تعداد زیاد دانش‌آموز و کمبود فضای ورزشی مدارس گلایه می‌کنند؛ اینکه خیلی از مدارس کشور فقط یک زمین فوتسال دارند که معمولا غیراستاندارد است. اگر دانش‌آموزی نخواهد فوتبال بازی کند، امکان ورزش در رشته دیگری را ندارد.
آزمون و خطا
هرچند وقت یک‌بار طرح‌های مختلفی در آموزش و پرورش برای احیای ورزش اجرا شده که هیچ کدام از آنها سرانجامی نداشته است. اجرای ورزش صبحگاهی با ضرباهنگ ورزش زورخانه‌ای نیز از دیگر طرح‌های مدیران سابق تربیت بدنی آموزش و پرورش بود که البته به جایی نرسید. طرح آموزش شنا نیز پس از تبلیغات گسترده، شکست خورد. قاسم جعفری عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس با مثبت ارزیابی کردن آموزش شنا، درنظر نگرفتن ابعاد اجرای زنگ شنا و نیز نادیده‌گرفتن اعتبارات و امکانات لازم برای این طرح را دلیل توقف آن می‌داند و می‌گوید: دلیل اصلی توقف در بسیاری از طرح‌ها در آموزش و پرورش فقدان پشتوانه کارشناسی آنهاست. زمان آزمون و خطا در اجرای طرح‌های مختلف در سیستم آموزشی کشور دیگر به پایان رسیده است، نباید با عملیاتی کردن روش‌هایی که آینده روشنی از آن انتظار نمی‌رود دوگانگی را بین دانش‌آموزان ایجاد کرد.
حالا در طرح جدید آموزش و پرورش قرار است «المپیادهای درون مدرسه‌ای» اجرا شود. هر چند باید امیدوار بود این طرح به سرنوشت نمونه‌های قبلی دچار نشود، اما حالا نگرانی کارشناسان این است که ورزش دانش‌آموزی محدود به برگزاری همین المپیاد شود و حتی همین طرح هم به اندازه کافی کارشناسی نباشد. از ۲۶مهر قرار است دانش‌آموزان المپیادهای درون مدرسه‌ای را تجربه کنند؛ آیا این بار کسی ورزش دانش‌آموزی را جدی خواهد گرفت؟
رشته‌هایی که به تاریخ پیوست
رشته‌های ژیمناستیک، شنا، طناب‌زنی، تنیس روی میز و دو و میدانی به‌ترتیب برای دانش‌آموزان پا‌یه‌های دوم تا ششم ابتدایی در دوره وزارت حاجی‌بابایی اجباری شد، ولی تنها آموزش شنا در سال اول بنابر ادعای مسئولان وقت با موفقیت ۸۰درصدی روبه‌رو بود و بقیه فراموش شدند. البته خیلی زود کشتی آموزش شنا به دانش‌آموزان پایه سوم ابتدایی هم به گل نشست و در کمبود بودجه غرق شد.
