به گزارش خراسان شيوا در بيان قصه تلخ زندگي اش به کارشناس اجتماعي کلانتري طبرسي جنوبي مشهد گفت: ۱۷ ساله بودم که عاشق پسري جوان شدم و هرچه خانواده ام گفتند اين آدم اهل زندگي نيست به حرف هاي آن ها توجهي نکردم و با اين عشق احساسي خودم را بيچاره و بدبخت کردم.

من برای رسیدن به مرد رویاهایم دست به خودکشی زدم و اگر تنها چند دقیقه خانواده ام مرا دیرتر به بیمارستان رسانده بودند جانم را از دست می دادم. پدر و مادرم که واقعا نگرانم بودند در آن شرایط از ترس آبرویشان با ازدواج من موافقت کردند و پا به خانه مردی گذاشتم که فاسد و بوالهوس بود و به موادمخدر اعتیاد داشت.

زن ۲۴ ساله افزود: من از این زندگی خیری ندیدم و پس از آن که خام وعده های یکی از دوستان شوهرم که برای استعمال موادمخدر به خانه ما رفت و آمد داشت شدم از همسرم طلاق گرفتم و با این جوان ازدواج کردم. اما این مرد نیز از شوهر قبلی ام بدتر از آب درآمد. او مرا به دام موادمخدر و اعتیاد انداخت و سپس رهایم کرد و به دنبال کارهای زشت خودش رفت.

من بعد از مدتی به طور غیابی طلاق گرفتم و این بار با جوانی آشنا شدم که خیلی ساده و زودباور بود. متاسفانه این جوان ساده لوح را برای این که تحت کنترل خودم در بیاورم به دام موادمخدر انداختم و تا مدتی خرج و مخارج زندگی و هزینه های تهیه مواد از طریق او جور شد.

من و این پسر جوان به طور کاملا مخفیانه و پنهانی با هم ازدواج کردیم. اما پس از چند ماه او با موتورسیکلت تصادف کرد و چون کلاه ایمنی به سر نداشت به علت ضربه وارد شده به سرش جان باخت. بعد از مرگ این مرد فهمیدم باردار هستم و با شرمندگی به خانه خاله ام رفتم.

من تا زمان وضع حمل درآن جا بودم و سپس نوزاد سه ماهه و فرزندی که از شوهر اولم داشتم به مرکز نگهداری کودکان بدسرپرست سپردم و خودم به معتادی ولگرد تبدیل شدم که دیگر برایم مهم نبود چه کار می کنم، کجا می روم و ….

زن جوان اشک هايش را پاک کرد و گفت: من در خانواده اي بزرگ شدم که پدر و مادرم بين پسر و دختر خيلي فرق مي گذاشتند. همين باورهاي نادرست بود که باعث شد حس خود کم بيني در وجودم عميق شود و فريب چرب زباني هاي خياباني را بخورم.