دانشمندان نجوم و ستاره شناسان با استفاده از تکنولوژی های مدرن و تجهیزات روز می توانند نسبت به گذشته اجرام بیشتری را کشف کنند، به همین دلیل است که عنوان «بزرگ‌ترین اجرام در کیهان» تقریباً هر سال دچار تغییر می شود. اندازه برخی از این اجرام آسمانی آن قدر بزرگ است که حتی دانشمندان را هم متعجب می‌کند.
کهکشان ها تمایل دارند به شکل خوشه، گرد هم جمع شوند. به مناطقی که خوشه ها در آن ها متراکم تر از متوسط جهانی دور هم جمع می‌شوند، ابرخوشه گفته می شود. پیش تر منجمان این اجرام را با توجه به محل قرارگیری آن ها در کیهان ترسیم می‌کردند اما به تازگی روش تازه ای برای ترسیم اجرام آسمانی پیدا شده که در آن از پژواک نور استفاده می‌شود. مهم ترین ویژگی و برتری این روش نسبت به سیستم قدیمی این است که به ستاره شناسان کمک می کند تا علاوه بر آنچه قابل مشاهده است، بتوانند مناطق نا معلوم را هم ترسیم کنند
تک کهکشان هایی مانند راه شیری با ایجاد همبستگی گرانشی با سایر کهکشان ها، خوشه های کهکشانی را تشکیل می دهند و این خوشه ها هم در کنار یکدیگر ابرخوشه های کهکشانی را پدید می آورند. ابرخوشه ها هم به نوبه ی خود می توانند به یکدیگر بپیوندند و ردیف هایی بلند از کهکشان به نام دیوار کهکشانی یا رشته‌کهکشان را بسازند. در واقع دیوارهای کهکشانی ضخیم ترین تارهای تار و پود کیهانی محسوب می شوند.
دیوار بزرگ اسلون – [The Sloan Great Wall]
در حال حاضر، یکی از بزرگ ترین دیوارهای کهکشانی شناخته شده، دیوار بزرگ اسلون (Sloan Great Wall) است و در سال 2014 میلادی نیز مشخص شد که کهکشان راه شیری بخشی از یک سامانه ابرخوشه ای به نام لانیاکی (Laniakea) است. هر دوی این دیوارها بسیار عظیم و غول پیکرند، اما دیوار بزرگ BOSS، با جرم کلی که شاید به 10 هزار برابر جرم راه شیری برسد، دو-سوم از هر دوی آن ها بزرگ تر است.
اما بزرگ ترین ساختار فعلی شناخته شده در جهان را دیوار بزرگ هرکول-کورونا بوریلیس (The Hercules-Corona Borealis Great Wall) به خود اختصاص داده که اولین بار توسط ستاره شناسان و به هنگام اسکن برای انفجارات پرتو گاما کشف شد. این ساختار گستره‌ای نزدیک به 10 میلیارد سال نوری دارد.
یک ویژگی جالب در خصوص دیوار بزرگ هرکول-کورونا بوریلیس، مربوط به نام آن می شود که توسط یکی از نویسندگان نوجوان ویکی‌پدیا در فیلیپین ابداع شده است. اگرچه این نام کاملا ًدرست نیست زیرا این ساختار آن قدر بزرگ است که بیش از چند صورفلکی را در خود جای می دهد، اما در اینترنت به سرعت از آن استفاده شد و این احتمالاً اولین باری بوده که ویکی‌پدیا یک ساختار علمی را نام‌گذاری کرده است.
با این حال، با گذر زمان و پیشرفت و توسعه تکنولوژی های مربوط به ستاره شناسی، این احتمال وجود دارد که ساختارهایی بزرگ تر از ابرخوشه ها و دیوارهای کهکشانی نام برده شده کشف شوند و حتی باعث شوند دانشمندان به اطلاعات تازه ای از نحوه شکل گیری جهان هستی دست یابند.
