شورای عالی انقلاب فرهنگی با تصویب قانون عفاف و حجاب سعی کرد تا با ایجاد زمینه های قانونی، در مقابل رشد بدحجابی در جامعه مانعی ایجاد کند، اما کم کاری دولتمردان مانع اجرای این قانون شد، به طوری که روز به روز شاهد گسترش انواع بی عفتی ها و بدحجابی ها در جامعه هستیم.
در همین زمینه گفتگویی با حجت الاسلام سید حسین خادمیان کارشناس مسائل مذهبی و اجتماعی داشته ایم که در ادامه آن را می‌خوانید:
*اهمیت ترویج عفاف و حجاب در جوامع اسلامی چیست؟
در بحث حجاب و عفاف با مراجعه به قرآن کریم و روایات شریفه می بینیم که برای تکامل یک جامعه و زندگی منتهی به سعادت و خوشبختی، بحث حجاب و فضیلت آن مطرح شده است، چنانچه بخواهیم جامعه را به سمت و سوی سعادت سوق دهیم باید طغیان و عصیان قدرت و شهوت خارج از عقل را مهار کنیم که این زمینه سازی برای فرهنگ در حجاب است.
ما در طول چند سال انقلاب به علت جنگ تحمیلی گرفتار طاغوت سیاسی شدیم و با تلاش های فراوانی که در این زمینه داشتیم توانستیم این طاغوت سیاسی را به خوبی دفع کنیم و در مقابل زور گویی های مستکبرین سیاسی ایستادیم اما در این میان از طاغوت اقتصادی و فرهنگی غافل شدیم و اختلاس ها و وجود فیش های نجومی این روزها نشانگر عدم مقابله با طاغوت اقتصادی و مدهای بعضا بی حجاب و خارج از عرف جامعه هم نماینگر طاغوت فرهنگی است.
*علت اصلی رونق گرفتن بی حجابی و گرایش به سمت الگوهای غربی در جوانان را چه می دانید؟
چنانچه بخواهیم در مساله بی حجابی به دنبال مقصر باشیم باید بگویم در این میان همه به نوعی مقصر هستیم و نمی توان تنها یک فرد خاص یا یک نهاد را مقصر جلوه داد، چرا که ما به طاغوت فرهنگی کم توجهی کردیم در حالی که باید برای مسائل فرهنگی از جمله پوشش و حجاب با تبیین آیات قرآن و تبلیغ و بازگو کردن تاریخچه حجاب برای مردم به ویژه زنان و دختران، فرهنگ حجاب را در جامعه نهادینه می کردیم.
متأسفانه دستگاه های فرهنگی نقاط ضعف بسیاری را در این خصوص نشان دادند. می‌توان در فیلم ها، سریال ها و برنامه های تلویزیونی حجاب را به عنوان یک دایره امن برای مرد و زن مطرح کرد که فی الواقع این کارها را نکردیم و فقط حجاب را در همان قالب کلی که از قبل در اذهان مسلمانان بود برای مردم بازگو کردیم و آن را فقط منصوب کردیم به خانم ها در حالی‌که حجاب برای مردان هم تعریف شده است.
*چه غفلت ها و ضعف هایی از سوی صاحب نظران حوزه عفاف و حجاب صورت گرفته است؟
در ماه مبارک رمضان سخنرانی بسیاری از بزرگان ما از صدا و سیما پخش شد اما از آنها خواسته نشد تا در مورد حجاب صحبت کنند، در کلاس های درس ضرورت بحث حجاب را مطرح نکردیم و از اینکه حجاب موجب امن شدن زندگی فردی، خانوادگی، زناشویی و شغلی ما در مسیر زندگی می شود حرفی به میان نیاوردیم. این در حالی است که اگر از مردم مصاحبه ای در زمینه سیاست گرفته شود جنایت های استکبار را مانند یک سیاست مدار مجرب به خوبی تحلیل می کنند و این نشان دهنده این است که ما بر روی طاغوت سیاسی به خوبی کار کردیم و دشمن شناسی مردم ما در بحث طاغوت سیاسی قابل تحسین است چرا همین مردمی که سیاست را به خوبی تحلیل می کنند احکام حجاب را به خوبی نمی دانند؟ این نشان دهنده ضعف در طاغوت فرهنگی است.
*به نظر شما مردم اهمیت حجاب را درک نکرده اند؟ چه راه هایی برای معرفی اهمیت این موضوع وجود دارد؟
حجاب یک ضرورت است همانطور که مردم می دانند باید روی ماشین های گران قیمت خود چادر بکشند یا درب منزل ها و گاو صندوق های خود را قفل کنند باید ضرورت حجاب و پوشش را هم برای جسم خود درک کنند چرا که حفاظت از زینت حفاظت از ارزش هاست که یک دستور عقلانی است اما امروزه می بینیم که نگاه جامعه در مورد حجاب کمرنگ شده است، در این میان هم، حوزه های علمیه، اهل منبر، رسانه ها، صدا و سیما، وزارت ارشاد، نماز جمعه، سازمان تبلیغات، دولت و مجلس همه مقصر هستند.
در نهایت می بینیم که بدحجابی، زشت حجابی و بی حجابی در جامعه رواج پیدا می کند چرا که ما در زمینه ترویج فرهنگ حجاب کوتاهی کردیم اما در این میان دشمن به خوبی توانست روی این مساله کار کند و چون دشمن نتوانست صحنه های سیاسی و اساسی ما را فتح کند بنابراین از راه ضربه زدن به فرهنگ ما تبلیغات گسترده ای در این زمینه انجام داد که گویا به موفقیت هایی هم در این زمینه دست یافته است.
*چرا قانون عفاف و حجاب که با تلاش های بسیار از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب رسید به اجرا در نیامد؟
درست است که شورای عالی انقلاب فرهنگی قانون خوبی را تصویب کرده اما این قانون خوب به مجری خوب هم نیاز دارد که همان دولت است، همچنین اثر پذیری مردم هم در این میان لازم است تا با فهم و درک بپذیرند که قانون حجاب و عفاف به نفع آن‌هاست.
امروزه بخشی از این سیلی محکمی که به فرهنگ ما خورده شده به دلیل تضعیف مساجد است، ما می گوییم بگذارید مردم در ماه مبارک رمضان به مساجد بیایند اما صدا و سیما می گوید که مردم از سخنرانی‌ها خسته می شوند و مدعی است که در سریال ها و فیلم‌ها مطالبی را می گنجانیم که اثر پذیرتر است، اگر فیلم‌های تلویزیونی به تنهایی اثرگذار بود چرا تا کنون هیچ اتفاقی در فرهنگ مردم رخ نداده است؟ پس چرا در این بیست سالی که فیلم ساخته اید آمار طلاق و ناهنجاری‌های اجتماعی نه تنها پایین نیامده بلکه روز به روز هم رو به افزایش بوده است؟ بنده با فیلم و سریال مخالف نیستم بلکه صدا و سیما بیاید بخشی از بودجه این فیلم ها را به تئاتر و صحنه سازی اختصاص دهد من در این زمینه کتابی نوشتم و در آن، روایاتی از حضرت علی(ع) و امام باقر(ع) آورده ام که نشان می دهد خود این بزرگواران با به تصویرکشیدن ها، پاسخ بسیاری از سوالات مردم را می دادند.
اعظم سادات هراتی
