علی اصغر احمدی اولین مدیرکل مشاوره و امور تربیتی وزارت آموزش و پرورش است که در سال 64، این مسئولیت را عهده‌دار بوده است.
وی اظهار داشت: در آن زمان دفتری به نام دفتر تحقیقات و آموزش امور تربیتی ایجاد شد که یکی از فعالیت‌های آن، به سمت نهاد مشاوره و مشاوران سوق داده شد تا مدارس را در این خصوص تجهیز کند.
احمدی در خصوص «وضعیت فعلی امور تربیتی آموزش و پرورش»، اظهار داشت: امور تربیتی هیچ تغییر چشمگیری با توجه به شرایط روز نکرده است؛ به اعتقاد بنده رویکرد، باید با نظریه‌های تربیتی به روز و بومی خودمان هدایت شود که متأسفانه امور تربیتی فاقد یک اتاق نظریه‌پردازی، هدایت علمی و نظری فعالیت‌هاست و بدون هدایت علمی کارهای خود را انجام می‌دهد.
اولین مدیرکل مشاوره و امور تربیتی آموزش و پرورش در خصوص «تفاوت‌های موجود در مسائل امور تربیتی دانش‌آموزان در گذشته و حال»، تصریح کرد: شرایط اجتماعی دگرگون شده است و اولاً فضای فرهنگی جامعه از منابع گوناگون تأثیر می‌پذیرد؛ منابعی که دسترسی به آنها بسیار ساده شده است.
وی خاطرنشان کرد: با توجه به رشد چشمگیر فناوری‌ها و امکان دسترسی برخط پیام‌های فرهنگی، اینها تغییرات جدی در فضای روانی دانش‌آموزان ایجاد کرده است؛ در حالی که مربیان ما آمادگی کافی و لازم برای نوع مواجهه با اینگونه مسائل را ندارند و آموزش نمی‌بینند.
احمدی با تأکید بر اینکه برنامه‌ریزی‌ها باید پیوسته مورد تجدیدنظر قرار گیرد، گفت: برای نمونه باید برنامه‌ریزی مراکز تربیت مشاور به روز شده و با توجه به تحولات اجتماعی طراحی شود؛ در حال حاضر هر جا رشته امور تربیتی و مشاوره را ایجاد می‌کنیم، دانش‌آموزمان به روز نیست؛ البته به روز بودن، یعنی متناسب با شرایط جامعه باشد.
اولین مدیرکل مشاوره و امور تربیتی آموزش و پرورش در خصوص «مهم‌ترین ضعف امور تربیتی آموزش و پرورش»، عنوان کرد: به نظر بنده مهم‌ترین ضعف این است که یک اتاق فکر و هدایت نظری و علمی را در امور تربیتی نداریم، همه چیز به نظر یک مسئول برمی‌گردد و برنامه‌ریزی مبتنی بر تخصص و تفکر نیست.
وی ابراز داشت: مسائل تربیتی باید به مرکزیتی سپرده شود که این مرکزیت، دائما شرایط موجود را رصد کند و برنامه دهد و این برنامه‌ها مبتنی بر نیازهای روز جامعه باشد، نه اینکه با افکار شخصی و تجارب بخواهیم مسائل را اداره کنیم.
احمدی با اشاره به اجرای برنامه‌های تربیتی در زمان مسئولیت خود خاطرنشان کرد: نگاه ما نگاهی بود که می‌خواستیم مسائل را واقعی و به روز ببینیم و مبتنی بر شرایط روز بررسی کنیم؛ البته در حال حاضر نیز کسی منکر این نیست که با توجه به شرایط روز، کار کند اما معتقدم در عمل این اتفاق نمی‌افتد.
