به گزارش فارس، ۲۵ نوامبر هر سال تحت عنوان روز جهانی رفع خشونت علیه زنان نامگذاری شده است؛ روزی که صرفاً در تقویم جهانی ثبت شده و هیچ کشوری به آن پایبند نیست حتی سازمان ملل که خود اعلامیه جهانی حذف خشونت علیه زنان را تدوین کرده اعتقادی به این موضوع ندارد چرا که اگر اعتقادی به آن داشت در مقابل اذیت و آزار و کشتار زنان غزه و بحرین به یک نظارهگر تبدیل نمیشد.

سازمان ملل متحد در سال ۱۹۹۳ در مجمع عمومی اعلامیه حذف خشونت علیه زنان را به عنوان استراتژی و دستورالعمل برای تمام سازمان‌ها و نهادهای دولتی و غیر دولتی تصویب کرد و در سال ۱۹۹۹، روز ۲۵ نوامبر را به عنوان روز جهانی رفع خشونت علیه زنان نامید تا مفاد اعلامیه با حساسیت بیشتری پیگیری شود. از سال ۲۰۰۸ نیز برنامه­ای تحت عنوان «متحد شوید در جهت رفع خشونت علیه زنان» برای تقویت برنامه­های گذشته آغاز شد.

۱۵ درصد زنان غربی بالای ۱۶ سال گرفتار خشونت خانگی

با وجود تدوین این اعلامیه هنوز خشونت علیه زنان ادامه دارد به گونه‌ای که در آمریکا بر اساس گزارش مرکز ملی جلوگیری و کنترل صدمات، سالانه ۴.۸ میلیون زن آمریکایی مورد حمله فیزیکی و تجاوز قرار می­گیرند. بر اساس آمار ارائه شده از سوی شورای اروپا در سال ۲۰۰۶ نیز ۱۲ تا ۱۵ درصد زنان پس از ۱۶ سالگی مورد یک خشونت خانگی واقع شده­اند و طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی در سپتامبر ۲۰۱۱ در میان زنان ۱۵ تا ۴۹ سال، از ۱۵ درصد در ژاپن تا ۷۱ درصد در اتیوپی و پرو، زنان خشونتی از نوع جنسی و فیزیکی را حداقل یک بار در زندگی تجربه کرده­اند.

در غرب علی رغم ادعای حمایت قانون و پلیس از زنان در برابر ضرب و شتم، باز هم هر روزه تعداد زیادی مجروح و مصدوم در اخبار منتشره در نشریات غربی ملاحظه می‌شود؛ آمار منتشره درباره میزان جراحت و کتک خوردن زنان و افزایش کلی آمار خشونت و آزار زنان نشان می‌دهد که در هر ۱۵ ثانیه زنان آمریکایی از همسرانشان کتک می‌خورند، هر سال ۳ الی ۴ میلیون زن توسط همسر یا همسران قبلی‌شان کتک می‌خورند و از هر زن در معرض خطر یک نفر از آنها هر ۳ روز یک بار توسط همسر یا زوج سابقش کشته می‌شود.

تمام این وضعیت‌ها در حالی رخ می‌دهد که سردمدارن و مدافعان حقوق بشر به طور دائم پرچم دفاع از حقوق زنان را بر افراشته و سایر کشورها به وی‍ژه ایران را به نقض حقوق بشر متهم می‌کنند و با استفاده از توان رسانه‌ای خود مشغول سیاه نمایی علیه وضعیت زنان در ایران هستند به گونه‌ای که مسافران خارج از کشور به محض ورود به ایران و مشاهده حضور فعال زنان در عرصه‌های اجتماعی متوجه تبلیغات دروغین غرب می‌شوند.

ادعای حقوق بشر و شکنجه میرقلی خان زن ایرانی در زندان‌های آمریکا

در ماجرای سکینه آشتیانی زنی که متهم به قتل همسرش با همدستی مردی دیگر است اوج سیاه‌نمایی سردمداران غربی و رسانه‌های اروپایی و آمریکایی را در زمینه وضعیت حقوق زنان در ایران مشاهده کردیم؛ سیاه نمایی غرب علیه آزادی زنان ایرانی در حالی رخ می‌دهد که صدها کیلومتر آن طرف‌تر از ایران شهرزاد میر قلی خان تبعه ایرانی در زندان‌های آمریکا به سر می‌برد.

شهرزاد میر قلی‌خان شهروند ایرانی که بی گناه از سال ۲۰۰۷ در آمریکا زندانی است، اعلام کرده که در زندان این کشور تحت شکنجه قرار می‌گیرد.

وی در مصاحبه با پرس تی وی می‌گوید: دولت آمریکا برای انجام کاری مربوط به امور دولتی از من دعوت کرد؛ آنان حتی برای من بلیط گرفتند ولی در فرودگاه به من دستبند زدند و زندانی‌ام کردند و به هر شکل ممکن به شکنجه من پرداختند.

دستگیری میر قلی خان به این جرم صورت گرفته که آمریکا مدعی است همسر سابق او، سعی در صادرات عینک‌های دید در شب از اتریش به ایران را داشته است بنابراین با دستگیری میرقلی خان او را به ۵ سال زندان محکوم می‌کنند.

اما نهادهای مسئول در حوزه زنان برای روشن کردن اذهان جهانیان در رابطه با وضعیت حقوق بشر زنان ایرانی چه اقداماتی را انجام داه‌‌اند؟

وقتی رسانه‌های داخلی و نهادهای مسئول ساز ناکوک می‌زنند

شهین کربلایی، معاون امور بین الملل مرکز امور زنان در گفت‌و‌گو با فارس در این خصوص اظهار می‌کند: فعالیت‌های مرکز امور زنان برای روشن کردن اذهان عمومی جهان نسبت به وضعیت زنان ایرانی به چند دسته تقسیم می‌شود.

وی می‌افزاید: مسئولان این مرکز و نمایندگان زن مجلس شورای اسلامی با حضور در کشورهای مختلف از فرصت پیش آمده برای بیان پیشرفت زنان ایرانی استفاده می‌کنند همچنین NGOهای فعال در حوزه زنان در زمینه بیان پیشرفت زنان ایرانی و وضعیت حقوق بشر آنها تلاش می‌کنند.

معاون امور بین الملل مرکز امور زنان با بیان اینکه بنده به عنوان نماینده مرکز امور زنان در جلسات حقوق بشر قوه قضائیه شرکت می‌کنم، عنوان می‌کند: در این جلسات علاوه بر طرح مسائل حقوق بشر اتهامات غرب در زمینه وضعیت حقوق بشر زنان در ایران مورد بررسی قرار می‌گیرد.

کربلایی در‌خصوص اقدامات صورت گرفته برای روشن کردن اذهان عمومی جهان در ماجرای سکینه آشتیانی می‌گوید: تلاش غربی‌ها در ماجرای سکینه آشتیانی عمدتاً از طریق رسانه‌های عمومی صورت گرفت اما رسانه‌های داخلی کشور در زمینه پیشرفت زنان ایرانی و انعکاس وضعیت نامناسب زنان در غرب به خوبی عکس العمل نشان نمی‌دهند.

مقابله با سیاه نماییهای غرب علیه وضعیت زنان در ایران و انعکاس پایمال شدن حقوق زنان در غرب همچنین پوچ بودن شعارهای مدعیان حقوق بشر در رابطه با آزای زنان نیازمند همکاری مناسب میان نهادهای مسئول و رسانههای خبری است اما نباید هماکنون شاهد موضع گیری منفعلانه در این زمینه باشیم تا فرصت مناسبی برای غربیها فراهم شود که هر دروغی را که میخواهند به خورد اذهان عمومی در جهان بدهند.