"از ما که گذشت بی خیال" این جمله را به کرات ما ایرانیان بیان می کنیم و همین جمله کوتاه شاید علت خیلی از مشکلات ما باشد؛ پدر بزرگم فوت کرد می خواهم این مدل را بشکنم و از مشکلات بگویم تا دیگران با این مسائل مواجه نشوند؛ ان شاالله که مورد فوتی در میان نزدیکان خود نداشته باشید اما اگر خدایی ناکرده اگر یکی از اقوامتان فوت کرد با «موارد رو اعصاب» زیادی مواجه خواهید شد که در ادامه تنها به دو نکته از آن اشاره می کنم.
اول اینکه دعا کنید که بیمارستان به احتمال اینکه عزیز شما{ آن فردی که قرار است فوت کند} فوت کند نرسد چرا که فورا از شما درخواست خواهد کرد تا بیمار «با حال وحیم» خود را از بیمارستان خارج کنید؛ گویا افزایش تعداد فوتی ها برای بیمارستان امتیاز منفی دارد.
بماند که در همان مدت حضور نیز داروهای بیمار را بیشتر همراهان به او می دادند تا پرستاران؛ این نیز بماند که باید چه به شود تا پرستارهای بیمارستان بر بالین بیمار شما حاضر شوند و همینطوری به بیمار شما سر نخواهند زد.
و اما نکاتی بعد از فوت؛ اگر یکی از نزدیکان شما صبح فوت کرد باید حالا حالاها منتظر بمانید و بگردید تا پزشکی پیدا شود برای «میت» گواهی فوت صادر کند و احتمالا هم مجبور خواهید شد تا سه برابر نرخ مصوب وزارت بهداشت{ یعنی حدود 400 هزار تومان} بابت این گواهی هزینه کنید.
قانون جدید بهشت زهرا این است که میت را تنها در همان روز خاکسپاری غسل می دهند، یعنی نمی توانید برای سرعت بخشیدن به کارها متوفی خود را روز قبل غسل دهید تا در روز خاکسپاری از حاضرین وقت کمتری گرفته شود.
نکته دیگر در بهشت زهرا این است که تا آمبولانس مردگان پر نشود حرکت نمی کند؛ این یعنی اینکه باید بر سر قبر نزدیکان خود منتظر بمانید تا خودروی حامل اجساد پر شود و بعد یک به یک به خانواده بر سر قبور تحویل داده شود.
احسان گل محمدی
