به گزارش افکار به نقل از آخرین نیوز، زنان و دختران مسلمان چچن بویژه آنهایی که از موهبت زیبایی بیشتر برخوردارند به طور روزمره قربانی تجاوز جنسی، آدم ربایی توسط روسها قرار می گیرند و همین امر بسیاری از آنها را ناچار به فرار از چچن و درخواست پناهندگی از کشورهای دیگر کرده است.

سومین یکشنبه سپتامبر هر سال، در چچن روز زن برگزار می شود که طبق آن یاد و خاطره چهل و شش زن قهرمان این منطقه گرامی داشته می شود که در محل ددی - یورت در سال ۱۸۱۹ وقتی به اسارات سربازان روس در آمدند خودکشی کردند. این وضعیت به گفته سازمان های مدافع حقوق بشر به هیچ وجه با شرایط فعلی زن چچنی تطابق ندارد. در چچن، صرف اینکه یک زن زیبا باشد کافی است تا در معرض خطر روزمره آدم ربایی به زور، برده کشی و تجاوز جنسی باشد.

روزنامه سوییسی لوتان در گزارشی طولانی از این جمهوری تحت حکومت رمضان قدیروف، مرد قدرتمند گروزنی، مرکز چچن نوشت: در این شهر قاتلان در کمال امنیت به سر می برند. مدافعان حقوق بشر سرکوب می شوند و قاتلان در امانند.

در این گزارش امده است: مادر سلما وقتی به سوییس رسید خواستار پناهندگی سیاسی به دلیل زیبایی دخترش شد! در چچن کافی است دختر زیبایی یافت شود و نگاه دیکتاتور قدیروف به وی بیفتد: بیست هزار نیروی ارتش شخصی قدیروف آماده اند دختر را ربوده و به معشوقه جدید حاکم بلامنازع سی و چهار ساله گروزنی تبدیل و در یکی از آپارتمان های نوساز شهر ساکن کنند. پاسخ هر اعتراضی سرکوب و شکنجه و مرگ است. قدیروف از حمایت مالی و سیاسی کامل پوتین بهره می برد.

لوتان با اشاره به قربانیان متعدد خشونت های جنسی از میان دختران زیباروی این منطقه نوشت: اغلب این قربانیان با بی رحمی از سوی محیط خانوادگی و اجتماعی شان طرد می شوند. خودکشی جمعی زنان چچنی در جنگ قفقاز در فاصله سال های ۱۸۱۶ تا ۱۸۲۶ در زمان تزار به عنوان الگو ارائه می شود. در گروزنی نیز شمار دسته های زنانه کوچکی که بی مزد و مواجب کار می کنند، کم نیست. هیچ آتیه ای برای زن چچنی متصور نیست. بعد از جنگ، سطح تحصیلات زنان افت کرده است. فقط آنانی که می توانند سبیل مسئولان را چرب کنند به تحصیلات عالیه دسترسی دارند. نرخ بیکاری بین زنان هفتاد و پنج تا هشتاد درصد است. در هر حال اختیار تحصیل و کار زن نیز با مردان است. این جامعه فقط یک انتخاب پیش روی زنان قرار می دهد: در اسرع وقت ممکن با هرکس که ممکن است ازدواج کن. ازدواج زن را نجات می دهد و دیگر مردان و حتی قدیروف از زن شوهردار نظر بر می گردانند. رسم دزدیدن دختر به قصد ازدواج نیز به شدت رایج است. در زمان شوروی دزدیدن دختران رایج بود، اما رضایت دختر برای ازدواج نیز شرط می شد. اما اکنون ازدواج اغلب زوری است.
لوتان نوشت: حق عاشق شدن، حق داشتن خانواده به میل و سلیقه خود، حق تصمیم گیری برای زندگی شخصی دیگر برای زن شمال قفقازی ممکن نیست.
اواخر سال ۲۰۰۸ هفت زن چچنی هجده تا سی ساله در برابر دوربین به ضرب گلوله کشته شدند. صدای مردانی که از رابطه جنسی با این زنان صحبت می کنند، در فیلم مشخص است.