ارم نیوز:مظفرالدین شاه، شاه عجیبی شد، شاهی که شبها با لالایی اتابک خوابش می برد، یک جورایی موسس صنعت سینمای ایران هم هست، شاهی بود که با هنرمندان میانه خوبی داشت و حتی برای کمال الملک، نامه رسمی و امضا دار و صد تومان انعام فرستاد تا از فرنگ به ایران برگردد. قدیمیترین سند صوتی ایران هم، صدای اوست که امروز به یادگار مانده است.
در میانسالی عاشق اسباب بازی و بخصوص تیله بود و لابد یک کودک درون فعال داشته!، طبق گزارش دکتر اشنایدر، پزشک سوئیسی اش، نقرس داشت - همان بیماری پولدارها - از بس که گوشت می خورد و شکمو بود، دست و پایش ورم همیشگی - Thopie - داشت، کلیه های سنگ ساز داشت با درد شدید همیشگی.

تاریخ می گوید آنقدر دل رحم بوده است که می خواسته از قصاص میرزا رضای کرمانی هم بگذرد اما اتابک متقاعدش کرده که باید انتقام خون شاه بابا را بگیرد تا شاه کشی باب نشود.
مظفرالدین شاه بود که «فرمان مشروطیت» را در مرداد ۱۲۸۵ امضا کرد و دوازدهم دی ماه ۱۲۸۵ درگذشت و همین مهمترین کار مظفرالدین شاه بود، اما یک سئوال، کدام شاه ایرانی را سراغ دارید که حکم محدودیت و مشروطیت سلطنت و قدرت خودش را با دست خودش امضا کند؟ حتی به‌خاطر ضعف مزاج و بیماری و ساده‌دلی‌هایش، بعضی تاریخدان ها معتقدند مظفرالدین شاه «نفهمیده» چه چیزی را امضا می کند، این روایت درست باشد یا غلط، یک تراژدی اثبات می شود: قدار ضعیف و سلطان بیمار، گاهی می تواند به اندازه یک مصلح هوشیار، منشأ اثر مثبت و آسایش خلق باشد! می دونی؟