به گزارش ايسنا، پروفسور يان آکيلديز، استاد مهندسي برق و رايانه به همراه گروه تحقيقاتياش قصد دارند طي چهار سال، نحوه ارتباط باکتريها با يکديگر را مطالعه کرده و امکان استفاده از آن در توليد ابزارهاي نانومقياس و نانوشبکهها را مورد بررسي قرار دهند. اگر اين کار موفقيتآميز باشد، از نتايج آن ميتوان در کاربردهاي مختلفي بهره برد.

آکیلدیز می‌گوید: ماشین‌های نانومقیاس را می‌توان به ‌درون خون تزریق کرد تا با گردش درون بدن، باکتری‌ها، ویروس‌ها و تومورها را پیدا کنند. تمام این بیماری‌ها(سرطان، آلزایمر، آسم و …) می‌توانند روزی به تاریخ بپیوندند و این تنها یکی از کاربردهای این ابزارها به‌شمار می‌رود.

او می‌افزاید: بیشتر ابزارهای نانومقیاس فعلی بسیار ابتدایی هستند، اما با ایجاد ارتباط میان این ابزارها می‌توان یک هوشمندی تجمعی در آنها ایجاد کرد اما سوال این است که چگونه این ابزارها باید با یکدیگر ارتباط برقرار خواهند کرد؟

آکیلدیز توضیح می‌دهد: ما دریافتیم که در طبیعت تمام این نانوماشین‌ها وجود دارند. سلول‌های انسان و همچنین باکتری‌ها نمونه کاملی از این ماشین‌ها به‌شمار می‌روند. بهترین کار این است که این باکتری‌ها را مطالعه کرده و از چگونگی ارتباط آنها با یکدیگر برای ایجاد ارتباط میان نانوابزارهای مصنوعی استفاده کنیم».

باکتری‌ها از سیگنال‌های شیمیایی و طی فرایندی به نام حسگری حد نصاب برای ایجاد ارتباط با یکدیگر بهره می‌برند؛ بدین ترتیب مجموعه‌ای از میکروب‌های تک‌سلولی می‌توانند به شکل یک موجود چندسلولی عمل کنند. چند دهه پیش محققان با مطالعه نوعی باکتری دریایی دریافتند که این موجودات با استفاده از سیگنال‌های شیمیایی با یکدیگر صحبت می‌کنند.

کار اصلی محققان موسسه فناوری جورجیا روی آزمایش‌هایی برای درک بهتر عناصر ارتباطات باکتریایی متمرکز است.

مرحله بعدي استفاده از کمک متخصصان مهندسي برق و رايانه براي ترجمه اين يافتهها به مدلهاي ارتباطي ممکن براي نانوشبکههاست.