به گزارش افکار نیوز به نقل ازايسنا، عنكبوت هاي پرنده با نام علمي Hasarius adansoni داراي دو جفت چشم هستند. چشم هاي جانبي به حشره براي ديدن حركات كمك مي كند و چشم هاي اصلي مانند عمق سنج عمل مي كنند.

دو جفت چشم در کنار یکدیگر یک سیستم بینایی استریو ایجاد می کند که به عنکبوت برای تعیین مسافت و شکار طعمه مورد نظر کمک زیادی می کند.
در سیستم بینایی استریو در انسان، تصاویر از زوایای مختلف در سمت راست و چپ به مغز ارسال می شود. سایر حیوانات و حشرات با تنظیم فاصله کانونی یا چرخش سر به اطراف می توانند تصویر مختلف را ببینند، به طوری که اشیای نزدیک تر با سرعت بیشتری در مقایسه با اشیای دورتر دیده می شوند.

سیستم بینایی عنکبوت پرنده فاقد سیستم تنظیم کانونی است، اما با استفاده از یک جفت چشم اصلی درشت و یک جفت چشم جانبی کوچک می تواند عمق و فاصله تصویر را درک کند.

به گفته آکیهیسا تراکیتا، زیست شناس دانشگاه اوزاکای ژاپن و سرپرست تیم تحقیقاتی، چشم عنکبوت پرنده به جای داشتن یک لایه از سلول های گیرنده نور در شبکیه دارای چهار لایه گیرنده نور است.
دو لایه نزدیک به سطح دارای رنگدانه ماورای بنفش و لایه های عمیق تر دارای رنگدانه حساس به نور سبز هستند.
محققان برای بررسی عملکرد سیستم بینایی این حشره، سه تا شش مگس میوه را به همراه عنکبوت پرنده در یک محفظه استوانه‌یی در یک جعبه فوم سفید و در معرض نورهای رنگی مختلف قرار دادند.
عنکبوت در زمان تابش نور سبز عنکبوت به راحتی قادر به شکار طعمه های خود بود، اما در زیر نور قرمز که شامل نور با طول موج کوتاه مانند سبز و آبی نبود، در تخمین فاصله و عمق میزان پرش دچار اختلال عملکرد شده بود.

محققان معتقدند نور سبز برای اندازه گیری فواصل و عمق اشیاء به عنکبوت کمک می کند.
تحقیقاتی در خصوص استفاده از تکنیک درک عمق در حشرات دیگر انجام نشده است.
بررسی سیستم بینایی و ساختار شبکیه عنکبوت برای درک عمق و مسافت اشیاء می تواند الهام بخش محققان برای طراحی سیستم های رایانه‌یی بینایی برای ربات ها باشد.
نتایج این تحقیق در مجله Science منتشر شده است.