فقرفرهنگی وگرایش زنان سعودی به بزهکاری

به گزارش فارس به نقل از روزنامه الشرق، بر اساس تحقیقات انجام شده توسط مرکز مطالعات و تحقیقات دانشگاه علوم امنیتی "نایف"، با وجود آنکه زنان در جامعه عربستان در بسیاری از جرایم مانند رشوه، تقلب، خشونت علیه کودکان، فریبکاری، سحر و جادو و دزدی با مردان شریک هستند؛ اما جرایم اصلی این قشر از جامعه عربستان را فحشا، سقط جنین و سرقت تشکیل میدهد.

بر اساس این تحقیق که تحت عنوان " بزه‌کاری زنان در عربستان " منتشر شده، نسبت ارتکاب چندین‌باره این جرم‌ها توسط زنان عربستانی در حال حاضر به ۴۷.۱ درصد می‌رسد که این امر بیانگر ناکامی زندان‌های سعودی در اصلاح و بازپروری این زنان بزهکار است.

این تحقیق پیشنهاد می‌کند، زنان به جای آنکه در زندان‌ها نگهداری شوند، در منازل زندانی شده و با استفاده از فناوری‌های جدید موقعیت آنها شناسایی شود.

این درحالی است که این تحقیق همچنین بر ضرورت افزایش تحقیقات و پژوهش‌های علمی درباره ریشه و عوامل اجتماعی بزه‌کاری در زنان عربستانی تاکید شده است.

مطالعه صورت گرفته توسط مرکز نایف همچنین نشان می‌دهد که اکثر زنان بزه‌کار عربستانی بین ۱۶ تا ۳۰ سال سن دارند و بیشتر آنها در محیط خانوادگی سالمی زندگی نمی کنند؛ ۶۷ درصد این زنان به شدت مورد ضرب و شتم قرار می گیرند؛ ۵۴ درصد حداقل یک بار از دسترسی به اساسی‌ترین نیازهای بشر مانند آب و غذا محروم شده؛ ۵۳ درصد بارها در منزل زندانی شده‌؛ ۴۰ درصد در منزل مورد بی‌توجهی و بی‌مهری کامل قرار گرفته و ۱۵ درصد نیز پس از جدایی از همسران خود از دیدار با مادر محروم شده‌اند.

این تحقیق تاکید می‌کند که سرپرست اکثر زنان بزه‌کار پدران هستند و پس از آن برادران با ۲۷.۱ درصد و همسران با ۱۵.۷ درصد در مرتبه بعدی قرار دارند. " فهد الحازمی "، مشاور امور خانواده عربستانی دراین‌باره می‌گوید: فقدان ارتباط عاطفی بین همسران دلیل اصلی جدایی زنان عربستانی از مردان است که عدم شناخت زن و مرد از یکدیگر و عدم درک احساسات مختلف و گاها متعارض و متضاد دو جنس مختلف اختلافات بزرگی را در خانواده سعودی موجب می‌شود.

وی در ادامه افزود: محیط بسته اجتماعی و فرهنگی عربستان و عدم اطلاع رسانی کافی موجب می‌شود تا بسیاری از دختران و پسران عربستانی حتی از ساده‌ترین اصول و مبانی زندگی مشترک بی‌اطلاع باشند.

الحازمی در اینباره تاکید کرد: حکومت و به ویژه مسئولان ذیربط آموزش فرهنگ و روش زندگی زناشویی را از اولین سالهای دوره نوجوانی آغاز کنند و تا پایان دوره دانشگاه ادامه دهند.