به گزارش افکارنیوز به نقل از جوان آنلاین، وعده دولتی ها برای ایجاد ۲.۵ میلیون شغل چقدر تحقق یافته است؟ این سوالی است که از مدت ها پیش جوانان جویای کار که موفق به کاریابی نمی شوند از مسئولین می پرسند.سوالی که پاسخ آن همواره متناقض و متفاوت بوده است و هیچگاه یک جواب قاطع در خصوص آن توسط دولتی ها ارائه نشده است.
همین چند وقت پیش بود که رییس مرکز آمار ایران تعداد شغل ایجادشده در سال ۹۰ را یک میلیون و ۳۷۵ هزار مورد اعلام کرد، اما همزمان معاون وزیر تعاون، کار و رفاه و امور اجتماعی این رقم را ۱.۶ میلیون شغل بیان کرد.
به گفته عادل آذر، در سال گذشته دقیقا یک میلیون و ۳۷۵ هزار شغل در کشور ایجاد شده است اما تنها چند ساعت بعد اظهارنظر رئیس مرکز آماربود که محمدحسین فروزان‌مهر، معاون وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی با تاکید بسیار و البته با استناد به تاییدیه مرکز آمار ایران از ایجاد ۱.۶ میلیون شغل - یعنی ۲۲۵ هزار شغل بیشتر از اعلام رئیس مرکز آمار در سال ۹۰ خبر داد.
به گفته این مقام مسوول، آمار مورد اشاره وی در شورای عالی اشتغال نیز مورد تایید قرار گرفته بود.
هر چند حتی با وجود این آمار نیز وعده ۲.۵ میلیون شغل در سال گذشته محقق نشده است و با تخصیص تمام بودجه‌ها، تسهیلات و امکانات باز هم تعداد بیکاران رقم قابل توجهی را نشان می‌دهد، امادر هر حال این تناقضات به بی اعتمادی مردم به دستگاه های دولتی می افزاید.
حالا اما گزارش رسمی مرکز آمار از میزان اشتغال در سال ۹۰ منتشر شده است. گزارشی که حکایت از ایجاد ۱میلیون و ۴۰۰ هزار شغل در سال ۹۰ دارد یعنی مرکز آمار حتی آمار ارائه شده توسط رئیس خود را هم نقض کرده و گزارش منتشر شده اختلاف ۲۵ هزار تایی با سخنان عادل آذر دارد!
به صورت کلی بررسی روش محاسبه نتایج ایجاد فرصت های شغلی و روشی که در این زمینه به کار گرفته می شود نشان می دهد که میزان اشتغال ایجادی استان ها در سال گذشته به میزان ۴۰۰ هزار فرصت شغلی بوده است و نه ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار دولت و یا ۱ میلیون ۴۰۰ مرکز آمار.
در واقع به دلیل ورود سالیانه ۱ تا ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر به بازار کار، دولت به این نتیجه رسیده است که علاوه بر آمار اشتغال ایجادی استانها به میزان ۴۰۰ هزار فرصت شغلی، مجموعا با میزان متقاضیان ورود به بازار کار ۱ میلیون و ۴۰۰ تا ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار فرصت شغلی ایجاد شده است.
به عبارتی آمارهای ارائه شده از سوی دولت که عموما محل چالش و انتقادات کارشناسان و فعالان بازار کار است به این معنا نیست که ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار فرصت شغلی ایجاد شده، بلکه تلفیقی از اشتغال ایجادی استان ها و برآورد ورود بیکاران به بازار کار است.
در هر حال، شاید بتوان ایجاد ۴۰۰ هزار فرصت شغلی سال ۹۰ را به جای ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار بهتر پذیرفت چرا که در صورت تحقق ایجاد اشتغال میلیونی در سال گذشته و متعاقب ان در سال ۸۹ هم اکنون باید تعداد بیکاران کشور به کمتر از ۱ میلیون نفر رسیده باشند، در حالی که آخرین آمار ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران تایید کننده این موضوع نیست و تعداد بیکاران حدود ۳ میلیون نفر برآورد شده است.
توجه دولت دهم به سیاست ایجاد اشتغال خرد، خانگی و خود اشتغالی از دو سال گذشته تاکنون و به حاشیه رانده شدن اشتغال مولد و نیز عدم توجه جدی به بنگاه‌های کوچک و زودبازده، علی رغم روند کاهشی، نرخ مشارکت اقتصادی و نیز ادعای دولت مبنی بر ایجاد ۱.۶ میلیون شغل روند نرخ بیکاری نه تنها کاهش یا ثابت نمانده بلکه افزایش ۱.۵ درصدی را نشان می‌دهد.
همچنین با فرض صحت تحلیل مسئولان دولتی و وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی از چگونگی و ارزیابی ورود یک میلیون متقاضی به بازار کار و نیز تاثیر ۱درصدی ایجاد ۶۵۰ هزار شغل بر روی نرخ بیکاری، بازهم آمار نرخ بیکاری سال ۸۹ کاهش نداشته است.
با این وجود روند نرخ بیکاری فصول بهار، شهریور و پاییز سال جاری نیز نشان می‌دهد که نرخ بیکاری علی‌رغم وعده ایجاد ۲.۵ میلیون شغل افزایش داشته تا جایی که نرخ بیکاری پاییز با درصدی افزایش به ۱۱.۸ درصد رسیده است.
به این ترتیب هنوز معلوم نیست این شغل های ایجاد شده کجاست که تاثیری در روند رشد اقتصادی و کاهش نرخ بیکاری ندارد؟!
