هدف عمده توانبخشی آسیب‌های ورزشی، بازگرداندن یک ورزشکار به عرصه ورزش و رقابت‌های ورزشی است. اما ایمنی و سلامت طولانی‌مدت یک ورزشکار نکته‌ای است که نباید نادیده گرفته شود. این مورد درحقیقت درحیطه تجربه و تخصص یک متخصص طب فیزیکی است. متخصصین فیزیوتراپی به دلیل گذراندن دوره‌های آموزشی پیشرفته توانایی ارزیابی و مدیریت صدمات ورزشی را دارند.
توانبخشی آسیب‌های ورزشی را می‌توان به 3 مرحله تقسیم کرد: فاز اول شامل بهبود اولیه است. طرح درمانی این دوره شامل استراحت، تسکین درد، کاهش تورم و کمک به التیام بافت است.
فاز دوم به روند تکامل بهبود اشاره دارد. در طول این دوره، پزشک به التیام کامل بافت آسیب دیده کمک می‌کند.
فاز سوم شامل ادغام عملکردی است. پزشک در طول فاز سوم کمک می‌کند تا بخش آسیب دیده بدن با سایر بخش‌های دیگر به طور کامل کار کرده و تقویت، استقامت و هماهنگی را در بدن بیمار ایجاد شود.
|
طب فیزیکی برای ورزشکاران |
|
متخصصین طب فیزیکی با آموزشی که دیدند می‌توانند به :
ورزشکاران در تمام سطوح کمک کنند. |
شایع ترین آسیب های ورزشی
علی‌رغم، ساییدگی‌های جزئی، تاول و گرفتگی عضلات، شایع‌ترین صدمات ورزشی ناشی از استفاده بیش از حد از اندام‌های بدن است. به‌عنوان مثال، بازیکنان تنیس که به‌طور مکرر از عضلات ساعد استفاده می‌کنند ممکن است به عارضه تنیس البو مبتلا شوند و یا دوندگانی که کفش‌های مناسب نمی‌پوشند ممکن است به ناهنجاری زانوی دونده یا درد ساق پا (شین اسپلینت) مبتلا شوند. بازیکنان بیسبال که در دوره خارج از فصل به تقویت عضلات شانه نمی‌پردازند ممکن است به سندروم نشانگان گیرافتادگی شانه دچار شوند.
از آن‌جایی که در ورزش دومیدانی تمام عضلات بدن از پا تا گردن درگیر هستند اعمال فشار خاص بر روی پاها منجربه صدمات بیشترمی‌شود. درحقیقت ورزش دومیدانی عنصر اساسی بسیاری از ورزش‌های فعال است. اما تمام افراد، از ورزشکاران ناشی گرفته تا حرفه‌ای درمعرض شایع‌ترین آسیب‌های ورزشی هستند. کسب اطلاعات لازم درخصوص پیشگیری و درمان چنین آسیب‌هایی ممکن است از شدت آن‌ها کاسته و از بروز مجدد آن‌ها جلوگیری نماید.
توجه داشته باشید که "RISE" یا به عبارتی درمان رایس رایج‌ترین درمان آسیب‌های ورزشی است. کلمه رایس مخفف چهار کلمه: استراحت، یخ، فشرده‌سازی و بلند نگهداشتن است.
عضله کشیده‌شده
کشیدگی عضله از شایع‌ترین آسیب‌های ورزشی است که معمولا در افرادی که بدن را خوب گرم نمی‌کنند رخ می‌دهد. عارضه کشیدگی عضله زمانی رخ می‌دهد که فشار شدید موجب کشیدگی بیش از حد و ظرفیت فیبرها شوند. اگر برخی از عضلات پاره شوند عضله دچار کشیدگی و اگر تمام فیبرها پاره شوند پارگی کامل عضله رخ خواهد داد.
کشیدگی عضلات همسترینگ ناهنجاری است که در بین دوندگان شایع است. بیشتر افراد عارضه کشیدگی عضله ساق پا را تجربه کردند. انجام حرکات کششی قبل و بعد از ورزش از کشیدگی عضلات پیشگیری می‌کند. اما لازم به ذکر است که عواملی نظیر استفاده بیش از حد از عضله، خستگی مفرط، ضعف، عدم انعطاف‌پذیری یا سقوط ناگهانی ممکن است موجب کشیده شدن عضله شود.
عضله کشیده شده را می‌توان با یخ درمان کرد. این کار موجب شل شدن عضله و رفع اسپاسم می‌شود. بهتر است تا برطرف شدن درد و تورم استراحت نمود. در چنین شرایطی مصرف مسکن‌های ضدالتهابی ممکن است اگز زیر نظر متخصص درد مفید باشند. با انجام حرکات کششی نرم و درحد تحمل می‌توان به تدریج به طول فیبرهای عضلانی اضافه نمود. این روش موجب می‌شود فیبرها در دوره بهبود کوتاه نشوند. اگر کشیدگی در یک ناحیه به‌طور مکرر رخ دهد باید به تقویت عضلات متصل و احاطه‌کننده پرداخت.
زانوی دونده
به نقل از متخصصین زانو درد کلینیک امید آسیب‌های زانو بیش از نیمی از آسیب‌های ورزشی را شامل می‌شوند .البته در عموم جامعه زانودرد و آرتروز زانو بسیار شایع است.به تقل از متخصصین زانو درد امید بسیاری از دردهای کشکک زانو در گروه بیماری زانوی دوندگان طبقه‌بندی می‌شوند. این ناهنجاری عمدتا دوندگان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. زانوی دونده نوعی عدم تراز در کشکک زانو است.
هنگامی که زانو خم یا صاف می‌شود به طرفین کشیده می‌شود، کناره شیار را صیقل می‌دهد، موجب تخریب غضروف و در نهایت تجمع مایع و تورم زانو می‌شود. با پوشیدن کفش‌های محافظتی و همچنین تقویت عضلات چهارسر ران می‌توان از بروز چنین ناهنجاری پیشگیری نمود. هر دو مورد فوق کمک می‌کنند تا کشکک زانو در مرکز شیار خود تراز شود.
بیمای زانوی دونده را می‌توان با انجام حرکات کششی و ماساژ عضلات چهارسر ران درمان نمود. این روش‌ها موجب کشیدگی فیبرهای عضلانی شده و انقباضی که منجربه کشیدگی کشکک زانو به سمت بالا می‌شود را برطرف می‌نماید. البته ناگفته نماند که مصرف داروهای ضدالتهابی نیز بی تاثیر نمی‌باشد. هنگام مواجه شدن با این ناهنجاری بهتر است بلافاصله ورزش نکنید. بعد از تمرینات ، چند روزی استراحت کرده و از کیسه یخ استفاده نمایید.
نشانگان گیرافتادگی شانه
شانه که ظریف‌ترین عضو بدن است تقریبا 20% از آسیب‌های ورزشی را شامل می‌شود. استخوان‌های شانه توسط مجموعه‌ای از عضلات موسوم به عضلات روتاتورکاف یا همان عضلات گرداننده شانه به هم متصل هستند. عضلات روتاتورکاف مسوول حرکات شانه هستند. اگر مفصل شانه به‌طور مستمر تحت فشار باشد- انجام ورزش‌هایی از قبیل شنا، بیسبال، تنیس، گلف، والیبال، تمرین با وزنه که شامل پرتاب کردن و ضربه زدن به توپ هستند- عضلات روتاتورکاف کشیده شده و منجر می‌شود سر مفصل در داخل سوکت شانه شل شود.
هنگامی که دست بالا می‌رود، تاندون سر کوتاه عضله دوسر بازو بین توپی و سوکت به شانه اصابت کرده و موجب التهاب تاندون‌ها می‌شود. تقویت عضلات روتاتورکاف، بهترین روش برای حفظ مفصل در سوکت و پیشگیری از چنین ناهنجاری است. به نقل از دکتر سعادتی دکترای فیزیوتراپی در چنین شرایطی، درمان رایس (استراحت، یخ، فشرده‌سازی و بالانگهداشتن) و همچنین مصرف داروهای ضدالتهابی ممکن است مفید باشد. اما درصورت استمرار درد ممکن است فیزیوتراپی الزامی باشد.
شین اسپلینت
عارضه شین اسپلینت یا به عبارتی درد ساق پا عمدتا افرادی را که بسیار می‌دوند تحت تاثیر قرار داده و موجب درد در عضلات نزدیک ساق پا می‌شود. این عضله که مسوول بلندکردن قوس پا است به استخوان ساق پا در داخل پا متصل است. فشارهای مکرر موجب کشیده شدن و شل شدن برخی از فیبرهای عضلانی ساق پا شده و درنهایت منجربه خونریزی خفیف داخلی و درد می‌شود.
بیماری شین اسپلینت به دلایل مختلفی نظیر پریدن یا دویدن روی سطوح سفت وسخت خصوصا در افرادی که اهل ورزش نیستند، افزایش شدت تمرینات ورزشی، استفاده بیش از حد از ساق پا و یا پوشیدن کفش‌های نامناسب رخ می‌دهد. با حمایت و محافظت از قوس کف پا می‌توان از تکرار مجدد و کشیدگی تاندون ساق پا و بروز ناهنجاری دردساق پا پیشگیری کرد.
تغییر سطح و مکان ورزشی نیز ممکن است مفید باشد. به‌عنوان مثال، تمرین و ورزش کردن روی چمن به جای آسفالت و سطح سفت می‌تواند تا حدودی شدت ضربات را بکاهد.
درمان عارضه شین اسپلینت شامل استفاده از یخ، حرکات کششی و مصرف داروهای ضدالتهابی است.
تنیس البو و گلف البو
جراحات آرنج تقریبا 7% از آسیب‌های ورزشی را شامل می‌شوند. ناهنجاری تنیس البو عضلات ساعد و همچنین تاندونی که این عضلات را به استخوان‌های آرنج متصل می‌کند را تحت تاثیر قرار می‌دهد. به‌عبارت دیگر، این عضلات مچ دست را به عقب خم کرده و با چرخش مچ دست باعث می‌شود کف دست رو به بالا بچرخد. استفاده مکرر و بیش از حد از این عضلات در فعالیت و ورزش‌هایی نظیر تنیس و گلف موجب التهاب عضلات آرنج می‌شود.
از آن‌جایی که ضربات پشت دست در ورزش تنیس یکی از رایج‌ترین علل بروز چنین ناهنجاری است این عارضه به تنیس البو نامگذاری شده است . گلف بازها هنگام تاب دادن دست برای ضربه زدن به توپ، در دست غیرغالب خود درد را احساس می‌کنند.
تغییر موقعیت بدن و کاهش فشار ناحیه آرنج بهترین روش پیشگیری از تنیس البو وگلف البو است. انجام حرکات ورزشی تقویت ساعد نظیر فشردن یک توپ لاستیکی نرم ممکن است مفید و موثر باشد. استفاده از یخ و مصرف داروهای ضدالتهالب نیز بدون تاثیر نیستند اما لازم به ذکر است که کشیدگی‌های مکرر و حاد ممکن است مستلزم یک دوره وقفه در ورزش و استراحت باشند.
پیچ‌خوردن مچ پا
پیچ خوردن مچ پا عارضه‌ای است که در ورزش‌هایی نظیر فوتبال، هاکی، بسکتبال و والیبال که مستلزم پریدن، دویدن و چرخیدن سریع است بیشتر مشاهده می‌شود. حرکات سریع منجربه پیچ خوردن مچ پا (کشیدگی رباط‌ها) یا رگ به رگ شدن مچ پا (پارگی خفیف یا کامل) می‌شود. هنگامی که پا به جای این‌که روی کف پا قرار بگیرد به سمت بیرون می‌چرخد این عارضه رخ می‌دهد. در چنین وضعیتی مچ پا ممکن است متورم شده و کبود یا سیاه رنگ شود. اگر در چنین شرایطی پا تحمل مقداری از وزن را داشته باشد به احتمال زیاد دچار شکستگی نشده است. از طریق اشعه ایکس می‌توان شکستگی‌های مویی مچ پا را تشخیص داد.
بهترین درمان شامل استراحت، استفاده از یخ، فشرده سازی و بالا نگهداشتن پا می‌باشد. این روش‌ها خونریزی داخلی پا را محدود و موجب کاهش تورم خواهد شد. 1 روز استراحت کفایت خواهد کرد. بهتر است تا جایی‌که درد قابل تحمل است بیمار حرکات ورزشی تقویتی و مخصوص افزایش دامنه حرکت نظیر نوشتن حروف الفبا با مچ پا یا ضربه زدن آهسته با پا در استخر و حفظ تعادل روی پای آسیب دیده را تمرین کند. با تقویت عضلات خصوصا عضلات چهارسر ران، همسترینگ و گلوتئوس و تمام عضلاتی که موجب تبات و پایداری می‌شوند می‌توان از پیچ خوردن یا رگ به رگ شدن مچ پا پیشگیری نمود.
پوشیدن بریس‌های فشرده سازی مخصوص مچ پا یا کفش‌های بنددار ممکن است در این شرایط خصوصا برای افرادی که مچ پای ضعیف دارند مفید باشد.
تاندونیت آشیل
تاندون آشیل که بزرگترین تاندون در بدن است عضلات ساق پا را به استخوان پاشنه پا متصل کرده و مسوول بلند کردن پاشنه پا از روی زمین است. این تانودن ممکن است دچار التهاب شده و به دلیل استفاده مکرر خصوصا در ورزش‌هایی نظیر بسکتبال، لاکروس، اسکی و والیبال که شامل پریدن و دویدن است ملتهاب و دردناک شود.
استفاده بیش از حد از پا و مچ پا می‌تواند موجب پارگی تاندون آشیل شود. درد ناشی از این ناهنجاری شبیه گلوله است. درمان تاندونیت آشیل خفیف عبارتند از: استراحت، یخ، فشرده سازی، بالا نگهداشتن پا، انجام حرکات کششی و مصرف داروهای ضدالتهابی است. اما درمان پارگی این تاندون ممکن است از طریق جراحی انجام شود. پیشگیری شامل تقویت عضلات خصوصا عضلات همسترینگ، چهارسر ران و گلوتئوس است.
پارگی رباط صلیبی
آسیب پارگی رباط صلیبی از شایع‌ترین آسیب‌های زانو هستند که مستلزم فیزیوتراپی می‌باشند. رباط صلیبی در میانه زانو قرار داشته و به تیبیا (استخوان ساق پا) متصل است و تا فمور (استخوان ران) امتداد دارد. رباط صلیبی اجازه نمی‌دهد استخوان ساق پا جلوتر از استخوان ران حرکت کند و از طرفی از چرخش زانو پیشگیری می‌کند. هنگامی که این رباط برخلاف مقاومتی که می‌کند بیش از حد کشیده می‌شود دچار آسیب می‌شود.
اگر استخوان ساق پا خیلی جلوتر از استخوان ران پا حرکت کند این عارضه ممکن است رخ دهد. رباط صلیبی در برابر چرخش بسیار آسیب پذیر است. هنگامی که روی بدن می‌چرخید، یا سعی دارید جهت را خیلی سریع تغییر دهید و یا می‌خواهید پا را روی زمین قرار دهید این ناهنجاری ممکن است اتفاق بیافتد. پارگی رباط صلیبی ممکن است/ ممکن نیست به دلیل تصادف رخ دهد. درحقیقت 70% از این نوع آسیب‌ها بدون تصادفات رخ می‌دهند.
علاوه‌بر این، زنان در مقایسه با مردان بیشتر درمعرض پارگی رباط صلیبی هستند. ورزش‌هایی نظیر بسکتبال، فوتبال، لاکروس، والیبال و اسکی ممکن است موجب آسیب رباط صلیبی شوند.
دررفتگی
دررفتگی زمانی رخ می‌دهد که استخوان‌های تشکیل دهنده مفصل فراتر از موقعیت طبیعی خود حرکت کرده یا از موقعیت اصلی خود خارج شوند. دررفتگی معمولا ناشی از فشار زیاد یا آسیب‌هایی نظیر افتادن، برخورد یا تصادفات رانندگی می‌باشد. این عارضه ممکن است در بیشتر مفاصل رخ دهد اما عمدتا در مفاصل شانه بزرگسالان و آرنج کودکان اتفاق می‌افتد.
بررسی میزان آسیب ناحیه صدمه دیده باید تحت مراقبت پزشکی صورت گیرد. اگر دررفتگی بدون درمان رها شود امکان دررفتگی مجدد مفاصل افزایش می‌یابد. دررفتگی عارضه‌ای است که در ورزش‌های تماسی که با افتادن و برخورد همراه هستند بیشتر مشاهده می‌شود. یک متخصص فیزیوتراپی با معاینه دقیق دررفتگی می‌تواند تمام عواملی را که موجب چنین آسیبی شده، تشخیص داده و با تقویت عضلات اطراف مفصل به ثبات و پایداری مفصل کمک کند.
شکستگی
شکستگی‌ها یا استخوان‌های شکسته ممکن است دراثر آسیب، پوکی استخوان، فشارهای مکرر یا استفاده بیش از حد از اندام رخ دهند. شکستگی‌های ناشی از استفاده مکرر به شکستگی فشاری معروف بوده و در بین ورزشکاران به‌ویژه دوندگان بسیار رایج می‌باشد. این ناهنجاری زمانی رخ می‌دهد که عضله و بافت نرم قادر نیستند شوک مکرری را که با مرور زمان توسط یک حرکت بوجود می‌آید جذب نمایند. نتیجه این امر انتقال شوک به استخوان است. هنگامی که چنین وضعیتی رخ می‌دهد شکستگی کوچک در استخوان بوجود آمده و منجربه شکستگی ناشی از فشار می‌شود. شکستگی‌های ناشی از فشار در استخوان‌های قسمت تحتانی پاها که وزن را تحمل می‌کنند شایع می‌باشد. درد در حین تحمل وزن از رایج‌ترین علائم این عارضه بوده که با انجام فعالیت تشدید و با استراحت کاهش می‌یابد. البته این درد با آسیب شدیدتر می‌تواند به‌صورت مداوم باشد. علائم معمولا موضعی بوده و اغلب با لمس و حرکت وخیم‌تر می‌شوند.
پوشیدن کفش‌های نامناسب یا افزایش شدید تمرینات ورزشی می‌تواند فرد را در معرض خطر شکستگی‌های ناشی از فشار قرار دهد. این نوع شکستگی‌ها ممکن است بعد از 2 هفته در اشعه ایکس استاندارد نمایان شوند. به همین دلیل تشخیص آن‌ها اغلب دشوار است.
بعد از التیام شکستگی، فیزیوتراپیست به تقویت عضلات اطراف ناحیه شکستگی و همچنین بهبود مواردی می‌پردازد که موجب چنین شکستگی شدند.
گزینه‌های درمانی مخصوص آسیب‌های ورزشی
خوشبختانه گزینه‌های درمانی متعددی برای آسیب‌های ورزشی وجود دارد. موقعیت، میزان و شدت آسیب بافتی موجب تغییر در درمان می‌شود. درمان‌ها علاوه‌بر گزینه‌هایی نظیر موبیلیزاسیون (متحرک سازی) مفصل و ماساژ بافت نرم که توسط درمانگر انجام می‌شود شامل حرکات کششی و ورزش‌های تقویتی هستند. درمان‌هایی نظیر ماساژ بافت نرم یا متحرک سازی مفصل باید همراه با ورزش منظم، انجام حرکات کششی و اصلاح وضعیت بدنی صورت گیرند تا تحرک و عملکرد بیمار بهبود یابد.
در این قسمت به رایج‌ترین درمان‌هایی که در جلسات فیزیوتراپی انجام می‌شوند می‌پردازیم:
درمان دستی
درمان دستی یک روش بالینی است که با بکارگیری تکنیک‌های ماهرانه و خاص انجام می‌شود و تنها محدود به درمان دستی و موبیلیزاسیون مفصل نیست. در این روش درمانی ، متخصص فیزیوتراپی به منظور کاهش درد، افزایش دامنه حرکات، کاهش یا رفع التهاب بافت نرم، ایجاد ریلکسیشن، بهبود ترمیم بافتی،توسعه‌پذیری، پایداری، تسهیل حرکت و بهبود عملکرد بیمار به تشخیص و درمان بافت نرم و ساختارهای مفصلی می‌پردازد.
تجویز ورزش
بهبود کامل یک آسیب از طریق تجویز دقیق و صحیح ورزش که معمولا شامل برنامه‌ریزی فعالیت‌های بدنسازی مخصوص نیاز بیمار است صورت می‌گیرد. علت این امر این است که یک بافت معمولا تحت بارگیری یا به عبارتی هنگام کارکشیدن از آن التیام می‌یابد. بنابراین در این نوع درمان، ورزش‌های تجویز شده باید درمقایسه با ورزش‌های معمولی سبک‌تر باشد. کارکشیدن از بافتی که در حال التیام است می‌تواند حاکی از روند بهبود باشد.
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی
متخصصین فیزیوتراپی نمی‌توانند هر دارویی را تجویز نمایند. تشخیص زمان مناسب برای تجویز داروی ضدالتهابی جهت توانبخشی بیمار بر عهده پزشک متخصص است. بنابراین جهت مصرف و گنجاندن این داروها باید حتما با پزشک مشاوره نمود.
درمان رایس
کاربرد ترکیبی روش استراحت، استفاده از یخ، فشرده سازی و بالا نگهداشتن عضو آسیب دیده که به درمان رایس معروف است موجب می‌شود بدون مصرف دارو، التهاب و تورم کاهش یابد. یک متخصص فیزیوتراپی جهت رفع التهاب و بهبود عملکرد و تسکین درد پروتکل خاصی را تجویز خواهد نمود. این درمان معمولا 24 تا 48 ساعت بعد از آسیب بسیار موثر است.
بریس و عدم تحرک
بریس‌ها و سایر تجهیزاتی که از حرکت عضو آسیب دیده جلوگیری می‌کنند دامنه حرکت یک مفصل را محدود می‌کنند. هر دو تجهیزات فوق به بهبود آسیب کمک شایانی می‌کنند. نوع تجهیزات و طول دوره استفاده از آن‌ها باید توسط یک درمانگر فیزیوتراپی تشخیص داده شود. بعد از یک دوره، طبق توصیه فیزیوتراپیست زمان استفاده از بریس باید به تدریج کاهش یافته و تمرینات تقویتی افزایش یابد. پوشیدن ناصحیح بریس یا استفاده طولانی مدت از آن می‌تواند طول دوره بهبود را افزایش دهد.
تحریک الکتریکی عضله
این روش که به درمان E-Stem نیز معروف است موجب ارسال سیگنال‌های الکتریکی به عضله می‌شود. تحریک الکتریکی را می‌توان برای بسیاری از اهداف ازجمله کنترل درد و بازسازی مجدد عضله بکار برد. در طی روش اولتراسوند، جهت کاهش درد و ارتقاء بهبودی امواج‌های صوتی به بافت ارسال می‌گردد. روش‌های تحریک الکتریکی و اولتراسوند باید توسط یک متخصص حرفه‌ای انجام شود تا علاوه‌بر تعیین دوز مناسب درمانی (نظیر مدت زمان، تکرار و شدت) بتواند بدرستی تشخیص دهد که هر کدام از درمان‌ها در چه زمان برای توانبخشی بیمار مفید هستند.
گرمادرمانی و سرمادرمانی
یک پزشک ممکن است پک‌های سرما و گرما را به‌عنوان بخشی از فرایند توانبخشی به بیمار تجویز نماید. گرما همراه با تاثیرات ریلکسیشین موجب می‌شود خون، اکسیژن و موادمغذی به عضلات ارسال شوند. سرما به کاهش تورم و تسکین درد کمک می‌کند. استفاده از گرمادرمانی در جایی که نیاز به سرمادرمانی است و یا بالعکس می‌تواند دوره بهبود را طولانی کند. تشخیص نوع درمان توسط فیزیوتراپیست انجام می‌شود اما معمولا:
- از سرما جهت تسکین دردهای حاد یا آسیب ملتهب و متورم تازه استفاده می‌شود.
- از گرما برای تسکین دردهای مزمن یا آسیب‌های نسبتا کهنه (1 روزه) استفاده می‌شود.
این برنامه می‌تواند بخشی از توانبخشی بیمار باشد. ماساژهای ورزشی معمولا بر روی عضلاتی انجام می‌شوند که سفت و منقبض بوده و به سختی شل می‌شوند. یک درمانگر با بکارگیری تکنیک‌های خاص سعی می‌کند مشکل سفتی عضله را برطرف نماید. یک عضله شل می‌تواند کاملا کشیده شده و برای ایجاد قدرت بیشتر منقبض شود.
کمک طب فیزیکی برای پیشگیری از آسیب ورزشکاران
فیزیوتراپی تاثیر چشمگیری در درمان و پیشگیری از آسیب‌های ورزشی دارد. همان اندازه که باید به فکر پیشگیری از آسیب‌های ورزشی در ورزشکاران حرفه‌ای و برتر باشیم، باید به فکر ورزشکارهایی که به صورت تفریحی ورزش می‌کنند نیز باشیم. بدن ما با هم در ارتباط هستند. این بدین معناست که ضعف یا اختلال در یک ناحیه از بدن می‌تواند در قسمت‌های دیگر بدن مشک ایجاد نماید. دامنه حرکت، ضعف، عدم تعادل عضلات، الگوهای حرکتی و تکنیک‌های نادرست همگی می‌توانند بر نقاط دیگر بدن تاثیر بگذارند.
یک فرد به طرق مختلف می‌تواند از آسیب پیشگیری نماید:
- اطمینان داشتن از صحت و درستی برنامه ورزشی یک روش ساده برای شروع است. به عنوان مثال، اگر فردی در حال افزایش مسافت و مدت زمان ورزش دومیدانی است این افزایش نباید بیشتر از 10% در هفته باشد.
- علاوه‌بر این، هنگام انجام تمرینات مقاومتی، نباید 2 روز پشت سر هم یک گروه عضلانی را تمرین داد. باید حتما روزهایی را برای استراحت درنظر داشت.
- تنظیم یک برنامه ورزشی سالم و مناسب علاوه‌بر کمک به پیشرفت در ورزش تاثیر فراوانی در پیشگیری از آسیب خواهد داشت.
- تشخیص نواحی ضعیف بدن و اختلال در عملکرد می‌تواند در کاهش فشار و کشیدگی عضلات بدن موثر باشد. به‌عنوان مثال، دونده‌ای را درنظر بگیرید که با وجود ضعف در تانون آشیل خود خیلی سریع تمرینات خود را افزایش می‌دهد. شروع درد در این فرد به احتمال زیاد با کاهش یا حتی قطع کامل تمرینات ورزشی، تمرین توام با فشار و خطر آسیب بیشتر همراه خواهد بود. در چنین شرایطی یک فیزیوتراپیست با تشخیص ضعف و عدم تعادل در بیمار که موجب بروز درد اولیه شده و همچنین تجویز حرکات ورزشی مخصوص تقویت تاندون آشیل به بیمار کمک خواهد کرد تا در مسافت‌های طولانی دچار شکل نشود.
- آموزش بخش مهمی از جلسات فیزیوتراپی است که در پیشگیری و درمان آسیب‌های ورزشی موثر است. ورزشکاران درکل افراد با انگیزه هستند و از طریق آموزش می‌توانند آسیب‌های ناشی از ورزش را کنترل کنند. این روش از طریقی اهدافی که قبلا بحث کردیم و همچنین با درنظر گرفتن پیشرفت بهبود و نکات خاص از روند بهبود انجام می‌شود. ورزشکارها با درک و شناخت کافی از آسیب و زمانی که برای بهبود نیاز دارند و همچنین فعالیت‌هایی که باید در زمان خاص انجام شوند می‌توانند از بروز آسیبی که ممکن است از حضور آن‌ها در ورزش موردعلاقه‌شان ممانعت نماید پیشگیری نمایند.
- کسب آگاهی بهترین کاری است که یک ورزشکار در پیشگیری از یک آسیب می‌تواند انجام دهد. ورزشکارها با شناخت کافی از تمرینات ورزشی ، پیشگیری از تمرینات شدید، حضور در تمرینات ورزش جنبی، درنظر گرفتن شروع درد و ناراحتی می‌توانند شیوع آسیب ورزشی را کاهش دهند.
با وجود این‌که تمام آسیب‌های ناگهانی قابل کنترل و پیشگیری نیستند اما یک ورزشکار با رعایت ایمنی و هوشمندانه عمل کردن می‌تواند خطر آسیب‌های ورزشی را کاهش دهد.
