واقعیت آن است که امارات تاریخ ندارد و به تبع آن، رویداد و چهره یا چهره‌هایی اسطوره‌ای و قابل افتخار ندارد. امارات جغرافیایی قابل ذکر ندارد. امارات استقلال ندارد و همواره در سیاست خارجی تابع بوده و هست. امارات در هیچ دانش و فنی سرامد نیست و ....
مسئولان اماراتی، چون پول دارند، اما هویت قابل ذکری ندارند؛ بدیهی است که به دنبال مطرح شدن و جبران نقایصشان برآیند.
حکام امارات برای رفع این نقایص در یک گام شانس خود را با حضور نظامی و در قالب مداخله در دیگر کشور‌ها آزمودند. در یمن، سودان، سومالی، لیبی، عراق، لبنان و .... اما این مداخلات آنچنانکه محاسبه کرده بودند به رفع نقایص هویتی آن‌ها نینجامید. پس به ناچار مساله عادی سازی روابط با اسرائیل را در گام دوم در دستور کار قرار دادند و بدنامی را با هدف رفع آن نقیصه‌ها بر گمنام ماندن ترجیح دادند؛ غافل از آنکه پیشگامان سازش با رژیم صهیونیستی که پیش از امارات این راه را رفته بودند، با بدنامی در تاریخ گم شدند.
