مؤسسه ملی آمار ایتالیا در گزارشی اعلام کرد که همه‌گیری ویروس کرونا باعث شده است تا شاخص امید به زندگی در این کشور در سال ۲۰۲۰ میلادی به میزان ۱.۲ سال کاهش یابد و کاهش امید به زندگی در برخی استان‌هایی که بیشترین آسیب را از این همه‌گیری دیده‌اند، حتی به بیش از چهار سال برسد.
در بیانیه مؤسسه ملی آمار ایتالیا آمده است: در سال ۲۰۲۰ میلادی گسترش همه‌گیری ویروس کرونا و در نتیجه آن افزایش شدید خطر مرگ، امید به زندگی در بدو تولد را به‌طور قابل توجهی تحت تأثیر قرار داده و در مقایسه با سال قبل ۱.۲ سال کاهش داده است.
بر اساس گزارش‌های این مرکز، در سال ۲۰۲۰ میلادی شاخص امید به زندگی در بدو تولد ۸۲ سال بوده است (۷۹.۷ سال برای مردان و ۸۴.۴ سال برای زنان، در مقابل ۸۱ سال برای مردان و ۸۵.۳ سال برای زنان در سال ۲۰۱۹ میلادی).
این گزارش همچنین حاکی از آن است که در مناطق شمالی ایتالیا در استان‌های برگامو و کرمونا که بیشترین شمار مرگ و میر ناشی از کرونا را ثبت کرده‌اند، میزان افت امید به زندگی در مردان به ترتیب ۴.۳ و ۴.۵ سال و زنان ۳.۲ و ۲.۹ سال بوده است.
برعکس، میزان امید به زندگی در استان‌های فوجیا (جنوب) و انّا در سیسیل به ترتیب منهای ۱.۷ و منهای ۱.۵ است که کمترین میزان افت امید به زندگی در این کشور را نشان می‌دهد.
استان سیه‌نا (در مرکز) تنها استانی است که در یک سال گذشته تغییری در میزان امید به زندگی ساکنان آن در مقایسه با سال قبل از آن (۸۳.۷ سال) مشاهده نشده است.
همه‌گیری ویروس کرونا منجر به مرگ بیش از ۱۲۹ هزار و ۵۱۵ نفر در این کشور شد که نیمی از این جمعیت ساکن استان‌های شمالی (لومباردی، پیمونت، لیگوریا، آمبریا و ونتو) بودند. در این استان‌ها حدود ۳۶ درصد از جمعیت ۶۰ میلیونی ایتالیا ساکن هستند.
ایتالیا اولین کشور اروپایی بود که گرفتار ویروس کرونا شد. اولین مبتلا به کووید ۱۹ در فوریه ۲۰۲۰ میلادی در این کشور مشاهده شد و پس از آن ویروس به سرعت در لومباردی، قلب اقتصادی این کشور گسترش یافت.
با این حال ایتالیا تنها کشور صنعتی و عضو گروه هفت نیست که شیوع کرونا در آن باعث کاهش شاخص امید به زندگی شده است. به گفته کارشناسان شیوع کرونا در بسیاری از کشورهای صنعتی عضو گروه هفت به کاهش کیفیت زندگی و دیگر شاخص‌های اجتماعی بویژه کاهش سن امید به زندگی منجر شده است.
