سایت خبری المیادین در گزارشی در خصوص نحوه برخورد دولت‌های آمریکا با مهرههای سوخته خود در کشورهای مختلف نوشت: آمریکا بعد از پایان ایفای نقش مهرههای خود در کشورهای مختلف و یا شکست آنها، این افراد را کنار می‌گذارد چرا که بازی آمریکا با ابزارهای جدیدتر و مؤثرتر بنا به دیدگاه هر کدام از دولت‌های این کشور ادامه پیدا می‌کند.
موسی عاصی تحلیلگر امور کشورهای اروپایی و مسائل بین الملل تاکید کرد: ریاض سلامه رئیس سابق بانک مرکزی لبنان با اتخاذ سیاست‌های مالی خاص، تلاش کرد خوش خدمتی خود را به آمریکا نشان دهد. وی به بانک‌های لبنان دستور داده بود تمام اطلاعات مربوط به سپرده گذاران از زندگی شخصی آنها گرفته تا املاک و هویت خانواده‌هایشان را جمع آوری کنند. این اطلاعات مستقیماً به آمریکا ارسال می‌شد تا مقامات این کشور در جریان جزئیات زندگی ۹۰ درصد از شهروندان لبنانی قرار بگیرند.
وی افزود: مسأله دوم و خطرناک‌تر این بود که ریاض سلامه تمام تصمیمات آمریکا مبنی بر تحریم نهادهای مرتبط با نیروهای مقاومت لبنان طی سال‌های اخیر را عملیاتی کرده بود.
منذر سلیمان تحلیلگر امور راهبردی و بین الملل نیز تاکید کرد: سیستم قضائی لبنان تاکنون اقدامات لازم را برای محاکمه و بازخواست ریاض سلامه انجام نداده است. وی روند قاچاق پول و نابودی اقتصاد لبنان و غارت اموال سپرده گذاران لبنانی را تسهیل بخشید. ریاض سلامه یک فلاش مموری حاوی اطلاعات مهم کاری خود را به خارج از کشور منتقل کرده و این به معنی یک تهدید علیه لبنان است.
سلیمان اضافه کرد: آمریکا منافعی دارد که از هر چیزی برای این کشور بالاتر است. زمانی که واشنگتن احساس کند مهره این کشور یا همپیمان آن تبدیل به باری بر دوش آمریکا شده خود را از دستش خلاص می‌کند. این روند بر گروه‌هایی که در شرایط کنونی دل به حمایت‌های آمریکا خوش کرده‌اند نیز صدق می‌کند؛ گروه‌های کُردی که در کشورهای منطقه به دنبال تجزیه این کشورها هستند ممکن است در نهایت خود تبدیل به مشکلی برای آنها شوند.
به عنوان مثال در خصوص کردها باید بگوییم که دونالد ترامپ اخیراً اعلام کرده بود که آماده است از دست آنها به صورت مستقیم و نهایی خلاص شود و رابرت فورد سفیر سابق آمریکا تاکید کرده بود که آمریکا از دست کردها خلاص خواهد شد. ولودیمیر زلنسکی رئیس جمهور اوکراین نیز تبدیل به مهره‌ای خواهد شد که در نهایت آمریکا خود را از دست آن خلاص می‌کند.
قتیبه الصالح تحلیلگر امور کشورهای عربی و اسلامی تصریح کرد: هر رئیس جمهوری که در آمریکا به قدرت دست پیدا کرده به مرحله خلاص شدن از دست مهرههای سوخته این کشور رسیده است. این یک رفتار آمریکایی و چه بسا فرهنگ این کشور در برخورد با مهرههای سوخته و یا به اصطلاح همپیمانان به شمار می‌رود. ما هیچگاه نحوه برخورد آمریکایی‌ها با عاملان خود در افغانستان در زمان عقب نشینی از این کشور را فراموش نخواهیم کرد.
وی در ادامه گفت: یک سند منتشر شده مربوط به سال ۱۹۷۵ است که به ۲ واقعه در ۱۴ آوریل ۱۹۷۵ در کاخ سفید و ۲۳ آوریل همان سال در مجلس سنای آمریکا اشاره می‌کند. هر ۲ آنها یک وجه مشترک دارند؛ موضع گیری جو بایدن در زمانی که یک سناتور آمریکایی بود. در نشست کاخ سفید بحث و جدل‌ها در خصوص نحوه برخورد با عوامل محلی آمریکا در ویتنام و بیرون آوردن آنها به همراه ارتش این کشور از ویتنام بالا گرفته بود. بایدن در آن زمان اعلام کرد که از پرداخت هزینه برای بیرون آوردن آمریکایی‌های باقی مانده در ویتنام حمایت می‌کند اما حتی یک دلار بابت بیرون آوردن ساکنان محلی این کشور هزینه نمی‌کند. در نشست دوم نیز در مجلس سنای آمریکا گفت: فکر نمی‌کنم آمریکا از لحاظ اخلاقی متعهد باشد که اتباع بیگانه را از ویتنام خارج کند؛ چه یک ویتنامی چه صد هزار تن از آنها.
الصالح بیان کرد: امروز بعد از گذشت نیم قرن شاهد آن بودیم که آمریکایی‌ها با عوامل همپیمان خود در افغانستان در زمان خروج از این کشور چگونه برخورد کردند. مسأله تعجب برانگیز این است که برخی افراد با وجود آنکه این روند را می‌بینند همچنان دل به همکاری با آمریکا خوش می‌کنند. این در حالیست که منطق آمریکا مبتنی بر استفاده از مهره دست نشانده خود تا زمانی که تاریخ مصرف آن تمام نشده، است.
وی در ادامه تصریح کرد: آمریکا در سال ۱۸۷۸ یک ائتلاف با فرانسه ایجاد کرد و به محض پایان یافتن به اصطلاح جنگ استقلال، آمریکا یک توافقنامه یکجانبه با انگلیس که در حال جنگ با این کشور بود امضا کرد؛ توافقنامه‌ای که به ضرر منافع فرانسه بود.
