در گزارش این نشریه آمده است: کاهش حمایت آمریکا از کمک نظامی به اوکراین نشان از یک اختلاف بین دو حزب هم در میان سیاستمداران و هم عموم مردم دارد. در یک نظر سنجی شبکه خبری سی‌ان‌ان در ماه اوت، پاسخ دهندگان در مورد اینکه آیا آمریکا «باید کار بیشتری برای توقف اقدام‌های نظامی روسیه در اوکراین انجام دهد» یا «از قبل به اندازه کافی انجام داده است»، نظرات خود را مطرح کردند.
براساس نتایج این نظرسنجی، در میان دموکرات‌ها ۶۱ درصد معتقدند که آمریکا باید کار بیشتری انجام دهد و ۳۸ درصد نیز اعتقاد دارند واشنگتن به اندازه کافی به اوکراین کمک کرده است. اکثریت جمهوریخواهان یعنی ۵۹ درصد بر این باور هستند که آمریکا پیشتر کمک کافی انجام داده و فقط ۴۰ درصد می‌گویند که باید کار بیشتری در اوکراین انجام دهد.
چنین دیدگاه‌هایی منعکس کننده موضع بسیاری از نامزدهای جمهوریخواه در کارزار انتخاباتی است. در کنگره، بلندترین صداهای مخالف کمک به اوکراین از جانب برخی اعضای تعیین کننده و اثرگذار جمهوریخواهان برمی خیزد که در این موضوع اختلاف نظر دارند.
چندین عامل از دید نشریه نشنال اینترست در زیر آمده است که دلایل افزایش مخالفت جمهوریخواهان با ادامه حمایت های مالی و کمک‌های نظامی آمریکا به اوکراین و اختلاف نظر آنها در این مورد را ذکر می‌کند.
پاسخ حساب شده به روند جنگ
اگرچه اشاره به شواهد برای تحلیل دقیق این مساله دشوار است اما مخالفت با کمک نظامی بیشتر به اوکراین می‌تواند واکنش قابل درکی نسبت به اینکه مردم روند جنگ را چگونه می‌بینند، باشد. بسیاری نتایج ضدحمله فعلی اوکراین را بسیار ناچیز با هزینه‌های بالا می‌بینند.
این شرایط منجر به تقویت این عقیده می‌شود که کمک بیشتر به اوکراین صرف کردن پول زیاد برای نتایج بد است. یک دیدگاه مرتبط این است که کمک بیشتر، اوکراینی‌ها را از پذیرش نتیجه اجتناب ناپذیر یک حل و فصل سازشکارانه دلسرد می‌کند و تنها هزینه غیر ضروری «خون و پول» را به درازا می‌کشاند.
این قطعا تنها راه منطقی تفسیر داستان جنگ تا به اینجای کار نیست. حتی آنهایی که توافق مذاکره شده نهایی را اجتناب ناپذیر می‌دانند ممکن است کمک نظامی بیشتر به اوکراین را در متقاعد کردن رهبری روسیه برای پذیرش یک توافق صلح لازم بدانند. اما مخالفت با کمک بیشتر یک موضع قابل دفاع و مشروع است و چیزی است که جمهوریخواهان می‌توانند بیش از هر کس دیگری آن را حفظ کنند.
انزواطلبی سنتی
انزواطلبی با اجتناب از دخالت در درگیری‌های دیگر کشورها در آمریکا شجره‌ای طولانی دارد و در حزب جمهوریخواه از دیدگاه‌های برجسته بوده است. برخی از برجسته‌ترین شخصیت‌های انزواطلب از جمهوریخواهان قرن بیستم در کنگره مانند ویلیام بورا و رابرت تافت بودند. تنها سناتورهایی که به تصویب منشور سازمان ملل رای منفی دادند، دو جمهوری خواه انزواطلب دیگر ویلیام لنگر و هنریک شیپستد بودند.
رگه های انزواطلبی درحال رقابت با گرایش ایدئولوژیک دیگری در حزب جمهوری خواه است، گرایشی که خواهان استفاده از ابزار نظامی برای دفاع از منافع در خارج و طرفدار ایستادگی در برابر گرایشات تهاجمی حکومت‌های مسکو است. تضاد بین این دو سنت ایدئولوژیک در شکاف بین جمهوریخواهان کنگره امروز درمورد جنگ در اوکراین منعکس شده است.
سخت کردن زندگی سیاسی برای رئیس جمهور دموکرات
درگیری دو حزبی در مورد مسائل مربوط به جنگ اوکراین در روزهای اولیه پس از شروع جنگ با روسیه به نمایش گذاشته شد، وقتی واکنش برخی از سیاستمداران جمهوریخواه این بود که رئیس جمهور جو بایدن را مقصر این جنگ بدانند.
اینکه یک رئیس جمهور دموکرات نه تنها آمریکا بلکه حمایت بین‌المللی برای اوکراین را رهبری می‌کند، جمهوریخواهان را تحریک می‌کند تا با هرچه رئیس جمهوری دموکرات پیشنهاد می‌کند، مخالفت نمایند. این غریزه مانند سنت انزواطلبی در تعارض با تمایلات جمهوریخواهان برای مخالفت با تهاجم روسیه بوده است. ابهام شکل گرفته در جلسات همفکری جمهوریخواهان از سوی کریس مورفی سناتور دموکرات اینطور توصیف شده است: خیلی از آنها می‌خواهند به اوکراین کمک کنند اما آنها در مورد هر چیزی که نمی‌توانند از سر راهشان بردارند، عادت به مخالفت با رئیس جمهور دموکرات دارند.
همدردی با روسیه و رابطه ترامپ- روسیه
جنگ فرهنگی که حزب جمهوریخواه به آن توجه زیادی می‌کند، با موضوع جنگ در اوکراین تلاقی دارد زیرا پوتین در حال راه‌اندازی یک جنگ فرهنگی با مضامین مشابه است که تحسین او را در میان بسیاری از راست‌گرایان آمریکایی برانگیخته است. پوتین از جنگ فرهنگی خود با مضامین مذهبی و ضد دگرباشان جنسی، نه تنها به عنوان ابزاری برای کمک به ایجاد حمایت در داخل روسیه از جنگ علیه اوکراین استفاده کرده بلکه با توسل به جنگجویان فرهنگی در غرب، حمایت غرب از اوکراینی‌ها را تضعیف کرده است.
تا جایی که این راهبرد حتی تا حدی موفق باشد، دلیل موجهی برای جمهوریخواهان بمنظور مخالفت با حمایت نظامی بیشتر از اوکراین است. فارغ از هرگونه دلیل انزواطلبی یا تحلیلی برای چنین مخالفتی، روسیه به عنوان آدم بد دیده نمی‌شود و ممکن است آدم خوب در این مناقشه باشد.
اینکه حزب جمهوریخواه به صورت گسترده به ترامپ اقبال دارد یک عامل بزرگ در رقابت های تبلیغاتی انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۴ است. از این رو رابطه فوق‌العاده ترامپ با پوتین و روسیه، نگرش جمهوریخواهان را نسبت به جنگ بین روسیه و اوکراین و همه مسائل فرعی مانند کمک‌های نظامی به اوکراین نشان می‌دهد.
نشریه نشنال اینترست مدعی است که مشخص‌ترین عامل برای این رابطه، دخالت روسیه در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ آمریکا به نفع ترامپ است. با توجه به روابط پنهانی ترامپ با پوتین در دوران ریاست جمهوری، تجارت یا سایر ارتباطات ترامپ با روسیه مشخص بود. همه اینها هرگونه بی میلی را برای کمک به کشور دیگری برای دفاع از خود در جنگ علیه روسیه افزایش می‌دهد.
