به گزارش افکارنیوز، فرارو به نقل از جورازلم پست نوشت: به اعتقاد بسیاری سخنان هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا در آغاز سخنرانی وی در کنفرانس خبری شامگاه دوشنبه در اسرائیل درباره ایران کاملاً بی خطر و بی ضرر بود.

وی با اشاره به اینکه همه خواهان راه حلی دیپلماتیک در قبال برنامه هسته ای ایران هستند گفت: «ما از تمام عناصر قدرت آمریکا استفاده می کنم تا مانع دستیابی ایران به سلاح هسته ای شویم.»

شاید برخی تصور کنند که رهبران آمریکا، از باراک اوباما، رئیس جمهور این کشور تا پائین ترین مقام دولتی طی سه سال و نیم اخیر همواره همین مسئله را مطرح کرده اند.

اما شاید این افراد اشتباه کرده باشند. این طرز بیان به عنوان بخشی از بیانیه مکتوبی که پیش از پاسخ به سوالات از سوی کلینتون قرائت شد، نشان می دهد آمریکا در سخنوری علیه ایران اندکی، تنها اندکی تغییر کرده است. و نمی توان این تغییر را نادیده گرفت.

یکی از عناصر تاکتیک هایی که واشنگتن و جامعه جهانی در قبال ایران به کار گرفته اند اما به مذاق بسیاری در اسرائیل خوش نمی آید، این است که تهران هرگز با یک اولتیماتم مشخص که بگوید ایران یا باید سانتریفیوژها را از گردش بیاندازد و روند برنامه هسته ای آن متوقف شود یا باید با موجی از جت های جنگنده که یکی پس از دیگری راهی این کشور می شود، روبرو شوند مواجه نبوده است.

اما آنچه ایران و دیگران شاهدش بودند انتشار بیانیه های بسیار کلی بود در مورد اینکه همه گزینه ها روی میز است؛ در مورد اینکه آمریکا تسلیحات هسته ای را قابل پذیرش نمی داند و به نفع آمریکا نیست که ایران به سلاح هسته ای دست یابد؛ رد استفاده از سیاست مهار هسته ای در برابر ایران؛ و اینکه رئیس جمهور آمریکا همواره گفته که از اسرائیل حمایت می کند.

آمریکا همچنین پیش از این اعلام کرده بود که دستیابی کره شمالی به تسلیحات هسته ای را غیرقابل پذیرش می داند، با این حال پیونگ یانگ دستگاهی را آزمایش کرد. واشنگتن مخالفت خود با یک پاکستان هسته ای را نیز اعلام کرد اما چنین اظهاراتی اسلام آباد را هم به وحشت نیانداخت.

با وجود آنکه اظهارات عمومی در مورد ایران زیاد بوده اند اما کاری از پیش نبرده اند. تهران برنامه هسته ای خود را متوقف نکرده و بسیاری از کسانی که در جایگاه قدرت در اسرائیل قرار دارند، معتقدند که ایران برنامه خود را تاکنون متوقف نکرده زیرا عمق پیامد عدم پایان دادن به برنامه خود را درک نکرده است.

اوباما تاکنون هرگز نگفته «من مانع دستیابی ایران به سلاح هسته ای می شوم، حتی اگر این امر نیازمند فراخواندن ارتش باشد.» این جمله ی کامل تاکنون از سوی وی شنیده نشده است. حتی عبارتی چون «هدفم من این است که» یا «سیاست آمریکا این است که» نیز با تردید و دودلی بیان نشده و به جای همه اینها جملاتی مانند «من اجازه نمی دهم ایران هسته ای شود» را بسیار شنیده ایم.

دلایل بسیاری خوبی برای در پیش گرفتن چنین رویکردی وجود دارد، یکی از آنها این است که واشنگتن نمی خواهد در جریانی حضور داشته باشد که علیرغم تمام تهدیدها، ایران طی آن به انجام برنامه هسته ای خود ادامه می دهد و اگر آمریکا واکنشی نشان ندهد، آنوقت جایگاه واشنگتن در سطحی گسترده، به شدت به خطر می افتد.

اما به اعتقاد مقامات اسرائیل اگر مقامات ایران به طور مستقیم تهدید نشود، هیچ آینده ای برای تعییرات در سیاست نمی توان متصور بود. به ادعای این مقامات اگر ایران با یک گزینه نظامی معتبر روبرو نشود، هیچ انعطافی در مذاکرات از خود نشان نخواهد داد.

به ادعای این گزارش، ایران به دلیل اینکه احتمال اجرای گزینه نظامی را باطناً نپذیرفته، هیچ انعطافی از خود نشان نمی دهد و بدون این درک باطنی احتمال موفقیت آمیز بودن مذاکرات بسیار اندک است.

همین مسائل است که کلمات کلینتون را چشم گیر جلوه می دهد. سخنان وی مبنی بر اینکه آمریکا «از تمام عناصر قدرت خود» برای متوقف کردن برنامه هسته ای ایران استفاده می کند، به هیچ وجه نمی توانست به معنای اولتیماتمی با پشتوانه نظامی باشد اما نسبت به عبارتی که همواره از سوی این کشور استفاده می شد - همه گزینه ها روی میز است - اندکی رو به جلوتر بود.

آنچه پس از این سخنرانی مهم و جالب جلوه می کند این است که آیا این خط از سخنان کلینتون به الگویی باری مقامات عالی رتبه آمریکایی تبدیل می شود یا تنها اظهارنظری سطحی در اورشلیم برای کاهش نگرانی های متحد اسرائیلی بوده است.

اگر واقعیت را بخواهید، باراک اوباما در فوریه سال ۲۰۰۹، تنها یک ماه از کسب پست ریاست جمهوری نیز فرمول بسیار مشابهی را مورد استفاده قرار داد. وی در سخنرانی خود در کارولینای شمالی برای نیروی دریایی آمریکا ضمن اینکه از برنامه های خود برای پایان دادن به جنگ عراق خبر داد، گفت که قصد دارد «استراتژی را گسترش دهد که طی آن از تمام عناصر قدرت آمریکا برای جلوگیری از توسعه برنامه هسته ای ایران» استفاده خواهد کرد.

اهمیت و مفهوم این سخنان را باید با توجه به بازه زمانی گسترده تری از کل مسئله هسته ای ایران مورد ارزیابی قرار داد. تهران دستکم از سال ۱۹۹۵ اهداف هسته ای خود را پیگیری می کند.

تغییر در سیاست های جهان در قبال ای برنامه به شکل یخ زده ای کند بوده است. اظهارات کلینتون نیز شاید بخشی از این تغییر یخ زده باشد.