در آستانه چهل‌وهفتمین سالروز ناپدید شدن امام موسی صدر و همراهانش، بسیاری از مخالفان مقاومت در لبنان و همسویان با تصمیم دولت این کشور برای خلع سلاح حزب‌الله، به نقل قول‌هایی از امام موسی صدر درباره لبنان و وحدت ملی استناد می‌کنند تا چنین القا کنند که ایشان مخالف هر نوع سلاحی جز سلاح ارتش لبنان بود.این در حالی است که خودِ امام صدر بنیان‌گذار نخستین مقاومت در برابر دشمن و مؤسس جنبش محرومان و أفواج مقاومت لبنان (أمل) بود و به گواه تاریخ در سطح جهادی اولین کسی بود که لبنانی‌ها را به حمل سلاح و تکیه بر منطق مقاومت در مقابله با رژیم صهیونیستی دعوت کرد.
در چنین فضایی، جوزف عون رئیس‌جمهور لبنان نیز امروز به بهانه سالگرد ربایش امام موسی صدر با تأکید بر پایبندی دولت لبنان به پیگیری این پرونده، گفت: «لبنان هرگز از حق خود برای دستیابی به حقیقت کامل درباره سرنوشت امام صدر، شیخ محمد یعقوب و عباس بدرالدین چشم‌پوشی نخواهد کرد».عون با اشاره به جایگاه امام صدر در تاریخ معاصر لبنان، افزود: «بهترین راه ادای احترام به امام ناپدیدشده، حرکت در مسیر او برای ساختن لبنانی عادل، متحد و حافظ کرامت همه شهروندان است—لبنانی که پیام و تمدن را در خود جمع کرده باشد».وی سپس با بیان اینکه لبنان در شرایط حساسی به‌سر می‌برد، اظهار داشت: «امام صدر تنها یک روحانی نبود، بلکه نماد وحدت ملی، عدالت اجتماعی و گفت‌وگوی میان ادیان و مذاهب بود. او به لبنان واحد ایمان داشت و خواستار جامعه‌ای مبتنی بر عدالت و برابری بود».
فیصل الاشمر نویسنده لبنانی نیز در این خصوص یادآور می‌شود که لبنان پیش از ناپدید شدن امام صدر، هنوز با تجاوز «اسرائیل» در سال ۱۹۸۲ که تا بیروت پیش رفت، مواجه نشده بود. وی در ادامه از لبنانی‌ها می‌خواهد که به جواب این سوال فکر کنند که «اگر امام موسی صدر هنوز در میان ما بود، پس از تجاوز سال گذشته اسرائیل به لبنان که هنوز ادامه دارد، چهمی‌کرد؟ آیا در صف نخست مسئولان لبنانی قرار می‌گرفت و خواستار حفظ سلاح مقاومت و جلوگیری از محدودسازی یا تحویل آن به دولت می‌شد؟ یا اینکه از تحویل این سلاح به ارتش لبنان حمایت می‌کرد تا در برابر دیدگان آمریکا و اسرائیل نابود شود، بیآنکه دولت جرأت نگهداری آن نزد ارتش را برای دفاع از وطن داشته باشد؟وقتی امام صدر در سال ۱۹۷۵ می‌گوید: «اسرائیل شر مطلق است و تعامل با آن حرام»، در حالی که هنوز بخش‌هایی از لبنان را اشغال نکرده بود و تنها در آغاز تجاوزاتش قرار داشت، آیا می‌توان تصور کرد که امروز، با گسترش اشغالگری، تجاوز و جنایاتش، موضع ایشان تغییر کرده باشد و بگوید که مقاومت و سلاحش باری بر دوش لبنان است؟
امام صدر همواره تأکید می‌کرد که مقاومت ضرورتی واجب برای حفاظت از لبنان و حقی طبیعی برای ملت لبنان در برابر دشمن است.آیا امام صدر نگفته بود: «دولت لبنان در جنوب غایب است و وظایف خود را در قبال آن انجام نمی‌دهد، پس باید این خلأ را پر کنیم»؟ حال باید پرسید: آیا امروز دولت به جنوب بازگشته و آن خلأ را پر کرده است؟ یا همچنان در ناتوانی از حفاظت از شهروندان و مرزها باقی مانده و در آینده نزدیک نیز قادر به انجام آن نخواهد بود؟الاشمر در ادامه سخنان امام موسی صدر را یادآور می‌شود و می‌گوید اگر ایشان اکنون در میان ما بود باز می‌گفت: «نمی‌توان از مظلوم خواست که سلاحش را کنار بگذارد، پیش از آن‌که امنیت واقعی برای او فراهم شود».
وی نوشت که اگر امام موسی صدر امروز در کنار ما بود، بی‌گمان نخستین مدافع حفظ سلاح مقاومت، نخستین منتقد ناتوانی و فساد دولت و نخستین دعوت‌کننده به وحدت موضع لبنانی‌ها در برابر «اسرائیل» بود و به آنان که تابع آمریکا، عربستان و دیگران شده‌اند، می‌گفت: در حالی که دشمنی وجود دارد که لبنان را تهدید می‌کند و مانع پیشرفت و شکوفایی آن می‌شود، هیچ‌گونه تحویل سلاحی پذیرفتنی نیست.
