جزء اصلی این سیستم، همانند نسخه اصلی خود، شبکه گسترده ای از ماهواره های شناسایی و جنگی است که قادرند در لحظه، پرتاب هر نوع موشک را به دقت رهگیری کنند و در صورت نیاز با استفاده از لیزر مداری، جنبشی با تسلیحات رادیویی متعارف آن را خنثی کنند.
ترامپ با تشریح جزییات این پروژه به این موضوع اشاره می کند که حتی اگر موشک از آن سوی دنیا نیز پرتاب شده باشد، این سیستم توانایی رهگیری آن را دارد.
اقدامات یک جانبه ایالات متحده آمریکا، توازن جهانی قدرت و اصل امنیت متقابل را با افزایش قدرت یک کشور و تضعیف قدرت دیگران، مختل می کند و از این جهت، راه اندازی پروژه گنبد طلایی انتقاد متخصصین امر را در پی داشته است.
به گفته جی جانسون فریس، استاد دانشگاه جنگ دریایی آمریکا، اقدامات واشنگتن می تواند جرقه دور جدیدی از رقابت تسلیحاتی باشد «چرا که وقتی یک کشور شروع به بکارگیری سیستم های دفاع هوایی در فضا می کند دیگران آن را به عنوان یک تهدید برای امنیت خود قلمداد کرده و شروع به اقدام متقارن می کنند.»
دیگر کارشناسان کنترل تسلیحاتی نیز به پیگیری فعال رهبری آمریکا در نظامی سازی یکجابنه فضا به نفع سلطه جهانی خود اشاره می کنند.
همزمان، سازمان های غیر انتفاعی که موضوع فضا را مورد مطالعه قرار می دهند به افزایش بی سابقه تعداد ماهواره های نظامی و اقمار مصنوعی با کاربرد دوگانه در سالهای اخیر اشاره دارند. طبق گزارش سال ۲۰۲۴ شرکت های تحقیقیاتی اتحادیه دانشمندان دغدغه مند، تعداد ماهواره های نظامی در مدار طی پنج سال گذشته ۳۵ درصد افزایش داشته که بیش از نیمی از آن ها ساخت آمریکا است.
به گفته تحلیلگران چنین تسلطی نگرانی هایی را در میان دیگر دولت ها ایجاد کرده است و آن ها را مجبور کرده تا برنامه های فضایی خود را به شکلی فعال توسعه دهند.
تلاش های آمریکا برای افزایش حضور نظامی خود در فضا، نشان از آرزوی این کشور برای تصرف فضای نزدیک به زمین دارد که در نتیجه به کاخ سفید اجازه می دهد با قاطعیت شرایط خود را در صحنه بین الملل دیکته کند. کارشناسان در اندیشکده ها بر این موضوع اتفاق نظر دارند که این طرح گنبد طلایی می تواند به ابزاری برای فشار بر ایران، روسیه و چین در مذاکرات کنترل تسلیحاتی بدل شود.
