به گزارش افکارنیوز به نقل از رجاء، اوباما پس از ادای سوگند در حالی یک سخنرانی نسبتا کلی و شعاری را انجام داد که از لا به لای کلام وی می توان اولویت های دولتش را در چهار سال آینده پیش بینی کرد.

این در حالیست که کلیدی ترین بخش سخن اوباما در مراسم تحلیف به این جمله برمیگردد که وی بیان کرد: " یک دهه جنگ به سر آمده و دوران بهبود اقتصادی فرا رسیده است. "

از مدتی قبل نیز بسیاری از کارشناسان پیش بینی می کردند که اولویت دادن به بهبود وضعیت اقتصادی در دولت جدید اوباما عملا امکان فکر کردن به راه اندازی یک جنگ دیگر مخصوصا در خاورمیانه را هم نخواهد داد.

بر این اساس تلاش برای رفع مشکلات اقتصادی شامل، افزایش بیکاری، افزایش بی سابقه بدهی خارجی، قرار گرفتن در لبه پرتگاه اقتصادی، قوانین مربوط به اسلحه و افزایش خشونت ها اولویت اول دولت جدید اوباما خواهد بود.

پیش از این نیز بسیاری از کارشناسان برجسته غربی انتخاب جان کری و چاگ هیگل را به عنوان وزیر امورخارجه و رئیس پنتاگون با توجه به سابقه مخالفت آنها با راه اندازی جنگ جدید در راستا اولویت بخشیدن به مسائل داخلی آمریکا تفسیر کرده بودند.

این در حالیست که کارشناسان تحولات خاورمیانه، پیشرفت های هسته ای ایران، افزایش قدرت و محبوبیت گروه های مقاومت فلسطین در سرزمین های اشغالی، تشدید اختلافات میان اوباما و نتانیاهو، اصرار روسیه برای نفوذ در خاورمیانه و گسترش نفوذ اقتصادی چین و هند در آسیا و وضعیت سخت اقتصادی اتحادیه اروپا در مهمترین چالش های پیش رو در سیاست خارجه آمریکا خواهد بود که یکی از سخت ترین دوره های ریاست جمهوری را برای ایلات متحده را رقم خواهد زد.

در همین حال مهترین سر فصل سخنان اوباما به شرح ذیل می باشد:

* مردم آمریکا بیش از این به تنهایی قادر به تأمین نیازهای جهانی، آنچنان که سربازان ما با تفنگ و میلیشیا در مقابل فاشیسم، یا کمونیسم ایستادند، نیستند.

* چون ما، مردم، درک می کنیم که کشورمان نمی تواند موفق شود درحالی که یک عده انگشت شمار رو به کاهش، بسیار خوب باشند و اکثریت رو به افزایش به سختی گذران کنند.

ما بر این باوریم که رونق آمریکا باید بر شانه های پهن طبقه متوسط رو به رشد باشد.

* با آنکه کاری مشکلی است ولی باید هزینه بیمه های درمانی و میزان بدهی مان را کاهش دهیم.

* مسیر دستیابی به انرژی های پایدار، طولانی و در پاره ای از اوقات، مشکل است. اما آمریکا نمی تواند در برابر این دوره انتقالی مقاومت کند. ما باید در راس این روند بوده و رهبری آن را به عهده بگیریم. ما نمی توانیم در تکنولوژی دستیابی به این منابع جدید از سایرین عقب بیافتیم؛ فن آوری که انرژی صنایع و اشتغال جدید را تامین خواهد کرد. اینگونه است که می توانیم شادابی اقتصادی و ذخائر ملی مان مانند جنگل ها، رودخانه ها، مزارع و کوه های پر برفمان را حفظ کنیم.

* نهادهایمان را برای افزایش ظرفیت و اداره کردن بحرانها در فرای مرزهایمان گسترش خواهیم داد.

* مسیر پیشرفت ما تا زمانی که همسران، مادران و دخترانمان بتوانند به اندازه تلاششان مزد بگیرند، به اتمام نخواهد رسید. این راه تا زمانی که با برادران و خواهران همجنسگرایمان همچون دیگران برپایه قانون رفتار نشود به اتمام نخواهد رسید!