به گزارش افکارنیوز به نقل از پایگاه اطلاع رسانی العالم، تهیه کنندگان این فیلم خودشان را "جوانان عاشق میهن و مخالف ظلم" معرفی کرده اند. آنها خواستار آزادی همه افرادی هستند که "عاشق کشور و در پی اصلاح آن هستند" اما دستگیریهای شبانه باعث غیبت آنها از میان خانواده و نزدیکانش شده است.

فیلم با چند لحظه سیاه دردناک آغاز می شود. اما پس از آن از میان قلب تاریکی صدای امید بر می‌خیزد و مادری با صدایی گرفته به درگاه خداوند دعا می کند و از وی می خواهد تا فرزندش را مورد عنایت خود قرار داده و موجبات آزادی او را فراهم سازد.

خیریه سقا پیرزن مسنی است که سرگذشت پسر زندانی‌اش سعود مختار را برایمان تعریف می کند: وی از شرکت کنندگان در جلسات علمی آزادی‌خواهان بود که اعضای آن با برگزاری جلساتی در منازل درباره آزادی به اظهار نظر و سخنرانی می پرداختند.

دومین شاهد در این مستند، ایمان شمیری، دختر دکتر عبدالرحمن الشمیری است که پدرش فقط به جرم اینکه بر این باور بود که لازمه شهروندی تلاش در راستای اصلاح امور کشور است تا " به وظیفه الهی خود عمل کرده باشد ". ایمان می گوید از زمان دستگیری مردان در خانواده شان مسئولیت اداره خانواده به عهده اوست.

گریه دردناک
در بخشی از این فیلم مستند چند کودک به طرز دردناک و تلخی گریه می کنند و دست ستمکار زندانبان پدرانشان را از آنان گرفته است تا اطمینان درباره داشتن پدری را که از آنها حمایت کند و به آنها یاد بدهد در مقابل ظلم سر تسلیم فرود نیاورند، از دست بدهند. اما غیبت پدر مانند یتیم بودن است. به طوری که تلخی این غیبت برای کودکانی مانند اسامه مختار فرزند سعود مختار و حسام و ماجد رشودی فرزندان شیخ سلیمان رشودی چاره‌ای جز گریه باقی نگذاشته است.

گوینده این مستند اظهار می دارد: در زندان‌های تاریک رژیم سعودی زندانی بدون داشتن هیچ اتهامی جز اختلاف فکر و برداشت با نظام، سالیان دراز در گوشه زندانها باقی می ماند. تنها ابزار جرم در آنجا قلم و کاغذ است.

دکتر باسم عالم وکیل عربستانی نیز در اظهاراتی می گوید: این زندانیان به جرم دگراندیشی و فعالیت سیاسی مشروع و قانونی دستگیر شده اند.

گزارش های بین‌المللی
گزارش‌های سازمان عفو بین‌الملل حاکی از آن است که هزاران نفر از فعالان عربستانی در زندان‌های این کشور به سر می برند و آمار دقیقی از شمار آنها در دست نیست. اغلب این زندانیان در شرایط کاملاً محرمانه نگهداری می شوند و بیشتر آنها غالباً بدون هیچ گونه اتهام یا محاکمه‌ای ماه‌ها و بلکه سال‌ها در زندان مانده و مورد بازجویی قرار می گیرند. علاوه بر هیچ گونه امکان اعتراض یا اعاده حیثیتی برایشان فراهم نیست.

گزارش‌های سازمان عفو بین الملل می افزاید: بیشتر این زندانیان اجازه ارتباط با وکیل را ندارند و گاهی ماه‌ها یا سال‌ها به آنها اجازه دیدار با خانواده شان داده نمی شود. دستگیر شدگان در زندان‌هایی نگهداری می شوند که انواع شکنجه جسمی و روحی برای گرفتن اعترافات در آن معمول است. در صورتی که این زندانیان دارای اتهامات مشخصی باشند، با محاکمه های سرّی و بدون حضور وکیل مواجه خواهند بود.

فیلم با هشداری که جنبه پیش بینی دارد پایان می یابد. گوینده فیلم می گوید: بالگردها، توپها، مسلسل ها و باتوم ها میتوانند همه صداهای مخالف را خفه کنند و همه زندانهای بزرگ میتوانند هزاران نفر از دگراندیشان و منتقدان را در خود جای دهند. اما در همان حال خشم شدیدی را در روح فرزندان، مادران یا همسران زندانیان ایجاد خواهند کرد. وی افزود: این خشم هرگز پایان نمی یابد و بحرانی است که سالیان درازی در وجدان افراد باقی خواهد ماند.