کشتار گروهی؛ درسی که داعش از آمریکا آموخت!

دوشنبه صبح اول آگوست 1966، چارلز جوزف ویتمن (Charles Whitman) 24 ساله، دانشجوی رشته مهندسی و تفنگدار دریایی پیشین آمریکا در برج اصلی دانشگاه تگزاس در آستین پناه گرفت و از آنجا با تیراندازی به سمت دیگران، ۱۴ نفر را به قتل رساند و ۳۲ نفر دیگر را زخمی کرد.

تصویری از ویت‌من 24 ساله که 50 نفر را کشته و زخمی کرد

سه تن از این کشته‌شدگان در خود ساختمان به قتل رسیدند و یازده تن دیگر با تیراندازی ویتمن از بالکن طبقه ۲۸ اُم برج به قتل رسیدند. البته او پیش از رفتن به برج، مادر و همسر خود را نیز در خانه به قتل رسانده‌بود که با درنظر گرفتن آنها تعداد کشته‌شدگان به ۱۶ نفر می‌رسد. نفر هفدهم این تیراندازی مرگبار نیز، یک هفته بعد به دلیل جراحات وارده در بیمارستان جان سپرد.

ویتمن همان روز به‌دست یکی افسران پلیس شهر آستین با نام "هوستون مک‌کوی" کشته شد.

این حادثه به روایت مورخان آمریکایی، نخستین بار بود که مردم آمریکا را با مفهومی به نام کشتار گروهی آشنا کرد و بعدها به اشکال مختلف در این کشور تکرار شد.

اما در آن زمان، خاورمیانه‌ای پر التهاب و گروه‌های مخالفی نبودند که عامل تیراندازی به آن‌ها نسبت داده شوند و تقاص کشته شدگان این حادثه از مردم کشورهای غرب آسیا گرفته شود.

 حادثه دانشگاه تگزاس، یک ساعت و نیم به طول کشید. سرانجام هم نیروهای پلیس با بالارفتن از برج پشت سر ویت‌من، او را هدف گرفته و کشتند.

تصویری از انتقال مجروحان تیراندازی تگزاس به بیمارستان

بعدتر پلیس که دست و بالش برای ربط دادن این جنایت به خاورمیانه‌ای‌ها بسته بود، اعلام کرد یادداشت‌هایی را در خانه ویت‌من پیدا کرده که نشان دهنده "افسردگی، خشونت سرکوب شده و سردردهای شدید" بود. او حتی در یادداشت‌های خودش نیز اظهار کرده بود همسر و مادرش را می‌کشد تا از "شرم کارهایی که قصد دارد انجام دهد"، نجاتشان بدهد! البته این یادداشت‌ها و جزئیاتشان خیلی به بیرون درز نکرد.

این روزها اما کشتار گروهی مکررا در "سندی هوک" ها، و "اورلاندو"ها رخ می‌دهند و صدر نشین اخبار می‌شوند؛ مقامات هم در وصل کردن عامل تیراندازی ها به مردم خاورمیانه و گروه‌های تروریستی شناخته شده سخاوت به خرج داده و تقلا می‌کنند کوچکترین نشانه‌ای را که القا کند عامل این جنایات با داعش والقاعده پیوند داشته‌، به خورد مردم بدهند.