اقدام آنکارا در تجاوز نظامی به بخشی از خاک سوریه و تصرف شهرجرابلس و حمله به مواضع یگان‌های مدافع خلق کرد، تحلیل‌های مختلفی را در میان کارشناسان ایجاد کرده است.

در خصوص اهداف این مداخله نظامی که با اعتراض دولت دمشق و با نقض مقررات بین‌المللی صورت گرفته است، دو دیدگاه وجود دارد؛ دیدگاه اول این تجاوز نظامی را ناشی از نگرانی‌های امنیتی ترکیه از امکان تشکیل اقلیم کردی در شمال سوریه می‌داند. تا قبل از بحران سوریه کردها در شمال سوریه در سه منطقه عفرین، جزیره و کوبانی (عین‌العرب) که جدا از یکدیگر بودند، زندگی می‌کردند اما بحران سوریه باعث پیشروی کردها (با حمایت آمریکا) و پیوستگی بخشی از این مناطق شد. سقوط شهر منبج توسط کردها و در آستانه سقوط قرار گرفتن جرابلس در مرز ترکیه، بشدت آنکارا را نگران کرد، در نتیجه ارتش ترکیه با عقب راندن کردها به شرق فرات تلاش کرد زمینه تغییر بافت قومی این مناطق و نیز استقرار گروه‌های معارض همسو با ترکیه (نظیر گروه تروریستی زنکی و ارتش آزاد) در این مناطق را فراهم کند.

با وجود این، دیدگاه دوم معتقد است که اقدام ترکیه در تصرف جرابلس گام اول سناریویی است که هدف آن ایجاد منطقه امن و پرواز ممنوع و نهایتا چشمداشت به بخشی از سرزمین سوریه است. گرچه اقدام عملیات سپر فرات، تا حدود زیادی بر تحلیل‌های خوشبینانه درباره تغییر موضع ترکیه در قبال سوریه تاثیر گذاشته است، اما واقعیت این است که در آینده سوریه گروه‌های تروریستی هیچ جایگاهی ندارند.