«مایکل کوگلمن» مسئول بخش جنوب آسیا در اندیشکده «ویلسون» گفت: این روزها یکی از حقایق ناامید کننده درباره افغانستان این است که طالبان از آنچه انتظار می‌رود قدرتمندتر است و استراتژی کنونی ترامپ برای این کشور نیز نمی‌تواند کار زیادی از پیش ببرد.
این در حالی است که طالبان از نظر برخی مقیاس‌ها باید نیرویی ضعیف و بی‌رمق باشد و از جنبه سازمانی نیز گروهی یکپارچه و متحدی نیست.
با این حال حدود دو دهه حمله به طالبان از هوا و زمین توسط نیروهای امنیتی افغان و سبب تضعیف این گروه نشده است و مناطق تحت کنترل طالبان امروز بیش از هر زمان دیگری از زمان حضور نظامیان آمریکایی در سال 2001 به افغانستان افزایش یافته است. اکنون طالبان 40 یا 50 درصد از 400 شهرستان افغانستان را تحت کنترل و یا درگیری دارد.
وی در ادامه یاداشت خود در «هیل» نوشت: طالبان ضمن مقابله با نظامیان افغان که به نسبت آنها مجهزتر و قدرتمندتر هستند با دولتی ناکارآمد نیز روبرو است.
دولت کابل که با نزاع‌های داخلی و شخصی دست به گریبان است و قادر به ارائه خدمات ابتدایی از جمله امنیت و اشتغال به شهروندان این کشور نیست. در بسیاری از مناطق روستایی دولت مسئولیت‌های امنیتی را به فرماندهان محلی واگذار می‌کند که اغلب به جای محافظت سبب رعب و وحشت جوامع محلی می‌شوند.
در نهایت، دولت افغانستان در متقاعد کردن توده منتقد مردم این کشور شکست خورده که جایگزین بهتری نسبت به طالبان است.
کوگلمن با اشاره به حمایت‌های پاکستان و پناهگاه امن گروه‌های مخالف دولت افغانستان نیز گفت احمقانه است اگر گمان کنیم پناهگاه این گروه در پاکستان تنها عامل قدرت طالبان است.
پیامدهای رویکرد آمریکا واضح است، از بین بردن تروریسم از طریق تشدید جنگ در نتیجه از بین بردن پناهگاه‌ها در خاک پاکستان ممکن نیست، اما این مسائل ستون‌های استراتژی دولت ترامپ در افغانستان را تشکیل می‌دهد.
این کارشناس ارشد مسائل جنوب آسیا افزود تلاش‌ها برای بهبود وضعیت افغانستان شامل تلاش‌های دیپلماتیک و اقتصادی باشد تا ضمن کاهش تنش‌ها با بازیگران مشکل ساز منطقه‌ای وضعیت اقتصادی این کشور را نیز بهبود دهد.
