گاردین نوشته است: «با توجه به تاریخ گذشته، بایستی پیشامدها و شرایط خارق‌العاده‌ای پیش بیاید تا بریتانیا مداخله نظامی در منطقه خاورمیانه (غرب آسیا) را به عنوان یکی از گزینه‌هایش در نظر بگیرد. انگلیس در تخریب لیبی و عراق نقش داشت و اینها اشتباهاتی بودند که سران کشور ما به خاطر توجه به پیش‌بینی‌های غلوآمیز از فجایع پیش رو مرتکب شدند.»
گاردین تصریح کرده حمله شیمیایی ادعایی در سوریه بار دیگر به مجادلاتی دامن زده مبنی بر اینکه مخاطرات انفعال در سوریه از اقدام در آن بیشتر است.
روزنامه انگلیسی، همگام با جنجال‌سازی‌های مقام‌ها و رسانه‌های غربی دولت «بشار اسد»، رئیس‌جمهور سوریه را به حمله شیمیایی در شهر «دوما» در غوطه شرقی متهم کرده، اما نوشته است: «با وجود این، اشتباه است تصور کنیم که این دلایل برای ملحق شدن انگلیس به دونالد ترامپ برای بمباران پایگاه‌هایی سوریه که به سرعت مرمت و ظرف چند روز قابل استفاده می‌شوند، کافی هستند. پررنگ کردن مخاطرات، نوعی خودتلقینی است که باعث می‌شود افرادی که جذب افسون آن می‌شوند تاب مقاومت در برابر راهکارهای نظامی ساده‌انگارانه را نداشته باشند.»
گاردین نوشته است: «دونالد ترامپ، خودش دلیل دیگری است که ایجاب می‌کند محتاط باشیم. او در دوران ریاست‌جمهوری‌اش زحمت تظاهر به مسائل اخلاقی را هم به خودش نداده است و دشوار می‌توان احترام ناگهانی‌اش برای حقوق بشر در مسائل بین‌المللی را جدی گرفت.»
روزنامه انگلیسی در بخش دیگری از این تحلیل خاطرنشان کرده است: «بریتانیا از گره زدن پاسخ‌های ما در پیچیده‌ترین درگیری به شخصیتی چنین دمدمی‌مزاج و بی‌شرم دستاوردی حاصل نخواهد کرد. حقیقت این است که حملات هوایی یا شلیک چند موشک ممکن است اثراتی نمایشی داشته باشد، اما موازنه نظامی در عرصه میدانی را چندان تغییر نمی‌دهد. ضمن آنکه، با یک تک حمله هم نمی‌توان نتیجه جنگ را دگرگون کرد.»
