برخی از منابع ویژه به روزنامه «الوطن» سوریه گفتند که علی‌رغم محاصره این اردوگاه، 450 نفر توانستند از این اردوگاه خارج شوند و خود را به گذرگاه «جلیغم» برسانند.
دولت سوریه گذرگاه جلیغم را ایجاد کرده است تا شهروندان سوری که در الرکبان حضور دارند، بتوانند از طریق آن، خود را به مناطق تحت کنترل دولت سوریه برسانند.
به گفته این منابع، خانواده‌هایی که توانستند از الرکبان خارج شوند، ساکنان شهرها و شهرک‌های «تدمر، القریتین، مهین و السخنة» در شرق استان حمص بودند.
این افراد پس از عبور از گذرگاه جلیغم در مراکز اسکان موقت واقع در منطقه «دیر بعلبه» واقع در حمص مستقر می‌شوند تا بعدا به محل سکونت اصلی خود انتقال داده شوند.
هیأت‌های هماهنگی سوریه و روسیه در خصوص بازگشت آوارگان سوری، در ماه فوریه اعلام کردند که جلیغم ایجاد شده است و اخیرا نیز دو نشست برگزار و از واشنگتن دعوت کردند که در آن شرکت کند، ولی طرف آمریکایی نپذیرفت و همچنان بر سر تخلیه الرکبان، مانع‌تراشی می‌کند.
این منابع پیشتر اعلام کردند که دولت سوریه در تلاش است شمار زیادی از شهروندان خود را الرکبان خارج کند تا مقدمات برچیده شدن آن فراهم شود.
در همین راستا، «سرگئی لاوروف» وزیر خارجه روسیه که در «امان» حضور دارد، در جریان نشست خبری با «ایمن الصفدی» همتای اردنی خود گفت که در جریان مذاکرات، مسئله بر چیده شدن الرکبان بررسی و لزوم بازگشت ساکنان ان به محل سکونت اصلی خود تأکیده شد.
لاوروف تصریح کرد که «خواستار تخلیه و رهایی یافتن از این اردوگاه هستیم و بر اساس اطلاعات ناظران سازمان ملل که از این اردوگاه بازدید کردند، بیشتر ساکنان این اردوگاه، خواستار بازگشت به منازل خود هستند و ما نیز می‌خواهیم که تلاش برای ممانعت از خروج آوارگان سوری از این اردوگاه متوقف شود».
وی در پایان وضعیت انسانی الرکبان را «غیر قابل قبول» دانست و گفت، «ما آماده‌ایم اقدامات مربوط به خروج آوارگان از اردوگاه را بررسی کنیم، ولی بهترین چیز در حال حاضر، نجات یافتن از اشغالگری آمریکا در منطقه التنف است».
الصفدی نیز راهکار اصلی الرکبان را بازگشت آوارگان حاضر در آن به محل سکونتشان عنوان و تأکید کرد که اردن بر سر این موضوع با روسیه و آمریکا در حال گفت‌وگو است.
وزارت خارجه سوریه اسفند سال گذشته با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که مسئول اصلی «فاجعه انسانی که مردم ما در اردوگاه الرکبان با آن روبه رو هستند، اشغالگری آمریکا و [گروه‌های تروریستی] ابزار دست این کشور است که با اعمال زور و تهدید مانع از این می‌شوند که آن‌ها این اردوگاه را به رغم وجود گذرگاه‌های امن ترک کنند».
