در دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ، تنزل روابط بین دو سوی اقیانوس اطلس ادامه دارد. در حال حاضر اروپایی‌ها از این موضوع آگاهند و برای جلوگیری از این امر، تنها چاره این است که وارد عمل شوند.
اخبار بین الملل-در این مقاله آمده است، این بار نمی‌توانیم کرونا را مقصر بدانیم. روابط بین آمریکا و اتحادیه اروپا از بد به سمت بدتر می‌رود و اساسا یک مرد مسئول این وخامت مداوم روابط است: دونالد ترامپ ، رئیس جمهور آمریکا.
هفته‌ای هم که سپری شد مملو از موارد بحث برانگیز بود. این تشدید اختلافات دوشنبه ۱۵ ژوئن (۲۶ خرداد) با ویدیو کنفرانس وزرای امور خارجه ۲۷ کشور اروپایی با مایک پمپئو وزیر، امور خارجه آمریکا آغاز شد. آنچه رسما «تبادل نظر» اعلام شده بود در حقیقت به یک سری گفت‌وگو‌های یک طرفه محدود شد که در زبان محاوره به اصطلاح به آن گفت‌وگوی ناشنوایان (کسانی که حرف هم را نمی‌فهمند) گفته می‌شود. به نتیجه نرسیدن این صحبت ها نیز از پیش قابل پیش بینی بود.
سپس دونالد ترامپ بر عزم خود برای آنکه شمار نیرو‌های آمریکایی مستقر در آلمان را به ۲۵ هزار نظامی برساند تأکید کرد. در حال حاضر ۳۵ هزار و ۴۰۰ نظامی آمریکایی در آلمان مستقر هستند. به این ترتیب ۹۵۰۰ نظامی خارج می‌شوند. حضور نظامی آمریکا در آلمان تنها با هدف محافظت از این کشور نیست و از این حضور به عنوان سکویی برای نیرو‌های آمریکایی که در مناطق دیگر مستقر هستند استفاده می‌شود. اما دونالد ترامپ به ویژه در زمینه تجاری از آلمان شاکی است و به طور مداوم به آلمان هشدار می‌دهد هزینه‌های دفاعیش را افزایش دهد. با وجود این، تصمیم آخر ترامپ درست پس از آن اعلام شد که آنگلا مرکل صدراعظم آلمان اعلام کرد در نشست گروه هفت شرکت نمی‌کند. این نشست قرار است اواخر ژوئن در واشنگتن برگزار شود. می‌توان خروج نیرو‌های آمریکایی از آلمان را به تلافی این اقدام مرکل دانست.
در ادامه این مقاله لوموند عنوان شده است، موضوع بعدی لهستان است. ورشو از مدت‌ها قبل تلاش می‌کند تا یک پایگاه آمریکایی در بخش شرقی اتحادیه اروپا مستقر شود و منتظر بود تا به سرعت برای پذیرش نیرو‌هایی که از آلمان خارج شدند پیشنهاد دهد. دونالد ترامپ، خوشحال از ایجاد اختلاف در اروپا ، از آندرژی دودا رئیس جمهور لهستان دعوت کرد تا در تاریخ ۲۴ ژوئن (۴ تیر) به واشنگتن بیاید. اما این دیدار چهار روز مانده به انتخابات ریاست جمهوری لهستان که دودا نیز نامزد آن است، انجام خواهد شد. جالب این است که این موضوع باعث تشویش هیچ یک از این دو رئیس جمهور نشده است و به ویژه به نظر نمی‌رسد این مداخله آشکار در تبلیغات انتخاباتی لهستان سبب ناراحتی ورشو شده باشد. البته اقدام لهستان را که برای مرکل کمین کرد نیز باید مد نظر داشت.
بعد از آن استیون منوچین وزیر خزانه داری آمریکا به شمار بسیاری از همکاران اروپایی خود از جمله فرانسوی‌ها نوشت از مذاکرات درباره مالیات‌های دیجیتالی که اروپایی‌هایی خواهان اعمال آن بر گافا (مالیات بر شرکت‌های گوگل، آمازون، فیس بوک و اپل) هستند صرف نظر کنند. بهتر بگوییم: منوچین به آن‌ها هشدار داد کشور‌هایی که این مالیات‌ها را اعمال کنند هدف تحریم‌های آمریکا قرار خواهند گرفت. برونو لومر وزیر اقتصاد فرانسه از این «سخنان تحریک آمیز» به صدا در آمد.
دشوار است که با سخنان جوزپ بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در مصاحبه با وال استریت ژورنال مخالفت کنیم. بورل در این مصاحبه گفت حملات بی وقفه ترامپ علیه اتحادیه اروپا - که اتحادیه اروپا آن را اقداماتی سازماندهی شده برای ضربه به آمریکا می‌داند - به وخامت روابط بین دو سوی اقیانوس اطلس منجر شده است. اروپایی‌ها باید هم اکنون از این وخامت اوضاع درس بگیرند و بدون آنکه منتظر پیروزی احتمالی جو بایدن دموکرات در ماه نوامبر باشند - که در هر صورت اوضاع را به دوره قبل از این وخامت بر نمی‌گرداند - راهکار‌هایی را برای یک سیاست خارجی مناسب برای دفاع از منافع خود به کار گیرند. فرانسه، انگلیس و آلمان جمعه با قاطعیت در برابر موضوع اعمال دوباره تحریم‌ها علیه ایران در برابر آمریکا ایستادند و اعلام کردند: در این باره منافع اروپا این است که توافق هسته‌ای ایران را دفن نکند.
