اهواز و شوشتر با فاصله ای ۹۰ کیلومتری از یکدیگر و هر دو با وجود نقطه مشترکی به نام رودخانه کارون و نیازی غیر قابل انکار به نام پل برای عبور و مرور از این سوی آب به طرف دیگر روبرو هستند. اما این نیاز در این دو شهر چگونه برطرف شده است؟
اهواز با داشتن ۸ پل در نقاط مختلف شهر روزانه صدها وسیله نقلیه را در جابجایی و تردد از روی رودخانه کارون بدون کوچکترین مشکلی پشتیبانی می کند. ۸ پل زیبا و مستحکم، ساخته شده با اصول خاص مهندسی که این شهر را در این زمینه به نگینی در خاورمیانه تبدیل کرده اند.
علاوه بر رعایت اصول مهندسی در ساخت پل ها، نما و طراحی معماری آن ها بسیار زیبا و دارای جاذبه است و هر بیننده ای را راضی می کند. با در نظر گرفتن این نکات می توان گفت در اهواز نیاز به پل و مشکلات تردد بر روی رودخانه و حل مشکلات ترافیک تا حد بسیار خوبی رفع شده است.
و اما شوشتر، شهر پایتخت سازه های آبی جهان. شهری که پل ها و سدها و بندها در هزاران سال پیش به صورت دستکند و بدون وجود امکانات امروزی ساخته شده و امروز هر کدام به ظرفیتی برای این شهر تبدیل شده اند. ولی امروز و در دنیای امکانات و ثروت و علوم مختلف مهندسی، در شهر تاریخی و مهندسی آب و پل بندها، پلی با خون دل و با صبر فراوان مردم و پس از کش و قوس های فراوان در مدت زمان طولانی حدوداً ۸ سال افتتاح شد که ای کاش نمی شد!
چرا نمی شد؟ این پل از همان ابتدا با مشکلات عدیده ای روبرو بود. از تبدیل زیرگذر به روگذر گرفته تا پیچ غیراستاندارد و عرض نامناسب پل و… و به دنبال آن تصادفات پی در پی و نشانه گرفتن جان مردم همگی شیرینی ساخت این پل را که در زمان بهره برداری تبلیغات گسترده ای هم روی آن صورت گرفت به کام مردم تلخ کرد. این پل با هزینه ای زیاد و با آن مشکلاتی که در ساختش به وجود آمد، هیچگاه نتوانست کمک خوبی برای پل دیگر شهر یعنی پل آزادگان باشد. ترافیک سنگین روی آن پل در زمان های مختلف شاهد این موضوع است.
حال امروز و پس از گذشت بیش از ۴ سال از افتتاح پل شهید کجباف (شطیط سابق)، همچنان مسئولین مرتبط با موضوع، روش ها و اقدامات مختلفی را برای رفع نواقص پل آزمایش می کنند! یکروز جداکننده پلاستیکی می زنند، روز دیگر بتنی، یکروز دوربین کنترل سرعت و روزی دیگر علائم ترافیکی و به طرق مختلف در پی پوشاندن خطرات پل هستند.
اما این پل همچنان کار خود را انجام می دهد و مرتباً جان مردم را تهدید می کند. قطعاً بخشی از این تصادفات و اتفاقات ناگواری که روی این پل رخ می دهد، به دلیل عدم رعایت موارد ایمنی از سوی رانندگان وسایل نقلیه است، اما آمار بسیار وحشتناک تصادفات از زمان افتتاح تا الان نشان دهنده غیر استاندارد بودن بزرگترین پل درون شهری کشور است.
حال در جدیدترین اقدام و بعد از آخرین تصادفی که چند شب پیش و بین دو خودروی پژو و سمند روی این پل رخ داده بهترین راه حلی که پیدا شده، نصب سرعتگیر است و در نوع خود جالب است و به نظر می رسد باید این پل را اولین پلی بدانیم که سرعتگیر روی آن نصب می شود! اگر این پل نمی بود و به جای آن همان پل شناور سابق که مردم به خوبی یادشان هست وجود داشت، عزیزانی که روی این پل جان خود را از ابتدای افتتاح تا الان از دست دادند شاید الان زنده و در کنار خانواده خود بودند. به هر صورت نواقصی که در این پل وجود دارد غیر قابل انکار است و برای رفع آن ها باید برنامه ریزی و اصلاح مورد نیاز صورت بگیرد.
هیچ اشکالی ندارد اگر پل تعطیل و نواقص آن با هر هزینه ای حتی چند میلیاردی و حتی به قیمت تخریب و بازسازی پل برطرف گردد، اما جان مردم که نمی توان روی آن قیمت گذاشت، از هرگونه خطری حفظ شود. در کنار تمام این ها نکته ای که به آن پرداخته نشده مشخص کردن مقصران اشتباهات ساخت پل و محاکمه آنان است و حداقل انتظاری که وجود دارد، و باید انجام شود، همین است!
نمی دانم و برایم مهم نیست که وظیفه کدام اداره و نهاد و رئیس است که نواقص پل را بررسی و برطرف کند. وظیفه هر اداره و نهادی که هست، شهرداری، مسکن و شهرسازی، راهنمایی و رانندگی، شورای شهر، فرمانداری…. نمی دانم. فقط می دانم که جان مردم مهم است و باید برای حفظ آن اقدام مناسب به صورت فوری انجام گیرد.
همانطور که در اهواز پل ها با رعایت اصول مهندسی ساخته شده در شوشتر هم با رعایت همان اصول باید ساخته می شد.
مگر اینجا جان مردم بی ارزش است؟ مگر پولی که اینجا خرج شده بیت المال نبوده؟ پس چرا باید در شوشتر پلی درون شهری تا این اندازه خطرساز و مشکل آفرین باشد؟
