پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- با سفر دکتر روحانی به اروپا و سخنان شدیداللحن وی علیه  شورای نگهبان، این ظن بیشتر شد که روحانی قبل از رفتن به اروپا بر آن شد تا دین خود نسبت به اصلاح طلبان را ادا کند. دینی که پس از کنار کشیدن عارف در انتخاباتی که یقیناً اگر حاضر می‌شد می‌باخت و ریختن رأی اصلاح طلبان به صندوق حسن روحانی موج پیروزی وی بر دیگر رقیبان شرکت کننده در انتخابات شد. البته باید گفت دلیل پیروزی روحانی صرفاً آرای مأخوذه ی اصلح طلب نبود. بلکه مناظره‌ها و تعدد کاندیداهای اصولگرا هم به کمک روحانی آمد تا وی بر کرسی ریاست یازدهمین دولت پس از انقلاب اسلامی ایران باشد.

اما آنچه بیشتر از همه در دولت یازدهم قابل ملاحظه بود سیاست اصلاح طلبی روحانی و تقاضاهای مختلف این جریان از شخص رئیس دولت برای سپردن مسئولیت‌های کشوری و اجرایی به احزاب اصلاح طلب است. تا جایی که می‌توان گفت از وزارت صنعت تا نفت، اقتصاد تا بهداشت همه و همه به اصلح طلبان سپرده شد اما باز این گلایه دولتی‌ها بود که چرا در استان‌ها هرچه نیرو از دولت قبل مانده بود برکنار یا کنار گذاشته نشد! در واقع اصلاح طلبان تمام آنچه بعد از مجلس ششم از دست داده بودند می‌خواستند با فشار بر دولت روحانی به‌دست بیاورند تا جایی که حتی شعار عبور از روحانی داده شد و موجب خروج حزب نزدیک دولت از شورای عالی اصلاح طلبان گردید.

سخنان دکتر حسن روحانی در جمع استانداران و فرماندهان از چند منظر قابل بررسی است:

1. مهار اصلاح طبلان تندرو: دکتر روحانی با سخنان خود هرچند تندروتر از بسیاری از اصلاح طلبان هجمه‌ی مستقیم علیه شورای نگهبان داشت اما بیشتر طرح مهاری برای اصلاح طلبانی است که حتی به خودشان هم رحم نکردند و در گذشته شعار عبور از خاتمی دادند. شعاری که روحانی می‌ترسد با محقق نشدن بخش قابل توجهی از وعده‌هایش به  عبور از روحانی برسد و در انتخابات بعدی بدنه‌ی اصلاح طلبی پشت او نایستد و کاندیدی به غیر از وی معرفی کند. روحانی تمام تلاشش را نمود تا نشان داد می‌تواند تندروهای اصلاح طلب را مهار کند و در این زمینه با رویکرد فرار به جلو مدیریت افکار عمومی را نیز همراه خود کند.

2. یکی دیگر از نکاتی که  می‌توان از سخنان روحانی دریافت، واکنش به فشارهای اصلاح طلبان است. فشاری که با موضوع برجام های دیگر و برجام داخلی کلیک خورد و بر آن است دولت موضوعات دیگر را همچون هسته‌ای پیش ببرد. در شرایطی که دولت می‌داند اگر کشور را معطل دیگر موضوعات کند زمانی برای حل مشکلات ندارد و بیشتر از آنکه بخواهد به فشار اصلاح طلبان واکنش نشان دهد، مردم به او رأی نخواهند داد. در این زمینه عارف رئیس شورای سیاست‌گذاری اصلاح طلبان می‌گوید: «  وظیفه جدی ما پیگیری است و با دولت رایزنی خود را ادامه می‌دهیم، اما در این یک ماه باید حداکثر تلاش را داشته باشیم تا این مسیر ادامه پیدا کند و دولت روحانی بتواند برجام‌های زیادی را در سال‌های آینده انجام دهد و به ثمر برساند.» (1) این کلام کاملاً مشخص است چه انتظاری از دولت یازدهم برای موضوع رد صلاحیت‌ها و احراز نشدگان وجود دارد.

3. از سوی دیگر روحانی برای آنکه اصلاح طلبان بدانند این ادای دین، همیشگی نیست آماری را بیان کرد که بسیار قابل توجه است. وی از آماری سخن گفت که از هر لحاظ برای اصلاح طلبانی که تا دیروز مدعی حداکثری در کشور بودند بسیار سخت است. دکتر روحانی گفت: «اما اکنون آیا ما باید یک جناحی در کشور را که جمعیت خود و هوادارانش به چیزی حدود 10 میلیون نفر می‌رسد، نادیده بگیریم؟ آیا باید قانون اساسی را اینگونه تفسیر و اجرا کنیم؟» این جمله روحانی کاملاً نشان می‌دهد اگر بر اساس آمار رسمی کشور جمعیت ایران را چیزی حدود 78 میلیون در نظر بگیریم، کسری که اقای روحانی برای اصلاح طلبان در نظر گرفت کسری نزدیک به یک هشتم بود و اگر فقط واجدین شرایط انتخاباتی سال 92 را لحاظ کنیم این کسر چیزی حدود یک پنجم است. در واقع روحانی با مدیریت، ادای دینی حساب شده کرد و در کلامش اصلاح طلبان را یک اقلیت تأثیر  گذار در کشور لحاظ نمود.

از سوی دیگر می دانیم سفر پیش روی روحانی سفیری چند روزه است که آخرین آمار رسمی تأیید صلاحیت شده زمانی قرائت می‌شود که وی در کشور حاضر نیست. همین مسئله به زعم بعضی از تحلیل گران موجب عکس‌العمل شدید توسط روحانی شد تا نشان دهد عدم حضور وی در آن زمان به معنای بی توجهی دولت به حوزه‌ی سیاست داخلی نیست و دولت برای خودشانی فرای قانون و زمان قائل است. در واقع روحانی یک حمله‌ی حساب شده کرد تا علاوه بر پاسخ به دین اصلاحات، جایگاه ریاستی خود بر قوه‌ی مجریه را نیز نشان دهد و به اصلاح طلبان نیز بفهماند پایگاه آنان حداکثری نیست و هر لحظه سهم خواهی در دولت راهی ندارد. باید دید این ادای دین‌ها تاکجای سیاست داخلی دولت روحانی جای دارد؟

1)   صورتمان را با سیلی سرخ کرده‌ایم/ مردم را مایوس نمی‌کنیم