همزمان با آغاز مذاکرات در وین با موضوع لغو تحریم‌ها ی غیرقانونی اعمال شده علیه ایران، یک وبگاه آمریکایی به سابقه تاریخی واشنگتن در نقض تعهداتش پرداخت.
«تد اسنایدر» دانش آموخته فلسفه و تحلیلگر تاریخ و سیاست خارجی آمریکا در وبگاه «آنتی وار» یک فهرست از تاریخ خلف وعده‌های واشنگتن منتشر کرد و این عنوان را برای مطلبش برگزید: «یک تاریخ کوتاه از نقض تعهدات».
این تحلیلگر در ابتدا به سراغ برجام و رفت و نوشت: « هجدهم اکتبر ۲۰۱۵(۲۶ مهر ۱۳۹۴)، توافق هسته ای برجام با ایران به طور رسمی تصویب شد. در هشتم می ۲۰۱۸ (۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷)، ایالات متحده به طور یکجانبه و غیرقانونی از این توافق خارج شد».
وی نوشت: « این نقض عهد یک مشکل دیپلماتیک برای ایالات متحده ایجاد کرد. سایر کشورها در آینده ممکن است تمایلی به امضای توافقنامه با ایالات متحده نداشته باشند برای اینکه آنها قادر نخواهند بود اعتماد کنند که ایالات متحده به قول خود عمل می‌کند و دوباره وعده خود را زیر پا نمی‌گذارد. مشکل فقط این نبود که ترامپ وعده آمریکا را شکست و از توافق خارج شد، بلکه بایدن هم با عدم بازگشت فوری به آن (برجام)، این نقض عهد را تأیید کرد»
تد اسنایدر ادامه داد: «این فقط ایران نیست که از ایالات متحده ضمانت خواسته است که در صورت مذاکره مجدد در مورد این توافق، ایالات متحده تضمین کند که آنها به این توافق به عنوان یک توافق الزام آور احترام خواهند گذاشت. بیست و یکم دسامبر ۲۰۲۱ (۳۰ آذر ماه سال جاری) ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه گفت: "ما به خوبی می‌دانیم که حتی تضمین‌های قانونی نیز نمی‌توانند کاملاً بی‌خطر باشند برای اینکه ایالات متحده به راحتی از هر معاهده بین‌المللی که دیگر برایش جالب نیست، خارج می‌شود"».
به نوشته او، «ایران و روسیه هر دو از وعده‌های نقض شده آمریکا آسیب دیده‌اند. در تازه ترین مورد با خروج ترامپ از برجام به ایران خیانت شد اما این اولین باری نبود که به ایران خیانت می‌شد. زمانی که رئیس‌جمهور علی اکبر هاشمی رفسنجانی از نفوذ ایران برای کمک به آزادی گروگان‌های آمریکایی در لبنان استفاده کرد، رئیس جمهور اچ دبلیو بوش (بوش پدر) قول داد که کمک ایران "برای مدت طولانی به یادگار خواهد ماند" و "حسن نیت باعث حسن نیت خواهد شد" اما اینطور نبود و نشد. بوش به رفسنجانی خیانت کرد و ایالات متحده تعهد خود را زیر پا گذاشت: آمریکایی ها پیام دادند که رفسنجانی نباید انتظار واکنش متقابل آمریکا را داشته باشد».
به اعتقاد این کارشناس تاریخ و سیاست خارجی آمریکا، «روسیه نیز همچنان تحت تاثیر وعده‌های نقض شده گذشته آمریکا قرار دارد. از آنجایی که ایالات متحده به وعده‌ها درباره عضویت اوکراین در ناتو، ارسال سلاح‌های مرگبار به اوکراین و محاصره روسیه با تسلیحات و نیروهای ناتو که تا مرزهایش ادامه می‌دهد، روسیه باید دو وعده قدیمی را به ایالات متحده یادآوری کند. اولین مورد این است که ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه و آلمان مکرر به (میخائیل) گورباچف (آخرین رهبر اتحاد جماهیر شوروی) قول دادند که اگر ناتو آلمان را بدست آورد (آلمان به ناتو ملحق شود)، ناتو حتی "یک اینچ" به سمت شرق گسترش نخواهد یافت، چه برسد به اینکه بخواهد تا اوکراین برود. دوم این است که در سال ۱۹۹۷، (بیل) کلینتون (رئیس‌جمهور اسبق آمریکا) قانون اساس ناتو و روسیه در مورد روابط متقابل (ناتو و روسیه)را امضا کرد، که در آن قول داده شده بود "استقرار دائمی نیروهای رزمی قابل توجه" در اروپای شرقی وجود نداشته باشد. پوتین بار دیگر در پایان سال ۲۰۲۱ به جهان یادآوری کرد که "گاهی اوقات به نظر می‌رسد که ما در جهان های متفاوتی زندگی می‌کنیم. آنها (مقام‌های آمریکا و ناتو) گفتند که گسترش نمی‌یابند، اما در حال گسترش هستند"».
از نظر تد اسنایدر، «بحران‌های کنونی هم در قبال ایران و هم در اروپای شرقی همچنان با این وعده‌های نقض شده آمریکا شکل می‌گیرد. اما آنها (ایران و روسیه) تنها و اولین نفر در صف طولانی خلف وعده‌های آمریکا نیستند. مشکلات کنونی در قبال کوبا نیز با وعده‌های نقض شده آمریکا شکل گرفته است».
این تحلیلگر نوشت: «در ۲۸ اکتبر ۱۹۶۲ یک توافق به بحران موشکی کوبا پایان داد. نوام چامسکی گزارش می‌دهد که چند روز بعد، در تاریخ هشتم نوامبر ۱۹۶۲، "پنتاگون اعلام کرد که تمام پایگاه‌های موشکی شناخته شده شوروی منهدم شده است". با وجود این، چامسکی می‌گوید در همان روز، یک تیم خرابکاران آمریکایی یک تأسیسات کوبا را منفجر کردند. ایالات متحده وعده خود را زیر پا گذاشت و این اقدام مخفیانه باعث کشته شدن چهارصد کارگر کوبایی در همان روزی شد که ایالات متحده عمل روسیه به وعده خود را تأیید کرده بود».
اسنایدر افزود: «البته اما ایالات متحده چندین دهه قبل از آن شروع به نقض عهدهای خود به کوبا کرده بود. در سال ۱۸۹۸، مک کینلی رئیس‌جمهور (وقت آمریکا)، نیروهای آمریکایی را متعهد به آزادسازی کوبا از اسپانیا کرد. کنگره (آمریکا) اصلاحیه تلر را تصویب کرد که به کوبایی‌ها قول داده بود که "ایالات متحده ...قصد اعمال حاکمیت، صلاحیت قضایی یا کنترل بر (کوبا) ندارد...مردم جزیره کوبا آزاد و مستقل هستند". آمریکایی‌ها به سرعت همانطور که وعده داده بودند اسپانیایی‌ها را بیرون کردند و سپس به سرعت زیر وعده‌شان زدند. مک کینلی اعلام کرد که آمریکا اکنون بر کوبا بر اساس "قانون حق متخاصم بر سرزمین‌های فتح شده" حکومت می‌کند. این موضوع برای کوبایی‌هایی که نمی‌دانستند تسخیر شده‌اند، تعجب آور بود. آمریکا قول داد کوبا را از اسپانیا آزاد کند، از شر اسپانیا خلاص شد و عهدش را زیر پا گذاشت و کوبا را برای خود نگه داشت».
وی در ادامه مثال دیگری از «استراتژی» آمریکا در دادن وعده به دیگر کشورها و سپس نقض تعهداتش زد و به فیلیپین اشاره کرد.
او نوشت: « هنگامی که امیلیو آگوینالدو، یکی از رهبران مقاومت (انقلاب) فیلیپین، با مقامات آمریکایی ملاقات کرد، (آمریکا) به آنها برای حمله به فیلیپین کمک کرد. به گفته ویلیام آر. پولک (نویسنده و مورخ آمریکایی)، آمریکایی‌ها به او اطمینان دادند که آمریکا "نه به مستعمرات نیاز دارد و نه میل این کار را دارد...در جلسه (دیدار آمریکایی‌ها با آگوینالدو)، دریاسالار جورج دیویی، به آگوینالدو قول داد که "شکی نیست که اگر با ما همکاری کنید و از طریق مبارزه با دشمن مشترک به ما کمک کنید، به شما همان آزادی که کوبایی‌ها برخوردار هستند، اعطا خواهد شد».
اسنایدر سپس نوشت: «خیلی بد است که آگوینالدو نتوانست اندکی به تاریخ بنگرد. در سال ۱۸۹۸، آمریکایی‌ها اسپانیایی ها را شکست دادند و آگوینالدو برای فیلیپین اعلام استقلال کرد. مک کینلی از استقلال فیلیپین از اسپانیا دفاع کرد و سپس آنها را به زور ضمیمه کرد. آمریکایی‌ها استدلال می‌کردند که اگر آمریکا قدرت را در دست نگیرد فیلیپین به هرج و مرج فرو می‌رود. (آمریکا) فیلیپین را از اسپانیا به مبلغ ۲۰ میلیون دلار خریداری کرد و هدف مأموریت را از آزادی به اشغال تغییر داد؛ این همان نقض عهد و وعده است».
به نوشته او، «کره شمالی نیز از وعده‌های نقض شده (آمریکا) به لرزه در آمده است. در سال ۱۹۹۴، (توافقنامه) "چارچوب مورد توافق" بین کره شمالی و ایالات متحده منعقد شد. کره شمالی به این توافق احترام گذاشت: آنها آزمایش موشک‌های دوربرد و همچنین به طور قابل راستی آزمایی ساخت بمب اتمی را متوقف کردند اما جورج دبلیو بوش (بوش پسر) ضمن تهدید کره شمالی وعده آمریکا را زیر پا گذاشت و این کشور را به عنوان یکی از اعضای «محور شرارت» معرفی کرد...سپس ایالات متحده به طور کلی توافقنامه (چارچوب مورد توافق) را لغو کرد. تنها پس از آن بود که کره شمالی از معاهده منع گسترش سلاح‌های اتمی (ان‌پی‌تی) خارج شد».
نویسنده یادداشت در آنتی وار، مطلب خود را با این جملات به پایان رساند: ایران، روسیه، کوبا و کره شمالی: در هر مورد، سابقه نقض وعده‌های ایالات متحده باعث بحران‌هایی شده که امروز با آن روبرو هستیم یا اینکه سبب ادامه این بحران‌ها شده است».
