به گزارش افکارنیوز به نقل از خبرآنلاین، آشنایی کامل با اقتصاد جهانی،شناخت کامل اقتصاد نفت و معادلات جهانی بازار نفت و انرژی و تسلط کامل به زبان انگلیسی از جمله شرایط اصلی است که اعضای اوپک برای انتخاب دبیرکل به تکیه خواهند پرداخت.

این در حالی است که تنها با بررسی یکی از این گزینه ها یعنی تسلط کامل نوذری به زبان انگلیسی به این نتیجه خواهیم رسید که این وزیر دولت نهم اگرچه می تواند به زبان انگلیسی صحبت کند اما تجربه سفرهای او به اوپک و شرکت در جلسات اعضا طی دوره وزارتش در دولت نهم نشان می دهد که وی از تسلط لازم برخوردار نیست.
قطعا برای گرفتن رای مثبت اعضای اوپک برای اخذ سمت دبیرکلی ایران، نامزد ما باید در بهترین شرایط نیم ساعت بدون تنفس با زبان انگلیسی ازاقتصاد جهانی بگوید که به فرض تسلط نوذری به شرایط حاکم بر اقتصاد جهانی قطعا در انتقال آن به زبان انگلیسی کاملا موفق نخواهد بود.
نوذری در زمان وزارتش حدود ۱۰ بار به اوپک سفر کرد و تجربه وی از این سازمان به این سفرها و تحلیل های کاشناسان وزارت نفت بر می گردد. در حالی که هستند کارشناسان ایرانی چون حسین کاظم پور اردبیلی و حجت اله غنیمی فرد که تمام عمر کاری خود را در تعامل با این سازمان سپری کرده اند و البته اوپکی ها هم نظر مثبتی به آنها دارند و شاید نام آنها بتواند کلیدی باشد که این قفل ۵۰ ساله را برای ایران باز کند.
بررسی محبوبیت ایران در میان اعضای اوپک نشان می دهد که مقبولیت ما کاهش یافته و شاید در مواجهه با ادعای مسوولان اوپکی ما مبنی بر واقعی نبودن این تحلیل باید به ادعاهای وزرای کشورهای عضو این سازمان برای تامین کمبود نفت ایران پس از تحریم اشاره کنیم. این درحالی است که ماهیت اصلی تاسیس اوپک حمایت اعضا از کشورهای صادرکننده نفت و اتحاد مقابل مصرف کنندگان است اما بارها شنیده ایم که عربستان بر تامین نفت ایران در صورت تحریم اصرار می کند.

بنابراین در چنین شرایطی که روزبه روز بر تهدیدهای نفتی ایران افزوده می شود، بیشتر باید به فکر ایجاد اتحاد میان اعضا و جلب حمایت آنها باشیم تا با ایجاد چالشی بی نتیجه زمان را برای اتخاذ سیاست های درست از دست بدهیم.
شاید مسوولان ایرانی با این نگرش که دبیرکلی اوپک می تواند در ارتباطات بین المللی نفت به ایران کمک کند در تلاشند تا دبیرکلی را به دست بگیرند اما در وهله اول مخالفان ایران قطعا از ایجاد اجماع اعضا جلوگیری خواهند کرد و در وهله دوم با وارد شدن به مرحله رای گیری برای انتخاب دبیرکل تنها در شرایطی ایران می تواند شانس را از آن خود کند که از نامزدی بهره ببرد که از مقبولیت بالایی میان اعضا برخوردار باشد.
ضمن آنکه نباید فراموش کنیم که دبیرکل تنها مدیر دبیر خانه است و از قدرت سیاسی و اقتصادی بالایی برخوردار نیست. چراکه تمام تصمیمات در این سازمان با نظر اعضا گرفته می شود.
تاکنون ایران، عربستان، عراق و اکوادور به طور رسمی برای دبیرکلی اوپک نامزد شده‌اند.
به عقیده تحلیلگران و مقامات رسمی رقابت میان ایران و عربستان برای به دست آوردن سمت دبیرکلی اوپک راه را برای یک کشور سوم با یک نامزد مورد توافق که بتواند این سمت را به دست بیاورد، هموار خواهد کرد و کشورهای کوچک همواره از رقابت ایران و عربستان در درون اوپک سود برده اند.
ایران که دومین تولید کننده بزرگ اوپک است تنها برای یک دوره سه ساله و آن هم در سه سال نخست تشکیل اوپک دبیرکل این سازمان بوده است. عربستان نیز که بزرگترین تولید کننده اوپک است فقط برای ۱۲ ماه دبیرکل اوپک بوده است. در عوض اندونزی که دیگر عضو اوپک نیست در این زمینه رکوردار است و کشورهای نیجریه و الجزایر و لیبی نیز بیشترین سهم در این زمینه را داشته اند.
برهمین اساس به نظر می رسد با توجه به قطب بندی سیاسی موجود در اوپک اجماع اعضا بر سر نامزدهای ایران و عربستان برای دبیرکلی اوپک در نشست آینده این سازمان بعید به نظر می‌رسد و باید گفت نامزد اکوادور بیش از سه نامزد دیگر در این زمینه شانس دارد.
با اینحال هستند کسانی که نسبت به شانس ایران برای در اختیار گرفتن دبیرکلی اوپک، خوشبینند. وزیراسبق نفت یکی از این افراد است. کاظم وزیری هامانه معتقد است: ایران برای دبیرکلی اوپک شانس دارد.
با اینحال وی نیز خواستار به ‌پایان رسیدن اختلافات نفتی ایران و کشورهای عربی در اوپک است و تاکید دارد: کشورهای عضو اوپک نباید سیاست‌های خارجه کشورهای خود را در این سازمان اقتصادی پیاده‌سازی کنند.
بااین حال وزیراسبق نفت نیز به مسوولان نفتی هشدار می دهد که تا زمانی که مجموعه وزارت نفت یک لابی و گفتگوی جدی را در دستور کار قرار ندهند اتفاق خاصی برای کشور نخواهد افتاد.
بنابراین در چنین شرایطی به نظر می رسد ایران پیش از پرداختن به موضوع دبیرکلی باید به فکر ایجاد تعامل بیشتر با اعضای این سازمان می بود.