اخیرا سایت خودنویس(وابسته به نیک آهنگ - ک) پشت پرده مالی و اطلاعاتی رسانه هایی چون جرس، ایران ندا، رسا، روزنت و… را که زیر نظر یک مثلثتشکیلاتی(لندن - دوبی - تهران) فعالیت می کنند و با عناصری نظیر «مهدی - ه» مرتبطند فاش کرد.
به دنبال این ماجرا مهدی جامی همکار بی بی سی و سردبیر اخراجی رادیو زمانه که خود از آلودگان مالی و اطلاعاتی به شمار می رود و در شبکه ایران ندا حضور به هم رسانده، به تلافی گزارش خودنویس دست به قلم شد و نوشت: اولین بار که خودنویس رونمایی شد آفرین گفتم اما به دنبال ادعاهایی بر ضد مهاجرانی در این سایت، مطلبی نوشتم که رسانه سبز میدان لجن مالی نیست] خودنویس در مطلب خود از سخنرانی مهاجرانی در یک موسسه صهیونیستی در واشنگتن پرده برداشته و خبر داده بود که مهاجرانی در ازای حضور در این موسسه پول خوبی گرفته است[.
جامی بی آن که ارتباط خود با حلقه لندن و مهاجرانی را توضیح دهد، اضافه می کند: خودنویس در مطلبی پر سر و صدا در نقد تلویزیون رسا نوشت «آقای موسوی! آیا اعضای این تشکیلات مخفی پاریس - بروکسل چنان که تبلیغ می شود، فرستاده و نماینده شمایند؟ آقایان ح. غ، ر. م و آقازاده ایشان] رجب مزروعی - حنیف مزروعی[و… را شما برای ایجاد تشکیلات فرستاده اید؟». کیست که نداند ح. غ به حمزه غالبی] از عناصر مشارکتی ستاد موسوی[اشاره می کند، همان عنصر همیشگی ادوار که به نوشته خودنویس، ناگهان در زمان انتخابات به ستاد موسوی پیوست و سپس با هزاران یورو مشغول کارهای شبکه رسا شد. آقای نیک آهنگ همچنین در
کاریکاتور اسب تروا که مربوط به ۲۲ بهمن بود یکی از شخصیت های کارتون] ابراهیم نبوی[را در حال شمردن دلار سبز آمریکایی تصویر می کند. اما اگر این کار قبیح است، آیا خود او می تواند بگوید که از دلارهای سبز آمریکایی منزه و بی نیاز است؟
سردبیر اخراجی زمانه سپس نوشت: خودنویس بنای کار خود را بر نام مستعار می گذارد. اما با چه ضرورتی؟ آیا آنها تحت خطرند؟ یا در ایران و خارج موقعیتی دارند و نمی خواهند شناخته شوند؟ روش استفاده از نام مستعار به احتمال زیاد از سایت روز آن لاین به خودنویس رسیده یعنی سایتی که آقای نیک آهنگ سالهاست با آن کار می کند. یک جنبه منفی در مستعارنویسی روز آن لاین این است که روزنامه نگار باتجربه متوجه می شود نام های مستعار، ما به ازای خارجی ندارد یعنی این طور نیست که این سایت نویسندگان متعدد دارد ولی هرکدام اسم مستعاری برای خود دارند. به زبان روشن تر، گاهی نام مستعار پوششی است برای
این که تحریریه کوچک و کم تعداد خود را بزرگ و پرتعداد نشان دهیم، بنابراین یک نویسنده ممکن است با چندین نام مستعار بنویسد. این شیوه در خودنویس هم هست.
در واکنش به این نوشته، سایت خودنویس نیز جواب های روشنگر دیگری رو کرد. بخوانید: «اگر ما منابع مالی خودنویس و نیک آهنگ را ندانیم]
